Η μαζα κι εγω, με ή χωρις αυτην

https://www.youtube.com/watch?v=edgjBDXH2ks

Διαβασα στο  φεισμπουκ για το κινημα που κανει αποχη απο τη χρηση φειςμπουκ. 

Κι αναρωτιεμαι, πως ελεγχεις τι τρως καθημερινα και γενικοτερα πως κανεις 
επιλογες αν δεν εισαι σε θεση να ελεγξεις τη χρηση του φεισμπουκ? 

Παραδειγμα. Αν καθεσαι 1 ωρα την ημερα και χαζευεις στο φεισμπουκ
και ενω μπορεις δεν συνανατας τα ατομα με τα οποια συνομιλεις στο
συγκεκριμενο social media, πως μπορεις κι ελεγχεις τι τρως? 
Πως ελεγχεις την οποιαδηποτε παρορμηση σου αν ζοριζεσαι να ελεγξεις
κατι τοσο απλο? Κι ας υποθεσουμε πως ναι, σε ξεγελαει καμμια φορα και ναι,
καθεσαι με την τηλεοραση ανοικτη και το ταμπλετ και χαζευεις στο φεισμποκ!
                                                   So what?

Εν πασει περιπτωσει αυτο στο οποιο τα παραπανω σχολια μου αποσκοπουν 
ειναι να απαντησω στο εξης ερωτημα: Για ποιον λογο πρεπει να καταπιεζουμε
τον εαυτο μας ακολουθοντας τα οποια τρενντς γινονται της μοδας, διχως (ισως)
να αναλογιζομαστε αν ΟΝΤΩΣ αυτη η μοδα μας ταιριαζει? 

Ο καθενας μας κανει τις επιλογες του, συνεχεια, ολη μερα, καθε μερα. 
Αν καποιος επιλεξει να μη χρησιμοποιει φειςςμπουκ για 3 μηνες, πολυ καλα κανει,
ισως να του εχει γινει εμμονη, ισως δεν βλεπει τους φιλους του παρα μονο κανει
λαικ στις φωτογραφιες τους, ισως να βαριεται να βγει εξω, να κανει σωματικη ασκηση,
μπορει και ναθελει να προκαλεσει τον εαυτο μου να κατανοησει τι του φταει...
μπορει να ειναι μια καλη ευκαιρια να αλλαξει κατι που δεν του αρεσει. 
Υπαρχει περιπτωση να φταιει το φεισμπουκ για αυτην την κατασταση κι οχι 
οι επιλογες του συγκεκριμενου ατομου? 
Για ποιον ακριβως λογο θα πρεπει η επιλογη του παραπανω κυριου να επηρεασει 
τις δικες μου/μς επιλογες? 
Εγω πχ μπορει να βλεπω τις δραστηριοτητες των φιλων μου που αγαπαω και 
δεν μπορω να τους δω γιατι εινια 2000 μιλια μακρια. Μπορει να θελω να κοιταω 
την φωτο του πρω-πρω-πρωην γιατι ειμαι τρελη ακομα για αυτον?? 

Ποσο ανουσιο ειναι αφενος να γενικευουμε (το φεισμπουκ κανει κακο στις 
διαποροσωπικες σχεσεις) κι αφετερου να κανουμε τρενντ την επιλογη ενος 
ατομου ή μιας ομαδας ατομων και να την ακολουθουμε τυφλα γιατι 
το κανουν πολλοι...

Αυτη βεβαιαως ειναι η δικη μου αποψη γενικα για τις γενικευσεις που σχετιζονται
με την συμπεριφορα μαζας ανθρωπων. Ο καθενας επιλεγει κι αν θελει να διακοψει
 την χρηση του φεισμπουκ, εγω προσωπικα χαιρομαι παρα πολυ για αυτον. 
Παρολαταυτα, δεν μπορω να μην ανησυχω για τον ελεγχο των συνηθειων μας
ο οποιος μας επιβαλετται, αυτο με εκνευριζει πολυ νκαι με κανει να αντιδρω σε 
οποιονδηποτε ή οτιδηποτε νομιζει πως ειμαι ενα με την οποιαδηποτε μαζα. 
Ουτε εγω, ουτε κανεις ειμαστε μερος μιας μαζας, κι ακριβως για αυτο δεν 
οφειλουμε και να φερομαστε αναλογα. Εγω ειμαι εγω, εσυ εισαι εσυ και
παει λεγοντας. 

Ειμαστε ΟΛΟΙ διαφορετικοι και θα διανυσουμε μια ζωη παρεα με τη 
διαφορετικοτητα μας και την υπεροχη μας.  Οσο πιο συντομα καταλαβουμε
την διαφορα μεταξυ καταπιεσης και υγειους ελεγχου τοσο πιο ευκολες
κι ευστοχες θα ειναι οι επιλογες μας...τοσο πιο "δικες μας" θα γινουν!!

What is this thing???

https://www.youtube.com/watch?v=sBDulH-XsSM

This bloody thing called "love" 

it's both a blessing and a disaster...

either you fall in love 

or you stay focus to your lovely life, lovely-self, job and anything that belongs to you..

 out of the blue you start loosing it a bit when a brand new persistant thought comes in your mind, 

penetrates your body and soul...

The problem is...that ones you've let it in, 

it aint gonna disappear whenever you want it to disappear..

it will probably fade away gradually, day after day, week after week,

and after a certain period of time,

you might have lost bits and pieces of yourself...and this thing called love...

..it might still be there..

or it might be dissolved in pure nothing, air, steam, a smell...

Take it or leave it. Simple choice.

human futility

https://www.youtube.com/watch?v=fOpD8SOAJnM

Sunday morning. 

Dog walking, around the Cemetery.

First time it felt really spooky,

so many tombs, hiding the remains of dead,

people just like you and me,

they might have been walking their dog around here...

they flown away.

Actually they are no longer here,

no reason to feel spooky about anything,

nobody is down there,

it's just my own perception,

as everything in our life,

it's a pure matter of perception.

We make a fuss over many things, 

really meaningless issues that we transform unconsciously 
in  serious, worrying, stressful situations 
blowing our minds...

useless, unnecessary, futile worry.

τι να ναι?

Εχω ενα περιεργο συναισθημα..

ολοκληρωσης, ικανοποιησης, διαυγειας

σαν να εχω καταφερει κατι που ζητουσα εδω και καιρο..

κοιταω τον ηλιο και του λεω

"ειναι 20.30 κι εισαι ακομα τοσο λαμπερος,

 σ'ευχαριστω!"

Σαν να χω στα χερια μου κατι υπεροχο 

που με ωθει να δω οσα συμβαινουν θετικα 

και να μην με επηρεαζει οποιοδηποτε αρνητικο κυμα..

Δε χρειαζομαι να ακουσω μουσικη (σπανιο φαινομενο)

δεν θελω να βγω εξω με φιλους..

σαν να εχω κορεστει απο τις γηινες συνηθειες

που αυτη την στιγμη

δεν μ αγγιζουν καθολου

σαν να μην τις εχω ποτε ζησει,

αδιαφορω...

Ισως κατι θα συμβει.

Ισως κατι εχει ηδη συμβει η ψυχη το ξερει

μα το μυαλο καθυστερει.

σωματικη ασκηση και γιογκα

Σταματησα τη γιογκα και το τρεξιμο γιατι ειχα ενα προβληματακι υγειας

και δεν μπορουσα να εξασκηθω για 3 εβδομαδες...

εκανα αναπνοες και διαλογισμο

αλλα καμμια σχεδον σωματικη δραστηριοτητα!!!

Ευτυχως ημουν πολυ καλυτερα πολυ γρηγορα

κι ενας απο τους λογους ηταν κατα την εκτιμηση του γιατρου

γιατι ημουν fit και γιατι δεν παιρνω αντιβιωση αν δεν 

συντρεχουν πολλοι λογοι.

Οσο καλα κι αν πηγε ομως η αναρρωση,

η αποχη απο τη σωματικη ασκηση

ειχε αποτελεσματα απροσμενα κι υπερβολικα!!!

Πονουσε ξαφνικα η μεση μου

το γονατο μου που εχει μηνισκο και δεν με πονουσε παρα σπανιοτατα

αρχισε να με ενοχλει

το προσωπο μου εδειχνε αφυδατωμενο

οι ορμονες τρελλαθηκαν 

κι ειχα απιστευτο αγχος οταν πηγα σε μια συνεντευξη..

Καμμια φορα οταν νιωθεις απλα καλα δεν συνειδητοποιεις 

τι σου προσφερει η κινηση του σωματος και κυριως η γιογκα.

Μεσω της αποχης, συνειδητοποιησα ποσο ευχαριστα, αυτα που κανω καθε μερα,

με κανουν να νιωθω και ποσο χειροτερα θα νιωσω αν σταματησω....

κατι που αληθινα δεν ειχα ποτε σκεφτει...μιας και μεχρι προτινος

δεν μου ειχε τυχει να σταματησω γιογκα ουτε για 3 μερες.

Το τρεξιμο, ή οποιαδηποτε εντονη σωματικη δραστηριοτητα

οπως βολλευ, μπασκετ, ποδοσφαιρο, κολυμβηση κτλ

αν συνδυαστει με ασκησεις στρετσινγκ και στατικη ενδυναμωση οπως

γιογκα ή πιλατες,
εχει απιστευτα αποτελεσματα!!!!

Απο αντι-γηραντικα μεχρι αντικαταθλιπτικα,
διωχνει μακρια το αγχος

αυξανεται η ενεργεια μας,
 νιωθουμε πιο σιγουροι για τον εαυτο μας κτλ...

Φυσικα και δεν χρειαζεται να αποδειξω με την περιπτωση μου

γιατι ειναι παγκοσμιως γνωστα τα αποτελεσματα της σωματικης ασκησης

κι ομως ολα αυτα μπορουν να συμβαινουν ΜΟΝΟ οταν ειμαστε υγιεις

κι αντιστροφα, για να ειμαστε υγιεις πρεπει να δημιουργησουμε τις προυποθεσεις
να παραμεινουμε υγιεις!!

Η σωματικη ασκηση, κυριως η συνδυασμενη, δεν ειναι επιλογη

αν θελουμε να νιωθουμε καλα και θετικα καθε μερα,
αν θελουμε να επιβραδυνουμε τη γηρανση,

να εχουμε λιγοτερο αγχος κι αρνητικα συναισθηματα,

να ζουμε απλα καλυτερα και με ενεργεια την καθημερινοτητα μας.

Ελπιζω πραγματικα να μην ξαναπρεπει να σταματησω.

Μου ελειψε απιστευτα!!!!!!!!!!!!!!!

σχεσεις-απαιτησεις-παραλογισμος

Τι σημαινει αραγε σ'αγαπαω?

"Θυσιαζω τη ζωη μου και τις επιλογες μου για σενα

ετσι ωστε οταν αυριο μου την σπασεις να μπορεσω να σου πεταξω στα μουτρα

πως ΕΓΩ θυσιασα για σενα, δουλεια, διακοπες, φιλους κτλ?"

"Προτιμω να βγω μαζι με την παρεα σου αντι τις παλιες μου φιλες

γιατι φοβαμαι μη μου κανεις καμια "κουτσουκελα" αν δεν σε ελεγχω εμμεσα..

κοινως δεν σε πολυ-εμπιστευομαι αλλα

 κρυβομαι πισω απο τα προσχηματα της κοινης παρεας."

"Θελω να μου λες οτι χρειαζεται ν ακουσει ο εαυτος μου για να σταματησει

για λιγο να ειναι ανασφαλης
να καλυψω το κενο

για να αρχισω να πιστευω πως ειμαι ομορφη κι εξυπνη

για να νιωσω γυναικα

για να νιωσω ότι δεν καταφερνω να νιωσω μονη μου

διχως την παρουσια σου."

...Τι ειναι τελικα η σχεση?

Ποιον οφελει και ποιον υποθαλπει?

Τι ζηταμε και ποσο συνειδητοποιημενοι ειμαστε για αυτο?

Γιατι ζηταμε την αποκλειστικοτητα και την δεσμευση?

Οφελει αληθινα σε κατι ή ειναι απλα μια κοινωνικη συνηθεια?

Τι πιστευουμε, πως θα μας φερει πιο κοντα στην ευτυχια?

Κανεις δεν θα μας φερει πιο κοντα της,

αν ειμαστε χιλιαδες μιλια μακρια, οταν ειμαστε μονοι μας.

Ποσο εφικτο ειναι ν απαιτουμε και να οραματιζομαστε 

ο αλλος
να μας φερει την ευτυχια?

Ποσοι φιλοι χωριζουν μετα απο χρονια προσπαθειας να ζησουν ευτυχισμενοι?

Αληθεια,
δεν μου φαινεται πως η ευτυχια ειναι κατι που πετυχαινεις προσπαθωντας αγρια!!

Δεν ειναι μαραθωνιος ή μαθημα spinning...

Αντιθετως, οσο πιο πολυ προσπαθεις τοσο πιο πολυ προκαλειται αντισταση,

κι η αντισταση διαταρασσει την ισορροπια.

Τα θελουμε ολα και τα ζηταμε απο τους αλλους.

Γιατι δεν τα ζηταμε απο τον εαυτο μας?

Κι εφοσον οι αλλοι θελησουν να μας τα δωσουν, καλως.

Αν δεν θελησουν, παλι καλως.

Εχω οτι χρειαζομαι για εμενα.

Ισως εχω και για εσενα. 

Οχι γιατι το απαιτεις, ισως γιατι σ αγαπαω.

α-τιτλο

Δευτερα 30 Ιουνιου. 

Περιεργη μερα.

Λιγο οι ορμονες, 

η σχιζοφρενης βιασυνη του Λονδινου,

η απροσμενη καταρρακτωδης αγχωτικη βροχη,

οι κουρασμενες προσδοκιες,

η πιθανη απορριψη ή απιθανη συμφωνια

εχασα την ισορροπια μου..

δεν ειμαι σιγουρη που βρισκομαι 

μα ουτε που θελω να βρισκομαι

κι ουτε μ ενδιαφερει να το ανακαλυψω.

Δυσκολευομαι να ξεχωρισω την πραγματικοτητα

μεσα στην ομιχλη

μεσα στη ξαφνικη θυελλα 

ολα μοιαζουν γκρι

δε βλεπω πια χρωμα

μονο κατακορυφα συννεφα 

παντου.

Ας περιμενω μεχρι το πρωι.

Βαριεμαι τοσο να περιμενω

μα πρεπει να το αποδεχτω.