Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

immortal


Ειχα πει πως αν φυγεις δεν πειραζει.
Το θυμαμαι σαν χθες, 
το εννουσα.

Ειμαστε αμετρητα εγωιστες.
Ολες μας οι επιλογες στοχευουν στην προσωρινη μας ευημερια.
Στο καλυτερο τωρα μας, την πιο συναρπαστικη στιγμη.
Δεν μας κατηγορω,
απλα παρατηρω.

Ειναι μαγικο, οι διαπροσωπικες μας σχεσεις 
μας αλλαζουν τοσο, μας μεταμορφωνουν,
αν ξερουμε να το αναγνωρισουμε,
διορθωνομαστε καθε λεπτο που αγαπαμε,
που ερωτευομαστε, που ποναμε,
που απογοητευομαστε, που χανουμε την ελπιδα στιγμιαια, 
που θυμομαστε για να ξεχασουμε μετα απο λιγο.

Κι ομως καποιο μελος του σωματος μας μπορει να μη ξεχνα.
Θα περασουν μερες, μηνες,
ισως και οι τεσσερις εποχες για να ξεχασει.

Κι ομως η παλια αναμνηση ειναι κατι εξισου υπεροχο 
αν αποβαλλουμε τις προσδοκιες μας,
τον εγωισμο μας,
την προσκολληση μας στο χθες
και στην ερμηνεια που της ειχαμε δωσει.

Οπως οταν χωριζεις, συνηθως κλαις. 
Μετα απο καποιους μηνες οταν τα ξαναθυμασαι ισως και να γελας.
Ολα ειναι αλλιως, εσυ εισαι αλλιως, η ζωη εχει κυλησει
κι εχει αφησει πισω την αναμνηση,
να παρει το σχημα που η καρδια θελει να της δωσει.

Μην επιμενεις να αναμασας την ιδια αναμνηση,
αν δεν επιμεινεις θα μεταμορφωθει σε εμπειρια, 
ανεπαναληπτο μαθημα ζωης,
θα σου αφησει κι απειρη αγαπη...

Θα τη νιωσεις βαθια μεσα στην καρδια,
κι αν ειναι τοσο βαθια,
δεν θα πεθανει ποτε!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου