human futility

https://www.youtube.com/watch?v=fOpD8SOAJnM

Sunday morning. 

Dog walking, around the Cemetery.

First time it felt really spooky,

so many tombs, hiding the remains of dead,

people just like you and me,

they might have been walking their dog around here...

they flown away.

Actually they are no longer here,

no reason to feel spooky about anything,

nobody is down there,

it's just my own perception,

as everything in our life,

it's a pure matter of perception.

We make a fuss over many things, 

really meaningless issues that we transform unconsciously 
in  serious, worrying, stressful situations 
blowing our minds...

useless, unnecessary, futile worry.

τι να ναι?

Εχω ενα περιεργο συναισθημα..

ολοκληρωσης, ικανοποιησης, διαυγειας

σαν να εχω καταφερει κατι που ζητουσα εδω και καιρο..

κοιταω τον ηλιο και του λεω

"ειναι 20.30 κι εισαι ακομα τοσο λαμπερος,

 σ'ευχαριστω!"

Σαν να χω στα χερια μου κατι υπεροχο 

που με ωθει να δω οσα συμβαινουν θετικα 

και να μην με επηρεαζει οποιοδηποτε αρνητικο κυμα..

Δε χρειαζομαι να ακουσω μουσικη (σπανιο φαινομενο)

δεν θελω να βγω εξω με φιλους..

σαν να εχω κορεστει απο τις γηινες συνηθειες

που αυτη την στιγμη

δεν μ αγγιζουν καθολου

σαν να μην τις εχω ποτε ζησει,

αδιαφορω...

Ισως κατι θα συμβει.

Ισως κατι εχει ηδη συμβει η ψυχη το ξερει

μα το μυαλο καθυστερει.

σωματικη ασκηση και γιογκα

Σταματησα τη γιογκα και το τρεξιμο γιατι ειχα ενα προβληματακι υγειας

και δεν μπορουσα να εξασκηθω για 3 εβδομαδες...

εκανα αναπνοες και διαλογισμο

αλλα καμμια σχεδον σωματικη δραστηριοτητα!!!

Ευτυχως ημουν πολυ καλυτερα πολυ γρηγορα

κι ενας απο τους λογους ηταν κατα την εκτιμηση του γιατρου

γιατι ημουν fit και γιατι δεν παιρνω αντιβιωση αν δεν 

συντρεχουν πολλοι λογοι.

Οσο καλα κι αν πηγε ομως η αναρρωση,

η αποχη απο τη σωματικη ασκηση

ειχε αποτελεσματα απροσμενα κι υπερβολικα!!!

Πονουσε ξαφνικα η μεση μου

το γονατο μου που εχει μηνισκο και δεν με πονουσε παρα σπανιοτατα

αρχισε να με ενοχλει

το προσωπο μου εδειχνε αφυδατωμενο

οι ορμονες τρελλαθηκαν 

κι ειχα απιστευτο αγχος οταν πηγα σε μια συνεντευξη..

Καμμια φορα οταν νιωθεις απλα καλα δεν συνειδητοποιεις 

τι σου προσφερει η κινηση του σωματος και κυριως η γιογκα.

Μεσω της αποχης, συνειδητοποιησα ποσο ευχαριστα, αυτα που κανω καθε μερα,

με κανουν να νιωθω και ποσο χειροτερα θα νιωσω αν σταματησω....

κατι που αληθινα δεν ειχα ποτε σκεφτει...μιας και μεχρι προτινος

δεν μου ειχε τυχει να σταματησω γιογκα ουτε για 3 μερες.

Το τρεξιμο, ή οποιαδηποτε εντονη σωματικη δραστηριοτητα

οπως βολλευ, μπασκετ, ποδοσφαιρο, κολυμβηση κτλ

αν συνδυαστει με ασκησεις στρετσινγκ και στατικη ενδυναμωση οπως

γιογκα ή πιλατες,
εχει απιστευτα αποτελεσματα!!!!

Απο αντι-γηραντικα μεχρι αντικαταθλιπτικα,
διωχνει μακρια το αγχος

αυξανεται η ενεργεια μας,
 νιωθουμε πιο σιγουροι για τον εαυτο μας κτλ...

Φυσικα και δεν χρειαζεται να αποδειξω με την περιπτωση μου

γιατι ειναι παγκοσμιως γνωστα τα αποτελεσματα της σωματικης ασκησης

κι ομως ολα αυτα μπορουν να συμβαινουν ΜΟΝΟ οταν ειμαστε υγιεις

κι αντιστροφα, για να ειμαστε υγιεις πρεπει να δημιουργησουμε τις προυποθεσεις
να παραμεινουμε υγιεις!!

Η σωματικη ασκηση, κυριως η συνδυασμενη, δεν ειναι επιλογη

αν θελουμε να νιωθουμε καλα και θετικα καθε μερα,
αν θελουμε να επιβραδυνουμε τη γηρανση,

να εχουμε λιγοτερο αγχος κι αρνητικα συναισθηματα,

να ζουμε απλα καλυτερα και με ενεργεια την καθημερινοτητα μας.

Ελπιζω πραγματικα να μην ξαναπρεπει να σταματησω.

Μου ελειψε απιστευτα!!!!!!!!!!!!!!!

σχεσεις-απαιτησεις-παραλογισμος

Τι σημαινει αραγε σ'αγαπαω?

"Θυσιαζω τη ζωη μου και τις επιλογες μου για σενα

ετσι ωστε οταν αυριο μου την σπασεις να μπορεσω να σου πεταξω στα μουτρα

πως ΕΓΩ θυσιασα για σενα, δουλεια, διακοπες, φιλους κτλ?"

"Προτιμω να βγω μαζι με την παρεα σου αντι τις παλιες μου φιλες

γιατι φοβαμαι μη μου κανεις καμια "κουτσουκελα" αν δεν σε ελεγχω εμμεσα..

κοινως δεν σε πολυ-εμπιστευομαι αλλα

 κρυβομαι πισω απο τα προσχηματα της κοινης παρεας."

"Θελω να μου λες οτι χρειαζεται ν ακουσει ο εαυτος μου για να σταματησει

για λιγο να ειναι ανασφαλης
να καλυψω το κενο

για να αρχισω να πιστευω πως ειμαι ομορφη κι εξυπνη

για να νιωσω γυναικα

για να νιωσω ότι δεν καταφερνω να νιωσω μονη μου

διχως την παρουσια σου."

...Τι ειναι τελικα η σχεση?

Ποιον οφελει και ποιον υποθαλπει?

Τι ζηταμε και ποσο συνειδητοποιημενοι ειμαστε για αυτο?

Γιατι ζηταμε την αποκλειστικοτητα και την δεσμευση?

Οφελει αληθινα σε κατι ή ειναι απλα μια κοινωνικη συνηθεια?

Τι πιστευουμε, πως θα μας φερει πιο κοντα στην ευτυχια?

Κανεις δεν θα μας φερει πιο κοντα της,

αν ειμαστε χιλιαδες μιλια μακρια, οταν ειμαστε μονοι μας.

Ποσο εφικτο ειναι ν απαιτουμε και να οραματιζομαστε 

ο αλλος
να μας φερει την ευτυχια?

Ποσοι φιλοι χωριζουν μετα απο χρονια προσπαθειας να ζησουν ευτυχισμενοι?

Αληθεια,
δεν μου φαινεται πως η ευτυχια ειναι κατι που πετυχαινεις προσπαθωντας αγρια!!

Δεν ειναι μαραθωνιος ή μαθημα spinning...

Αντιθετως, οσο πιο πολυ προσπαθεις τοσο πιο πολυ προκαλειται αντισταση,

κι η αντισταση διαταρασσει την ισορροπια.

Τα θελουμε ολα και τα ζηταμε απο τους αλλους.

Γιατι δεν τα ζηταμε απο τον εαυτο μας?

Κι εφοσον οι αλλοι θελησουν να μας τα δωσουν, καλως.

Αν δεν θελησουν, παλι καλως.

Εχω οτι χρειαζομαι για εμενα.

Ισως εχω και για εσενα. 

Οχι γιατι το απαιτεις, ισως γιατι σ αγαπαω.

α-τιτλο

Δευτερα 30 Ιουνιου. 

Περιεργη μερα.

Λιγο οι ορμονες, 

η σχιζοφρενης βιασυνη του Λονδινου,

η απροσμενη καταρρακτωδης αγχωτικη βροχη,

οι κουρασμενες προσδοκιες,

η πιθανη απορριψη ή απιθανη συμφωνια

εχασα την ισορροπια μου..

δεν ειμαι σιγουρη που βρισκομαι 

μα ουτε που θελω να βρισκομαι

κι ουτε μ ενδιαφερει να το ανακαλυψω.

Δυσκολευομαι να ξεχωρισω την πραγματικοτητα

μεσα στην ομιχλη

μεσα στη ξαφνικη θυελλα 

ολα μοιαζουν γκρι

δε βλεπω πια χρωμα

μονο κατακορυφα συννεφα 

παντου.

Ας περιμενω μεχρι το πρωι.

Βαριεμαι τοσο να περιμενω

μα πρεπει να το αποδεχτω.

ψυχη και σωμα

Γιατι αραγε καποια μερα ξυπναμε και...

νιωθουμε αυτη τη διαυγεια που τοσο μας ελειπε κι αναζητουσαμε?

Που γυρνουσε και σημερα επεστρεψε?

Ειχε παει διακοπες

εκανε μηπως απεργια

που κρυβοτανε η Κ.Διαυγεια

και μια βροχερη πρωια εμφανιστηκε μπροστα μας?

Πολλες οι πιθανες απαντησεις.

Οταν κατι στον οργανισμο μας δεν λειτουργει

στην αρχη καποιο μερος του σωματος νιωθει την ενοχληση

κι αν την αγνοησουμε επεκτεινεται και σε αλλα μερη

και πολυ πιθανως να δυσχεραινει την καθημερινοτητα μας.

Πρεπει να λυσουμε το προβλημα

για να μπορεσουμε να ζησουμε φυσιολογικα 

και να ανταποκριθουμε στις καθημερινες μας δραστηριοτητες με ανεση και ευχαριστηση.

Ο ψυχικος μας κοσμος ειναι οπως το σωμα μας.

Αν υπαρχει κατι μεσα μας που μας ενοχλει 

και/ή μας παρεμποδιζει να ζουμε με ικανοποιηση

κατα πασα πιθανοτητα πρεπει

να βρουμε τι φταιει και να το αντιμετωπισουμε

οπως ακριβως θα λειτουργουσαμε αν μας πονουσε το νεφρο

το συκωτι, η κοιλια, το στομαχι κτλ.

Μονο που ειναι πολυ πιο δυσκολη η διαγνωση του ψυχικου πονου. 

Μαλλον, αν το θεσω πιο ρεαλιστικα,

το σωμα μας ειναι αμεσα εξαρτημενο απο τη ψυχικη μας υγεια

κι οπως ειναι φυσικο, οταν κατι δεν παει καλα με τη ψυχη

το σωμα εκδηλωνει τ αντιστοιχα συμπτωματα,

δυσφορια ειναι το πιο αναγνωρισιμο,

κατι μας φταιει, κατι δεν κολλαει,

κατι δεν μας αρεσει και μας κανει να νιωθουμε αβολα,

για αυτο και δυσφορουμε.

ΑΝ το αγνοησουμε και υποθαλψουμε το συμπτωμα,

ακριβως οπως συμβαινει και με το σωμα,

το προβλημα πιθανως θα μεγαλωσει...

ετσι ενα πρωινο θα ξυπνησουμε 

και δεν θα εχουμε ορεξη να σηκωθουμε απ το κρεββατι

το σωμα αρνειται να κανει τ οτιδηποτε

το σωμα αντιδρα στην ασυνειδητη μας επιλογη να αγνοουμε τη δυσφορια

που κατι μας δημιουργει.

Οταν μετα απο καιρο αποδεχτουμε, παρατηρησουμε, παλεψουμε και 

ψαξουμε λυσεις για το προβλημα μας

μερα με την μερα η δυσφορια θα φευγει

κι ετσι ενα πρωι θα ερθει ξανα στη ψυχη η διαυγεια 

την οποια φυσικα το μυαλο θα αναγνωρισει με μεγαλη χαρα.

Καλως οι κακως τα "θεματα" της ψυχης ειναι αρρηκτα δεμενα με το σωμα 

αν δεν καταπιεζουμε το σωμα μας και δεν αγνοουμε τα σημαδια που μας δινει

μα αντιθετως τα φροντιζουμε ενα ενα με αγαπη κι υπομονη

τοτε θα ερθει η μερα που θα νιωσουμε αυτη 

την πολυποθητη διαυγεια, ηρεμια

ανιδιοτελη αγαπη για την ιδια την ζωη 

και για τους γυρω μας

γνωστους κι αγνωστους.

Ζουμε μια μοναχα ζωη σ αυτο τον πλανητη.

Καθε λεπτο που φευγει δεν επαναλαμβανεται.

Ειναι ασυμφορο να εθελοτυφλουμε

να κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας

να μη βλεπουμε και να μην ακουμε...

χανουμε χρονο απο αυτη την μοναδικη 

κι υπεροχη ζωη.

day-dreaming is over

https://www.youtube.com/watch?v=J5qampgVri8

Πως αναπολεις κατι ασχημο που εχεις βιωσει? 

Συμβαινει καμμια φορα, 

κοιτας πισω και βλεπεις μια σκια 

διχως να ξερεις σε ποιον ανηκει. 

Καμμια φορα ξυπνας απο εναν στιγμιαιο υπνο που ειχες πεσει 

και αρχιζεις να συνειδητοποιεις πως ονειρευοσουν 

μα οχι στον υπνο σου, 

μετα δινεις μια τσιμπια στον εαυτο σου κι επιστρεφεις. 

Ηταν ενα ονειρο μονο. 

Τωρα καντο πραγματικοτητα. 

Ηρθε η στιγμη.