Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Yourself


Being yourself, nobody else.
Fall deeply in love, but try not to loose yourself.
Resist. Insist.
Nobody gives you real confidence expect your-lovely-self.
Lovers, partners, jobs, money, friends may come and go.
Yourself will stay.
Will always welcome you to life.

Just give him your best.

Judging me - judging you - control game

Is it realistic tyring not to judge anybody?
What about others judging us?
How do we deal with judgment overall?

Starting with us judging the others, I personally see it us wrong attitude.
When we start judging people around us we consider that we know 
how they should behave and then we are basically doing a comparison
between how they act and how they should act in order to
have the best performance.
The problem is that we can judge somebody only
when we are expert in something 
and when this judgement has a positive intention to make this person
 progress with the condition that this person asked our opinion
and that we do not want to get him to believe what we believe...
in other words we probably want to control him 
and we want him to do exactly what we want because we believe
that this is the ONLY WAY to do things...

Well, that point is where my objection stands..
I often hear people claiming that judgement is good...
well to me, judgement is generally useless.
Often is destructive. Rarely is constructive
and if so, it needs to be done very carefully and wisely!!!
Explaining, communicating, talking through
is a way of making things better
controlling and making others do what we want is not an option for me
and none should accept it from anybody,
especially from partners and friends.

Let's continue with accepting or not other people's judgement.
Well unfortunately this is not a choice.
People judge everything, all day long, this is our society
and it aint gonna change, so we really do not have a choice.
Therefore we have to live with it, learn how to deal with it
how to accept it, ignore it, transform it, use it appropriately 
so that it becomes a positive expeience.
I teach yoga and my students will judge if I am good or not.
I like a man and he will judge my appearance based on what he prefers.
I will cook a cake and my sister will like it or not.
I will prepare a drawing and my boss will accept it or ask me to change it....
This is our life. We have to accept judgement and live with it
and mature with it. 
BUT we can always choose who's judgement we should accept.
I can accept judgement that people will judge me at work
because my performance is what they pay for.
I accept people judging my appearance as I walk down the street
and I do not care at all what they believe, so I let them judge because
their judgement does not influence me.
I accept certain kind of judgement from my relatives and friends and partners
depending on the purpose. Why are you judging me? 
What are you trying to get out of this judgement?
Actually, I prefer when my partner or sister says "you made me feel..." 
with the way you acted  rather than accuse me saying 
"you act wrong and that hurted me"...
I might have judged a lot of friends unconsciously and probably my ex-partners
but this was not my intention, I was just very much used to judge
from my childhood, but I always hated that and I am changing it
slowly, step by step.

We can choose many things in our lived, 
almost everything.
I choose not to judge because it leads me away from acceptance.
Acceptance is the key to move forward
without activating reaction in our lives.
I am not saying that we should accept everything 
and wait for God to make decisions, not that kind of acceptance.
Accept and observe, have patience and act when it's time to act.

Easy to say hard to put it in action.
However, I am giving it a try and hopefully
it will bring me where I want to go.



Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Τι να λενε οι αλλοι....?

Δε μετανιωνω για οτι εχω πει κι οτι εχω κανει
αν επραττα κατι αλλο ή αν σωπαινα
δεν θα ημουν εγω μα καποιoς αλλος
εξαλλου εδω που ηρθαμε 
δεν ηρθαμε για να ικανοποιουμε τους αλλους
και να αρεσουμε σ ολους
ποσο χαζο να ζηταμε συνεχως επιβεβαιωση 
 ξεχνωντας συχνα την καρδια μας και το σωμα μας.

"Εσυ καρδια μου τι λες? 
Εσυ σωμα μου πως νιωθεις αληθεια?"
σφιγγεται το στομαχι σου οταν πας στην δουλεια?
δεν πειραζει, λογικο ειναι..θα περασει...
δεν μπορεις να αναπνευσεις σωστα 
οταν σε κρινει ασταματητα ο συντροφος σου?
ελα κανε λιγη υπομονη, θελεις παλι να βρεθεις μονος σου
παλι υπερβαλλεις...

Δεν ειναι ετσι. 
Το σωμα δεν υπερβαλλει ουτε ανταποκρινεται στα ερεθισματα
τυχαια.
Εχουμε ξεχασει να ακουμε την φωνη μεσα μας 
κι ακουμε ολους τους υπολοιπους ηχους γυρω μας...
το ραδιοφωνο, την τηλεοραση, τους φιλους, τους γονεις,
τον συντροφο, την κοινωνια, τις διαφημισεις, τις κορνες των αυτοκινητων.

Ισως και καλα κανουμε.
Ομως η φωνη ΣΟΥ εχει προτεραιοτητα.
Κι οταν δεν υπαρχει εγωισμος και αλλαζονεια
αυτη η φωνη θα σου λεει παντα αληθεια.
Κι η αληθεια ειναι αυτο που θα σε κανει να νιωθεις 
 καλα με τον εαυτο σου.

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

οι σφαλιαρες


Τωρα πια μετα απο 5 χρονια σφαλιαρες (made in Greece) συνειδητοποιω πως ο μονος τροπος να ανεχτεις μια κατασταση ειναι να βρεθεις υποχρεωμενος να την ζησεις, και σιγα σιγα να την αλλαξεις. Να εισαι ο πρωταγωνιστης ειτε το θελεις ειτε οχι, μονο τοτε θα βρεις την υπομονη να αποδεχτεις μια κατασταση και να βρεις πιθανη λυση για οτιδηποτε δεν σου αρεσει, στην αρχη αντιδρας, απογοητευεσαι, κανεις πισω-γυρισματα ομως αργα η γρηγορα (αν δεν προλαβεις να μην λαλησεις) θα επινοησεις τον τροπο να ξεπερασεις τα παντα. Ολοι εχουμε αυτην την δυναμη, ανεξαιρετως. Ειναι μοναχα θεμα επιλογης, αν θελεις να εισαι παντα θυμα δηλωνοντας πχ.  πως" ειμαι κουρασμενος, βαριεμαι, δεν μ αρεσει το ενα και το αλλο" θα μεινεις παντοτε εκει, αν βλεπεις την ζωη σου βαρετη και καθεσαι με τα χερια σταυρωμενα, θα μεινει για παντα βαρετη...κι εσυ θα γινεις βαρετος για εσενα και φυσικα για τους αλλους...βεβαια το τι βλεπουν και καταννοουν οι αλλοι ειναι ενα θεμα προς συζητηση...

Συχνα στο παρελθον αναρωτιομουν "μα πως μπορει ο ταδε ανθρωπος να ανεχεται μια κατασταση..."?
Ο μονος τροπος να καταλαβεις το "γιατι" ειναι να ζησεις την κατασταση που ζει ο αλλος..για αυτο και δεν βρισκω εξυπνο να κρινεις την συμπεριφορα του αλλου γιατι απλα δεν ξερεις πως και τι περναει...και δεν θα το μαθεις ποτε εκτος κι αν το ζησεις...μου πηρε καιρο να συνειδητοποιησω αυτη την απλη λεπτομερεια, δεν ξερω γιατι μου πηρε τοσο καιρο...ομως επιτελους καταλαβα πως το να μπαινεις στη θεση του συνανθρωπου σου δεν ειναι ευκολο καθολου αλλα βοηθαει κι εσενα να γινεις καλυτερος και την συμπεριφορα σου προς τον συνανθρωπο σου, γιατι θα του φερθεις λιγοτερο εγωιστικα..καμμια φορα σκεφτομαι πως εχω φερθει κυριως στις διαπροσωπικες μου , σχεσεις στο παρελθον και νιωθω λιγο ασχημα, λιγο τυψεις, ισως να μη φερθηκα ιδανικα σε καποια περισταση...ομως τι να κανεις, μαθαινουμε σ ολη μας την ζωη και βελτιωνομαστε, κανεις δεν ειναι τελειος...το βασικο πιστευω πως ειναι να συνειδητοποιουμε τι γινεται, πως νιωθουμε, πως φερομαστε, τι ζηταμε...

Δεν ξερω αν ακουγεται μαζοχισμος, αλλα χαιρομαι ομως που μου συνεβει κατι τετοιο, χαιρομαι παρα πολυ που εχουνε συμβει διαφορα κωμικο-δραματικα στη ζωη μου τα τελευταια χρονια γιατι τωρα καταλαβαινω τι ηθελαν ολα αυτα να μου πουνε και ποσο τυχερη ειμαι πως τα εχω συνειδητοποιησει...κυριως οταν συναντω ανθρωπους που εχουν "αγρια μεσανυχτα" οπως ειχα ισως εγω πριν 4-5 χρονια...ισως η ηλικια να βοηθαει, ισως οι περιστασεις, οι σφαλιαρες που ελεγα παραπανω...

Αγαπη, μεχρι προτινος πιστευα πως ειναι κατι οπως τα παυσιπονα, τα εχεις για να νιωθεις εσυ καλυτερα, λιγοτερο μονος, λιγοτερο ανασφαλης, πιο δυνατος, πιο ολοκληρωμενος κι ομορφος..
ουτε κατα διανοια, η τυχη τα εφερε και γνωρισα τον τελευταιο καιρο αρκετα ζευγαρια, μαλλον "τα εζησα" απο κοντα, εκτος απο την εμπειρια που ειχα του εαυτου μου, ετσι με παρατηρηση, γιογκα, διαλογισμο και σκεψη καταλαβα πως αυτο που ζουνε ολα τα ζευγαρια, κι ισως κι αυτο που εγω ειχα ζησει, δεν ειναι απαραιτητως αγαπη...μπορει να ειναι τα παντα εκτος απο αυτο. Πιστευα πως στην αγαπη ο αλλος πρεπει να σε σκεφτεσαι οσο εσυ αυτον, λες και ειναι μια μαθηματικη εξισωση...ποιος μου ειχε σφυριξει κατι τετοιο ειλικρινα δεν γνωριζω...απαιτουσα και περιμενα να ερθουν οσα απαιτουσα και μετα οταν αυτα δεν ερχοτανε φυσικα - γιατι ητανε μια προσωπικη ουτοπικη εικονα που ειχα στο μυαλο- απογοητευομουνα και χωριζα...μα τι εκπληξη!!!!!

Δεν υπαρχει αγαπη αν υπαρχει ιδιοτελεια, εγωισμος, ατομισμος, απαιτησεις, θυμος και μουτρα. Δεν δυναται να υπαρχει τιποτα που πλησιαζει την αγαπη αν αναπτυσσονται τετοιου ειδους συναισθηματα...παλια με απασχολουσε γιατι οι σχεσεις μου ξεκινουσαν ιδανικα και κατεληγαν...διολου ιδαανικα...πια, δεν με απασχολει καθολου το ζητημα...μηπως ποιος ειπε πως πρεπει οι σχεσεις να βγαζουν καπου, οι σχεσεις ειναι για να εισαι χαρουμενος και καλα με τον αλλον δεν ειναι αυτοσκοπος, αν δεν εισαι καλα δεν πρεπει πια να υπαρχουν, τελος.

Οι σχεσεις ειναι σιγουρα περιπλοκο θεμα,  το τι ομως ζητας απο τον εαυτο σου και ποιος εισαι δεν ειναι δα τοσο περιπλοκο...αν ψαξεις, θα το ανακαλυψεις, αν δεν το ψαξεις, θα νομιζεις απλα πως ξερεις τα παντα, θα νομιζεις πως ολος ο κοσμος γυριζει γυρω απο εσενα...ευτυχως τωρα πια εχει ξεκινησει λιγακι να διελευκανεται το συγκεκριμενο θεμα, εχω αρχισει να το προσεγγιζω αλλιως, παλιοτερα ητανε αβυσσος....τωρα ειναι απλα...ενας μικρος περιεκτικος λαβυρινθος...που ολο γινεται και πιο γραμμικος..

Αν εγω ξερω τι θελω και δεν μ απασχολει τι θελουν η κοινωνια και οι φιλοι/γονεις/συντροφος κτλ απο εμενα, τοτε τα πραγματα ειναι σχετικα απλα. Αν δεχτω αυτα που δεν μπορω ν αλλαξω και αλλαξω μοναχα οτι μπορω και χρειαζεται ν αλλαξει, τοτε τα πραγματα ειναι ακομα πιο απλα....



Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

μονολογος

αν αναρωτιεσαι αν με διασκεδαζουν οι μονολογοι...

η απαντηση ειναι πως ναι, με τρελλαινουν οι μονολογοι, 
με κανουν να νιωθω πως εχω παρεα τον εαυτο μου, την καρδια μου, τα πλευρα μου, 
τα ματια μου, το στομα, τον εγκεφαλο μου, την αγαπη μου, την τρυφεροτητα μου, 
ετσι δεν νιωθω ποτε μονη...
οταν καποιες στιγμες ξαναεπιστρεφεις στο μυαλο 
κι οσο κι αν επιμενω δεν λες να φυγεις...
οταν θυμαμαι πως ενιωθα καθως περπατουσαμε διπλα διπλα, 
μια αμυδρη αμηχανια κι ενταση μαζι, 
ηθελα να μεινω ελεγχομενα σιωπηλη, 
και ταυτοχρονα να σου διηγηθω τα παντα για μενα, να μαθω τα παντα για σενα, 
να σου κανω εκατομμυρια ερωτησεις,
 να νιωσω πως σε ξερω πιο καλα απ οτι σε ηξερα..
μου προκαλει ανασφαλεια τ οτι δεν σε ξερω κι ομως νιωθω τοσα πολλα, 
νιωθω αβολα να νιωθω ολα αυτα τα συναισθηματα μαζι, 
βομβαρδιζουν την καρδια μου και τα ματια μου κι ολα αυτα
μοναχα οταν ειμαι διπλα σου. 

Σαν να γυρισα 25 χρονια πισω την ζωη μου και παιζω μαζι σου στον κηπο του σπιτιου μας, 
εχεις ερθει επισκεψη με τους δικους σου, 
εχεις ξανθα μαλλια και ανοιχτοχρωμα γεματα ερωτηματικα ματια,
 ματια μεγαλα κι ελαφρως θλιμμενα, 
με κοιτας και δεν εχω την παραμικρη ιδεα τι σκεφτεσαι η ζητας, 
δεν μιλας κι ομως περιμενεις να καταλαβω, 
μου αρπαζεις ξαφνικα το χερι και με τραβας να κρυφτουμε 
πισω απο εναν καταπρασινο θαμνο φουντωτο...


Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

ο δρομος

Πως γινεται η πραγματικοτητα να κρυβεται τοσο καλα
κι εσυ να κρυβεσαι ακομα καλυτερα πισω απο την σκια της?
Ποσο πιθανο, να ξυπνησεις μια μερα 
και να συνειδητοποιησεις πως σημερα βλεπεις...
χθες νομισες πως εβλεπες μα απλα αγναντευες 
χαμενη μεσα σε εκατομμυρια
στιγμες, συναισθηματα, επιλογες και κατευθυνσεις 
διχως να μπορεις να εστιασεις
στον δρομο που θα σε βγαλει εξω απο τον λαβυρινθο 
διχως να χαθεις...
τωρα πια τον βλεπεις τον δρομο, δεν εχει ταμπελες, 
δεν εχει φωτα που λαμπουν απο μακρια,
μα φαινεται αν κοιταξεις με συγκεντρωση κι επιμονη, 
ειναι εκει μπροστα σου
εκει ηταν και χθες εκει και προχθες, 
εσυ ομως δεν εβλεπες,
δεν πειραζει διαλεξε τον μην χαθει παλι μεσα στην ομιχλη
τρεξε να προφτασεις...

ελπιδα

Ερχεσαι ντυμενη στα λευκα
μυριζεις υπεροχα
μιλας γλυκα και τρυφερα
μου κανεις παντοτε παρεα οταν πρεπει να επιμεινω κι εχω κουραστει
μου λες θα μεινεις κοντα μου για παντα
κι ομως καμμια φορα σε ξεχναω
κι αφηνομαι στις μαυρες σκεψεις
κι ομως παλι γυρνας κοντα μου
παλι με κοιτας μ αγαπη
μου δειχνεις τα φωτεινα τ αστερια
τα λευκα συννεφα πανω στον γαλαζιο ουρανο
ξερω πως ερχεσαι και φευγεις
κι εσυ
οπως τα παντα στη ζωη μου.
Πιστη μου ελπιδα να ρχεσαι πιο συχνα.