Δεν ειμαστε μονο εμεις...

http://www.nhm.ac.uk/visit-us/wpy/visit/exhibition/index.html
Wildlife photographer of the year...

Σημερα πηγα στο Μουσειο Φυσικης Ιστοριας στο Λονδινο.
Ειδα υπεροχα ζωα και πουλια, τοπια απ ολο τον κοσμο, απο απιστευτες οπτικες γωνιες
σε ασυνηθιστες σκηνες..μια μαμα γοριλας αγκαλιαζε τα διδιμα παιδια της και στα ματια της
εβλεπες τον φοβο και την ανησυχια...μια ιαινα επιτεθηκε στο αντρα της κι αυτος πανω που ο φακος εκλεισε εδειξε τα δοντα του ετοιμος να αμυνθει...

Καθως κοιτουσα τα εκθεματα (φωτογραφιες με ασυλληπτη αναλυση και χρωματα,
σε ψηφιακη μορφη) εβλεπα τα ζωα κι ενιωθα ποσο αφελης ειμαι καθε φορα που
ξεχναω πως δεν ζει μονο ο ανθρωπος σ αυτο το μερος της γης που λεγεται "πολις", οπου βλεπει γυρω του αλλους ανθρωπους...που κανουν το ιδιο οπως αυτος, ξυπνανε το πρωι, παιρνουν το μετρο, πηγαινουν στη δουλεια τους, περνα η ωρα, ξαναπερνουν το μετρο κι επιστρεφουν σπιτι τους...
Κοιτωντας στα ματια ενα λιονταρο, σκεφτομαι πως στην γη, στην φυση υπαρχουνε εκατομυρια αλλα οντα που δεν ειναι ανθρωποι σαν κι εμας, κι εμεις για στιγμες ολοκληρες νομιζουμε πως απαρτιζουμε την γη, τα παντα γυρω απο εμας τους ανθρωπους, δουλεια, χρηματα, καταναλωση...τα ζωα οπως κι εμεις γεννιουνται, αρρωσταινουνε, ισως ερωτευονται μα σιγουρα ζευγαρωνουνε, πεθαινουνε η τα σκοτωνουμε εμεις..για να τα φαμε...

Ποσο ευκολα μεσα στο τρεξιμο της καθημερινοτητας μας ξεχναμε ποση ομορφια υπαρχει στην φυση, εξω απο την πολη, μακρια απο τον θορυβο, μακρια απο τις πολυκατοικιες, εκει οπου δεν υπαρχουν τεχνητοι ηχοι, εκει οπου δεν ζουνε ανθρωποι, εκει οπου πανεμορφες ζεβρες, ιαινες, λυκοι, φαλαινες, δελφινια παιρνανε την μερα και την νυχτα τους με τοσο διαφορετικο τροπο...

Ειναι εντελως ουτοπικο να νιωθουμε μονοι μας, ποτε δεν ειμαστε μονοι μεσα σε αυτην την θεεικη ομορφια που ειδα σημερα, ακομα κι αν απεχει πολλα χιλιομετρα μακρια, τι σημασια εχει, δεν ειμαστε μονοι ειμαστε ενα με αυτα τα οντα και το φανταστικο τοπιο μεσα στο οποιο ζουνε, ακομα κι αν προτιμαμε να παμε στη παμπ παρα στο δασος, τα ζωα υπαρχουν, ειναι εκει οπως και τα δεντρα κι ολη η φυση, ειναι εκει και μας κοιταει, ισως να θυμαται πως ηταν η φυση μεσα στο μπετον που ζουμε, οταν χτιστηκε η πολης μεσα στην οποια ζουμε, ισως κι οχι...

Σαν να δυσκολευομαι να φανταστω τον εαυτο μου να μην ταξιδεψει μακρια να δει αυτα τα ζωα, να τα ακουσει, να ειμαι σιγουρη πως ειναι εκει καπου, ακομα κι αν εγω δεν τα βλεπω καθε μερα...Ινδια, Ρωσσια, Νοτια Αφρικη, Ναμπιμπια...δεκαδες εξωτικα μερη με αγνωστα χρωματα και ζωα, μυρωδιες και ομορφιες...ποτε θα τα δω, πως θα τα δω, ποσο μακρια ειμαι?.....

ρατζας και ταμας...οι δυο εναλλασομενες ενεργειακες μας συμπεριφορες...

Συχνα οταν ερχονται ασχημες εμπειριες, νομιζεις πως δεν αντεχεις αλλο....γιατι ξεχνας την προηγουμενη φορα που κατι τετοιο συνεβη...τα "κακα" προμυνηουν "τα καλα", για να βγεις απο τον λακο πρεπει να πεσεις τοσο βαθια που ο μονος που θα σε βλεπει θα σαι εσυ, κι εκει θα συνειδητοποιησεις πως ο μονος που μπορει να σε βγαλει απο κει μεσα...ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ...ετσι σιγα σιγα ξυπνας μια μερα και μια ακτινα φωτος εχει μπει μεσα στον λακο, την επομενη μερα 2, την μεθεπομενη πιο πολλες...ετσι αρχιζεις κι αναρριχασε παλι...προς την επιφανεια.

Ωσπου, οταν νιωσεις παλι καλα οφειλεις να ευχαριστησεις ολα τα συμβαντα, ανθρωπους και συγκυριες που βοηθησαν να πεσεις εκει οπου επεσες ετσι ωστε να βγεις μεσα απο εκει, πιο ωριμος, πιο συνειδητοποιημενος, πιο ετοιμος, πιο ευγνωμων για ολα....

Δεν υπαρχει καλο και καλο, κινουμαστε σ ολη μας την ζωη μεταξυ δυο ενεργειακων καταστασεων raja και tamas για να φτασουμε και να μεινουμε προσωρινα στην κατασταση ισορροπιας...sittva....εκει ομως, δεν μπορουμε να μεινουμε για πολυ εκτος κι αν εχουμε 20 χρονια που εξασκουμαστε στο διαλογισμο και γιογκα, ισως και λιγοτερα...

Ας το αποδεχτουμελοιπον κι ας ξεκινησουμε να χαιρομαστε αυτες τις εναλλαγες και να περιμενουμε υπομονετικα το επομενο σταδιο, αν ειμαστε 100% σιγουροι πως θα ρθει θα εχουμε πιο πολυ υπομονη και λιγοτερο αγχος να διωξουμε την ασχημη και δυσκολη περιοδο απο πανω μας...ετσι θα υποφερουμε πολυ λιγοτερο, θα αντιστεκομαστε λιγοτερο αρα θα χουμε και λιγοτερη αντιδραση απο το σωμα και την ψυχη....

draft though public...."shy guys pls go out"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

How can you make a not so sociable guy to go out and increase his sociable skills....

I recently realised that almost all my male friends are not so sociable, they are very sensitive men and they love staying within their comfort zone, where usually around there lies their pc, the TV, the play station...

But let me remind them first the following points:

1. It is not as good to chat with a girl in picture on line as to meet a girl face-to-face and bring it even further if you want.You miss the energy, the sparkle, the touch...you miss it all!!!!

2. In front of your pc there are no chances to have a very interesting conversation with a man or a woman because it ll be virtual and virtual is not real!!!! It may seem real but it is not!!!

3. Comfort zone is an area where you feel safe, you feel protected, you do not challenge yourself, it is just you or you and some people you already feel comfortable with, therefore it's a place where there is no confrontation, no challenge, no change, no development...it is a static place where things DO NOT happen!!!!

4. Usually a non sociable guy is also a shy guy which means that it might be the kind of guy who prefers to go out and drink a bit in order to feel better and to socialize, go ahead do it, it's better than staying at home watching the same movie, or the same website or posting in fb...if you push a bit yourself in order to feel how nice it is to abandon your comfort zone you might slowly realize that you are no longer in need of alcohol to socialize, as people like you anyways!!!!

5. The annoying thing about these guys (this type of guys) is that they are lovely people, very sensitive, interesting, very cute and often beautiful guys and they prefer staying at home than going out ...then what we (woman) find out there are the shit Latin lover loud guys who speak to you as if you are one of the other million of woman in the pub they'd go to bed with and they are far too arrogant....not hesitating in anything!!!!!! And the cute guys are at home, probably alone!!!! It is not a nice balance isn't it?

6. However, I must say I know pretty well these guys...because first of all they attract my attention because they are the opposite than me and I find this very intreguing, very sexy, so usually they are the kind of men I choose for partners. Also being shy means usually that you think more than you talk..so it is not rare that they are also overanalysing a lot of situations inside theit mind...which I find cute because I like thinking people, they are like  me!!!!!  I know them pretty well because if I do not like them at first glance, they choose me as a friend because they find  my self confidence relaxing and they are interested in me somehow...they find me friendly and they happily chat with me...so we can easily become friends just because I do not intimidate them (I do intimidate some, but not the majority thank God).

So...this was just the introduction...now what do you do to stop this situation and release yourselves a bit????

σκεψου τωρα

http://www.youtube.com/watch?v=opODLVYhDwM

Ποσες σκεψεις στο μυαλο..

παλευουνε πoια θα υπερισχυσει

η μια σε κατηγορει, η αλλη σε παρηγορει σε κολακευει,

ενας ατερμονος εσωτερικος διαλογος που πλαθει μια ολακερη πραγματικοτητα

μεσα σε πολυ περιορισμενο χωρο,

μεσα σε λιγα κυβικα εκατοστα...

εκατομμυρια σκεψεις χορευουνε διχως σταματημο,

απλα και μονο γιατι κανενας δεν τις περιοριζει.

Η μια στο τωρα, οι 10 στο πριν, οι αλλες 10 στο μετα..

Που μενει αυτος που τις πυροδοτει,

ποσο γρηγορο μηχανημα εχει,

πλησιαζει να εκραγει το κεφαλι σου απο την ταχυτητα...

αλλοτε σε βομβαρδιζει

κι αλλοτε σ αφηνει ξεγνοιαστο να ξεκουραστεις

 για χρονο αμελητεο.

Εισαι εσυ?

Πριν τωρα μετα.

Το πριν δεν αλλαζει.

Το μετα επηρεαζεται απο το τωρα.

Μονο οι σκεψεις στο τωρα αξιζουνε την ενεργεια σου

καμμια αλλη σκεψη δεν βοηθαει τη μεταμορφωση της ζωη σου

το πριν τελειωσε, αστο να φυγει,

το αυριο δεν το ξερεις,  δεν ξερεις που θα ειναι

κι αν θα εισαι κι εσυ εκει μαζι του.

Το σημερα ομως ειναι εδω.

Το σημερα σου δειχνει πως να νιωσεις

ποιον να ερωτευτεις, ποιον να προσεξεις,

ποιος θα σε πληγωσει,

σου δινει ενα μοναδικο σωμα να φροντιζεις και μια γεματη καρδια ν αγαπας.

Σκεψου μονο το τωρα.

Prelude

https://www.youtube.com/watch?v=mGQLXRTl3Z0

How do you react if you miss someone/something quite a lot?

It might be something that you just had for an irrelevant fracture of time or you never had,

something you really wanted but you are pretty aware you will probably never have,

maybe because it does not exist in the real world,

it's just part of your dreams and your wishes..

"i miss your profound gaze,

your soft and smooth voice, 

your detached words,

which could not satisfy my demanding senses,

i miss the opportunity to change with you,

the thought of all the things I wιll not do with you"..

However, I cannot reject myself,

i may be different, but this is me and this is how I exist in this world,

I have no choice, 

this is my heart, 
my body and my mind,

this is just me.

Prelude

..αληθεια πως αντιδρας οταν σου λειπει...κατι αναρμοστα πολυ?

Κατι που μπορει να ειχες για λιγο ή κατι που δεν ειχες ποτε?

Κατι που θελεις να εχεις κι ισως να μην εχεις ποτε,

ισως γιατι δεν υπαρχει στην πραγματικοτητα,

παραμονο βαθια μεσα στη καρδια σου

και στα ονειρα σου...

"μου λειπει το βαθυ σου βλεμμα,

η χαμηλοφωνη ομιλια σου,

τα αποστασιοποιημενα σου λογια,

που δεν φτασανε να ικανοποιησουνε την αισθηση της ακοης μου,

απαιτητικη και γεματη βαρυγδουπες προσδοκιες αισθηση..

μου λειπει η ευκαιρια να τελειοποιηθω μαζι σου

 η σκεψη αυτων που θελω μα δεν θα κανω ποτε μαζι σου."

κι ομως, δεν μπορω να μην αποδεχτω τον εαυτο μου,

οσο διαφορετικη κι αν ειμαι,

αυτη ειμαι εγω κι ετσι υπαρχω σ αυτον τον κοσμο,

εξαλλου δεν εχω επιλογη, 

αυτη ειναι η καρδια μου, το σωμα μου και το μυαλο μου,

αυτη ειμαι εγω.

ειμαι εγω?

Οταν σταματησα να υπαρχω μαζι σου,

καταλαβα πως δεν υπηρξα αληθινα ποτε μαζι σου.

Ισως και να υπηρξα, μα δεν ημουν εγω.

Δεν φταις εσυ.

Εγω φταιω, δεν αναγνωρισα το κενο,

Εγω φταιω, δεν ειδα την υφη μου ν αλλαζει,

 δεν εψαξα να με βρω.

Οταν αλλαζεις ξαφνικα, για λιγο χανεις τον εαυτο σου.

Οταν γινονται ολα τοσο γρηγορα δεν προλαβαινεις.

Κοιτας στον καθρεφτη και θαρρεις βλεπεις καποιον διπλα σου.

Ξυπνας μια μερα και δεν εισαι εσυ.

Οι ανθρωποι, οι δυσκολιες, οι ερωτες, η ζωη

σ εχουν μεταμορφωσει.

Καλυτερο, χειροτερο, δεν ξερω.

Εισαι αλλος.

Μη φοβασαι,

θα σου παρει λιγο καιρο να τ αποδεχτεις.

Μα δεν μπορεις να κανεις κι αλλιως.

Ολα περνανε, 

κι αυτο θα περασει,

απροειδοποιητα θα ξυπνησεις μια μερα

και θα πεις:

"α να μαι, εγω ειμαι στον καθρεφτη

μα δεν αλλαξα καθολου"

και παλι απ την αρχη.....