καμμια ανοχη

https://www.youtube.com/watch?v=sXOwDDBhT80

Κατι τετοιες στιγμες 

θα ηθελα να εχω τεραστια ηχεια υπερ-παραγωγη 

στη μεγιστη ενταση

ακουγοντας για 1 ωρα τζαζ,

 ισως και καποιο ροκ κομματακι, 

Ρορι Γκαλαχερ

 "milion miles away" ή τελοσπαντων κατι τετοιο...

το κουτσικο μυαλο μου με την μεγαλη του φαντασια

δεν μπορει να σκεφτει καποιον αλλο τροπο να....

ξεχαρμανιασω τα νευρα μου!!!!!!!!!!!!

Ολοι ειμαστε το ιδιο.

Ιδια φυσιολογια οργανισμου

ιδιους μυες και κοκκαλα...

δεν ξερω τι κανει ομως καποιους απο εμας να φερονται σα ζωα..

κι ας διευκρινιζω, σα να ειναι οι ιδιοι ζωα, 

γιατι ευτυχως ο τροπος με τον οποιο φερεται καποιος 

αντανακλα και χαρακτηριζει μοναχα τον ιδιο..

κακια, ειναι ενα χαρακτηριστικο που ακομα κι αν με γυρισεις 

αναποδα (οπως την asana head standing)

δεν προκειται να μου βγαλεις ουτε ενα χιλιοστο

δεν χωραει στο μυαλο μου αυτη η λεξη..

κακια...μα γιατι να φερθω σκοπιμα με κακια προς καποιον

γιατι να θελω να του κανω κακο...μηπως ετσι θα νιωσω καλυτερα???

ΑΡΡΩΣΤΟ ειναι η μονη λεξη που μου ερχεται στον νου.

Το να θελω να βλαψω τον αλλον με τον τροπο μου εσκεμμενα,

 ειναι αρρωστο.

Οι μονοι ανθρωποι που θελω μακρια μου οσο πιο μακρια γινεται

ειναι αυτοι που βγαζουνε κακια,

αποπνεουν μια μαυρη παγερη αυρα,

σου καταπινουν την περιορισμενη σου ενεργεια

και μαλιστα σου ζητανε και να απολογηθεις

πραγμα που σφραγιζει την 

διαδικασια αποσταξης της ενεργειας σου.

Δεν εχω κανενα λογο να υποστηριξω τη γνωμη μου σε κανεναν

κυριως σε καποιον που ειναι κακος.

Αν εσυ εχεις κακια κι εγω δεν ξερω καν τι ειναι αυτο και δεν θελω να μαθω..

δεν προκειται ποτε σ αυτη τη ζωη να συνεργαστουμε.

Ετσι φευγω μακρια και σου ευχομαι να μεταδιδεις αυτην την κακια

καθε μερα και λιγοτερο.

Πως θα γινει κατι τετοιο?

Δεν ξερω, απλως το ελπιζω μεσα απ τη καρδια μου.

χανοντας μια διασταση....δεν χανονται τα παντα!!!

https://www.youtube.com/watch?v=wA4ppvp2IzY&list=PL1C76D5F2FB130533

Εμεις οι ανθρωποι, ειμαστε αδιαμφισβητητα πολυδιαστατα οντα.

Κι ομως καμμια φορα χανουμε προσωρινα τη μια μας διασταση και θαρρουμε πως 

χανουμε τα παντα, ξεχναμε τις αλλες διαστασεις μας που ακομα μας στηριζουν

και χαρακτηριζουν ως ανθρωπους, σκεπτομενα οντα με συναισθηματα και

ικανοτητα λογου...ετσι αγνοωντας αθελα μας και τις αλλες διαστασεις μας

χανουμε την γη κατω απο τα ποδια μας, δεν εχουμε μηκος και πλατος γιατι

χασαμε στιγμιαια το βαθος μας, αρχιζουμε και αιωρουμαστε στον αερα 

διχως συντεταγμενες, διχως κατευθυνση και νιωθουμε "χαμενοι" διχως 

σημεια αναφορας..ποσο λογικο ακουγεται το αποτελεσμα και ποσο τρελα 

παραλογη η αιτια...ειμαστε προικισμενοι με τοσες διαστασεις που αλληλοεπιδρουνε

κι αν για λιγακι χασουμε την μια διασταση, αληθινα δεν πειραζει, θα ζησουμε για 

λιγο το ιδιο καλα και διχως αυτην, οι αλλες διαστασεις μας ειναι εκει για εμας..

Κι ομως αρνουμαστε αυτη την τοσο σημαντικη λεπτομερεια και οδηγουμαστε

οικιοθελως στο λαθος μονοπατι.

Μπορει σε καποια φαση της ζωης μας να χασουμε κατι σημαντικο,

δουλεια, μερος της υγειας μας, φιλους, συντροφο, χρηματα, σπιτι κτλ

δεν σημαινει πως αυτοματα γινομαστε και 

τυφλοι, κουτσοι, κουφοι, ανικανοι, αχρηστοι...

ή πως τα χανουμε ολα...

απο εμας εξολοκληρου θα εξαρτηθει τι μελλει γενεσθαι,

πως θα νιωσουμε και κατα συνεπεια πως θα συνεχισουμε να ζουμε.

Εμεις οι ιδιοι προκαλουμε τα συναισθηματα μας, μοναχα εμεις 

απφασιζουμε πως θα αντιδρασουμε στα ερεθισματα γυρω μας,

εχοντας βεβαια να αντιμετωπισουμε και 

τον αντιπερασπισμο των συνηθειων μας.

Ας μην πιεζουμε τον εαυτο μας

καμμια φορα θα βρεθουμε με μια διασταση λιγοτερη ή και δυο,

ας τ αποδεχτουμε κι ας φροντισουμε την αλλη μας διασταση,

 με υπομονη και κουραγιο θα επιστρεψει παλι σε εμας,

ισως οποτε αυτη αποφασισει,

ας ειναι.

φευγω για μενα μια φορα

https://www.youtube.com/watch?v=dFbwUdrdLAw

Εφυγα τοτε για μενα

κι ας μην το πιστευα.

Απειρες αμφιβολιες.

Κλεινω τα ματια και μολις τ ανοιξω τα παντα ειναι αλλιως.

Περιμενα παθητικα κι υπομονετικα,

να δω την αληθεια που εκρυβε η συνηθεια.

Μοναδικη ζωη, εξαρτημενη απο τη συνηθεια.

Επιλογη ή συνηθεια?

Ευκολια ή δυσκολια?

Αντιθετα στο ρευμα ή οχι?

Σαν βρηκα το εδαφος που αναζητουσα

 βρηκα κι εμενα.

Χαθηκα σ' εναν ανυπαρκτο λαβυρινθο.

Χαθηκα τοσο συχνα που το ειχα πια συνηθισει.

Κι ομως ειναι τοσο σπουδαιο να πατας πανω στη γη

με τα δικα σου ποδια

να ζεις τις εμπειριες με εναν ολοδικο σου τροπο

αγαπη δεν σημαινει να χανεις τον εαυτο σου 

μεχρι να εξιλεωθεις μεσα στον αλλον

γιατι τοτε θα χεις χασει την αγαπη για σενα.

Υπεροχη στιγμη που νιωθεις 

πως ολα συμβαινουν για καποιο λογο

ολα πρεπει να συμβουν 

ανουσιο ν αντιστεκεσαι.

Ακαριαια η χαρα οταν ξερεις πως εισαι παλι εσυ.

Yourself

https://www.youtube.com/watch?v=P4Uv_4jGgAM

Being yourself, nobody else.

Fall deeply in love, but try not to loose yourself.

Resist. Insist.

Nobody gives you real confidence expect your-lovely-self.

Lovers, partners, jobs, money, friends may come and go.

Yourself will stay.

Will always welcome you to life.

Just give him your best.

Judging me - judging you - control game

Is it realistic tyring not to judge anybody?

What about others judging us?

How do we deal with judgment overall?

Starting with us judging the others, I personally see it us wrong attitude.

When we start judging people around us we consider that we know 

how they should behave and then we are basically doing a comparison
between how they act and how they should act in order to
have the best performance.

The problem is that we can judge somebody only
when we are expert in something 

and when this judgement has a positive intention to make this person
 progress with the condition that this person asked our opinion
and that we do not want to get him to believe what we believe...
in other words we probably want to control him 

and we want him to do exactly what we want because we believe
that this is the ONLY WAY to do things...

Well, that point is where my objection stands..

I often hear people claiming that judgement is good...
well to me, judgement is generally useless.
Often is destructive. Rarely is constructive

and if so, it needs to be done very carefully and wisely!!!

Explaining, communicating, talking through

is a way of making things better

controlling and making others do what we want is not an option for me

and none should accept it from anybody,
especially from partners and friends.

Let's continue with accepting or not other people's judgement.

Well unfortunately this is not a choice.

People judge everything, all day long, this is our society

and it aint gonna change, so we really do not have a choice.

Therefore we have to live with it, learn how to deal with it

how to accept it, ignore it, transform it, use it appropriately 

so that it becomes a positive expeience.

I teach yoga and my students will judge if I am good or not.

I like a man and he will judge my appearance based on what he prefers.

I will cook a cake and my sister will like it or not.

I will prepare a drawing and my boss will accept it or ask me to change it....

This is our life. We have to accept judgement and live with it

and mature with it. 

BUT we can always choose who's judgement we should accept.

I can accept judgement that people will judge me at work

because my performance is what they pay for.

I accept people judging my appearance as I walk down the street

and I do not care at all what they believe, so I let them judge because

their judgement does not influence me.

I accept certain kind of judgement from my relatives and friends and partners

depending on the purpose. Why are you judging me? 

What are you trying to get out of this judgement?

Actually, I prefer when my partner or sister says "you made me feel..." 

with the way you acted  rather than accuse me saying 

"you act wrong and that hurted me"...

I might have judged a lot of friends unconsciously and probably my ex-partners

but this was not my intention, I was just very much used to judge

from my childhood, but I always hated that and I am changing it

slowly, step by step.

We can choose many things in our lived, 

almost everything.

I choose not to judge because it leads me away from acceptance.

Acceptance is the key to move forward

without activating reaction in our lives.

I am not saying that we should accept everything 

and wait for God to make decisions, not that kind of acceptance.

Accept and observe, have patience and act when it's time to act.

Easy to say hard to put it in action.

However, I am giving it a try and hopefully

it will bring me where I want to go.

Τι να λενε οι αλλοι....?

Δε μετανιωνω για οτι εχω πει κι οτι εχω κανει

αν επραττα κατι αλλο ή αν σωπαινα

δεν θα ημουν εγω μα καποιoς αλλος

εξαλλου εδω που ηρθαμε 

δεν ηρθαμε για να ικανοποιουμε τους αλλους

και να αρεσουμε σ ολους

ποσο χαζο να ζηταμε συνεχως επιβεβαιωση 

 ξεχνωντας συχνα την καρδια μας και το σωμα μας.

"Εσυ καρδια μου τι λες? 

Εσυ σωμα μου πως νιωθεις αληθεια?"

σφιγγεται το στομαχι σου οταν πας στην δουλεια?

δεν πειραζει, λογικο ειναι..θα περασει...

δεν μπορεις να αναπνευσεις σωστα 

οταν σε κρινει ασταματητα ο συντροφος σου?

ελα κανε λιγη υπομονη, θελεις παλι να βρεθεις μονος σου

παλι υπερβαλλεις...

Δεν ειναι ετσι. 

Το σωμα δεν υπερβαλλει ουτε ανταποκρινεται στα ερεθισματα

τυχαια.

Εχουμε ξεχασει να ακουμε την φωνη μεσα μας 

κι ακουμε ολους τους υπολοιπους ηχους γυρω μας...

το ραδιοφωνο, την τηλεοραση, τους φιλους, τους γονεις,

τον συντροφο, την κοινωνια, τις διαφημισεις, τις κορνες των αυτοκινητων.

Ισως και καλα κανουμε.

Ομως η φωνη ΣΟΥ εχει προτεραιοτητα.

Κι οταν δεν υπαρχει εγωισμος και αλλαζονεια

αυτη η φωνη θα σου λεει παντα αληθεια.

Κι η αληθεια ειναι αυτο που θα σε κανει να νιωθεις 

 καλα με τον εαυτο σου.

οι σφαλιαρες

https://www.youtube.com/watch?v=KJuQiFTaYMY

Τωρα πια μετα απο 5 χρονια σφαλιαρες (made in Greece) συνειδητοποιω πως ο μονος τροπος να ανεχτεις μια κατασταση ειναι να βρεθεις υποχρεωμενος να την ζησεις, και σιγα σιγα να την αλλαξεις. Να εισαι ο πρωταγωνιστης ειτε το θελεις ειτε οχι, μονο τοτε θα βρεις την υπομονη να αποδεχτεις μια κατασταση και να βρεις πιθανη λυση για οτιδηποτε δεν σου αρεσει, στην αρχη αντιδρας, απογοητευεσαι, κανεις πισω-γυρισματα ομως αργα η γρηγορα (αν δεν προλαβεις να μην λαλησεις) θα επινοησεις τον τροπο να ξεπερασεις τα παντα. Ολοι εχουμε αυτην την δυναμη, ανεξαιρετως. Ειναι μοναχα θεμα επιλογης, αν θελεις να εισαι παντα θυμα δηλωνοντας πχ.  πως" ειμαι κουρασμενος, βαριεμαι, δεν μ αρεσει το ενα και το αλλο" θα μεινεις παντοτε εκει, αν βλεπεις την ζωη σου βαρετη και καθεσαι με τα χερια σταυρωμενα, θα μεινει για παντα βαρετη...κι εσυ θα γινεις βαρετος για εσενα και φυσικα για τους αλλους...βεβαια το τι βλεπουν και καταννοουν οι αλλοι ειναι ενα θεμα προς συζητηση...

Συχνα στο παρελθον αναρωτιομουν "μα πως μπορει ο ταδε ανθρωπος να ανεχεται μια κατασταση..."?

Ο μονος τροπος να καταλαβεις το "γιατι" ειναι να ζησεις την κατασταση που ζει ο αλλος..για αυτο και δεν βρισκω εξυπνο να κρινεις την συμπεριφορα του αλλου γιατι απλα δεν ξερεις πως και τι περναει...και δεν θα το μαθεις ποτε εκτος κι αν το ζησεις...μου πηρε καιρο να συνειδητοποιησω αυτη την απλη λεπτομερεια, δεν ξερω γιατι μου πηρε τοσο καιρο...ομως επιτελους καταλαβα πως το να μπαινεις στη θεση του συνανθρωπου σου δεν ειναι ευκολο καθολου αλλα βοηθαει κι εσενα να γινεις καλυτερος και την συμπεριφορα σου προς τον συνανθρωπο σου, γιατι θα του φερθεις λιγοτερο εγωιστικα..καμμια φορα σκεφτομαι πως εχω φερθει κυριως στις διαπροσωπικες μου , σχεσεις στο παρελθον και νιωθω λιγο ασχημα, λιγο τυψεις, ισως να μη φερθηκα ιδανικα σε καποια περισταση...ομως τι να κανεις, μαθαινουμε σ ολη μας την ζωη και βελτιωνομαστε, κανεις δεν ειναι τελειος...το βασικο πιστευω πως ειναι να συνειδητοποιουμε τι γινεται, πως νιωθουμε, πως φερομαστε, τι ζηταμε...

Δεν ξερω αν ακουγεται μαζοχισμος, αλλα χαιρομαι ομως που μου συνεβει κατι τετοιο, χαιρομαι παρα πολυ που εχουνε συμβει διαφορα κωμικο-δραματικα στη ζωη μου τα τελευταια χρονια γιατι τωρα καταλαβαινω τι ηθελαν ολα αυτα να μου πουνε και ποσο τυχερη ειμαι πως τα εχω συνειδητοποιησει...κυριως οταν συναντω ανθρωπους που εχουν "αγρια μεσανυχτα" οπως ειχα ισως εγω πριν 4-5 χρονια...ισως η ηλικια να βοηθαει, ισως οι περιστασεις, οι σφαλιαρες που ελεγα παραπανω...

Αγαπη, μεχρι προτινος πιστευα πως ειναι κατι οπως τα παυσιπονα, τα εχεις για να νιωθεις εσυ καλυτερα, λιγοτερο μονος, λιγοτερο ανασφαλης, πιο δυνατος, πιο ολοκληρωμενος κι ομορφος..
ουτε κατα διανοια, η τυχη τα εφερε και γνωρισα τον τελευταιο καιρο αρκετα ζευγαρια, μαλλον "τα εζησα" απο κοντα, εκτος απο την εμπειρια που ειχα του εαυτου μου, ετσι με παρατηρηση, γιογκα, διαλογισμο και σκεψη καταλαβα πως αυτο που ζουνε ολα τα ζευγαρια, κι ισως κι αυτο που εγω ειχα ζησει, δεν ειναι απαραιτητως αγαπη...μπορει να ειναι τα παντα εκτος απο αυτο. Πιστευα πως στην αγαπη ο αλλος πρεπει να σε σκεφτεσαι οσο εσυ αυτον, λες και ειναι μια μαθηματικη εξισωση...ποιος μου ειχε σφυριξει κατι τετοιο ειλικρινα δεν γνωριζω...απαιτουσα και περιμενα να ερθουν οσα απαιτουσα και μετα οταν αυτα δεν ερχοτανε φυσικα - γιατι ητανε μια προσωπικη ουτοπικη εικονα που ειχα στο μυαλο- απογοητευομουνα και χωριζα...μα τι εκπληξη!!!!!

Δεν υπαρχει αγαπη αν υπαρχει ιδιοτελεια, εγωισμος, ατομισμος, απαιτησεις, θυμος και μουτρα. Δεν δυναται να υπαρχει τιποτα που πλησιαζει την αγαπη αν αναπτυσσονται τετοιου ειδους συναισθηματα...παλια με απασχολουσε γιατι οι σχεσεις μου ξεκινουσαν ιδανικα και κατεληγαν...διολου ιδαανικα...πια, δεν με απασχολει καθολου το ζητημα...μηπως ποιος ειπε πως πρεπει οι σχεσεις να βγαζουν καπου, οι σχεσεις ειναι για να εισαι χαρουμενος και καλα με τον αλλον δεν ειναι αυτοσκοπος, αν δεν εισαι καλα δεν πρεπει πια να υπαρχουν, τελος.

Οι σχεσεις ειναι σιγουρα περιπλοκο θεμα,  το τι ομως ζητας απο τον εαυτο σου και ποιος εισαι δεν ειναι δα τοσο περιπλοκο...αν ψαξεις, θα το ανακαλυψεις, αν δεν το ψαξεις, θα νομιζεις απλα πως ξερεις τα παντα, θα νομιζεις πως ολος ο κοσμος γυριζει γυρω απο εσενα...ευτυχως τωρα πια εχει ξεκινησει λιγακι να διελευκανεται το συγκεκριμενο θεμα, εχω αρχισει να το προσεγγιζω αλλιως, παλιοτερα ητανε αβυσσος....τωρα ειναι απλα...ενας μικρος περιεκτικος λαβυρινθος...που ολο γινεται και πιο γραμμικος..

Αν εγω ξερω τι θελω και δεν μ απασχολει τι θελουν η κοινωνια και οι φιλοι/γονεις/συντροφος κτλ απο εμενα, τοτε τα πραγματα ειναι σχετικα απλα. Αν δεχτω αυτα που δεν μπορω ν αλλαξω και αλλαξω μοναχα οτι μπορω και χρειαζεται ν αλλαξει, τοτε τα πραγματα ειναι ακομα πιο απλα....