Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

μπορω...αραγε μπορω??

Η πρακτικη της γιογκα εχει οντως αντιγηραντικη δραση.

Ομως αργα η γρηγορα οι ρυτιδες θα εμφανιστουν,
το σωμα θα αλλαξει,
οι αρθρωσεις δεν θα εχουν παντοτε το ιδιο ευρος κινησης
οπως τοτε που ησουν 25 ετων,
αυτα θα συμβουν κι ειναι αφυσικο
κι αναποφευκτο να μεινουμε παντα νεοι
στο σωμα..

Ομως μπορουμε να μεινουμε νεοι στον νου,
(νους και καρδια ειναι ενα)
αν αυτο επιθυμουμε.
Μπορουμε να θυμωνουμε λιγοτερο
να μην απογοητευομαστε τοσο συχνα
να μην μας ενδιαφερει η κακια,
σαν να μην υπαρχει καν στον κοσμο,
να βλεπουμε, να παρατηρουμε και να αποδεχομαστε
οτι συμβαινει διχως μιζερια, γκρινια, κακια, ζηλεια, προσδοκια.
Ετσι ισως καταφερουμε να διατηρησουμε την ηρεμια μας
και κατα συνεπεια να κρατησουμε ζωντανα κι ανοικτα
 το μυαλο μας, την σκεψη μας, 
τις επαφες μας με τους αλλους ανθρωπους.

Αυτο ειναι αποκλειστικα και μονο επιλογη μας. 
Παιρνει καιρο βεβαια, δεν γινεται μεσα σε  δυο μηνες..
Αν θυμωνουμε, αν απογοητευομαστε,
αν νιωθουμε και μιλαμε ασχημα για εμας και για τους αλλους,
αν κοιταζουμε με κακεντρεχεια και καχυποψια, φοβο...
τιποτα μα τιποτα δεν θα γινει καλυτερο στη καθημερινοτητα μας,
αντιθετως,
μαλλον η υγεια και τα νευρα μας
θα χειροτερεψουν.

Μαλλον μας συμφερει να αποφυγουμε γενικα αρνητικη σταση στη ζωη.
Δεν ειναι ευκολο,
αξιζει ομως να το δοκιμασουμε,
ετσι απλα για να νιωσουμε ποσο υπεροχο ειναι
να μην εχεις αρνητισμο μεσα σου,
εστω και για μια μερα, μια ωρα..
μια ζωη...

διαλογισμος και εξοικονομηση ενεργειας

https://www.youtube.com/watch?v=_Yhyp-_hX2s

Μετα απο πολλα χρονια που κουραζομουν
διχως να κανω κατι το ιδιαιτερα δυσκολο
συνειδητοποιησα τι συνεβαινε...
διαβαζοντας το βιβλιο του "Η τεχνη του διαλογισμου".
Περιπου στα μεσα του βιβλιου ο συγγραφεας εξηγει 
πως ενα μερος απ'οπου χανουμε πολυτιμη ενεργεια 
ειναι η ομιλια και η σκεψη. 
Η πρακτικη της γιογκα, διχως να στοχευει εκει,
μας μαθαινει να μιλαμε οταν ειναι απαραιτητο και 
γενικοτερα να κανουμε τις οποιες κινησεις 
μονον οταν το νιωθουμε, 
κοινως να μη λειτουργουμε by default 
βασει προγραμματισμων καθορισμενων
που προφανως εχουνε δημιουργηθει εν αγνοιαν μας.

Απο τοτε που σταματησα να σκεφτομαι οτι μου ερχεται στο νου
και να ακολουθω ακουσιες σκεψεις που μπορει να προερχονται
απο εκατομμυρια τυχαια κινητρα,
και να μην αφηνω αυτες οι σκεψεις να με στροβυλιζουν τυχαια,
νιωθω να εχω σε καθημερινη βαση πολυ παραπανω ενεργεια..

Φυσικα καποια ανθρωποι ειναι γεννημενοι ετσι,
κι υποθετω πως χανουν λιγοτερη ενεργεια και φαια ουσια
απο οτι εγω καταναλωνα, πριν λιγα χρονια. 
Ειναι οντως πολυ τυχεροι. 
Οι υπολοιποι ομως που δεν ειμαστε τοσο τυχεροι
μπορουμε καλλιστα να εξελιχθουμε προκειμενου
να ελαττωσουμε την ενεργεια που χανουμε 
καθε μερα σε ακουσιες σκεψεις και λογια.

Εξαλλου να μη ξεχναμε 
πως κυριως οι σκεψεις και τα λογια μας
δημιουργουνε καθημερινα την πραγματικοτητα μας.

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Τ'ονειρο της Κλεοπατρας


Δεν βλεπεις,
 αν συνηθιζεις να κατηγορεις και να κρινεις.
Δεν ακους,
αν το μονο που κανεις ειναι να μιλας
Δε νιωθεις, 
αν αποφευγεις να σκεφτεσαι.
Δεν ζεις,
αν συνεχεια βιαζεσαι.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

μεθοδος πιεσης

Πως γινεται η πιεση που ασκουμε
να φερνει τοσο συχνα το αντιθετο 
απο το επιθυμητο αποτελεσμα?
Γιατι δεν μας μαθαινουν πως αυτη η μεθοδος
ειναι ακρως αναχρονιστικη?
Σε αντιθεση με την παραπανω μεθοδο-πιεσης,
 εμπεδωνουμε και επεξεργαζομαστε καλυτερα
οταν ειμαστε ελευθεροι να κανουμε εμεις οι ιδιοι τις επιλογες μας
και φυσικα αφηνουμε και τους αλλους να πραξουν με τον ιδιο τροπο.

Δυστυχως ειμαστε εμεις οι γυναικες 
αυτες που συχνα υιοθετουν αυτην την σταση 
κι ειναι τοσο μα τοσο ακαρπη
και λανθασμενη.
Δεν λεω, καμμια φορα εχει το επιθυμητο αποτελεσμα
βραχυπροθεσμα, μακρυπροθεσμα ομως
φερνει μονο προβληματα.
Η ελευθερια του οποιου αλλου, φιλου, συντροφου κτλ
δεν ειναι θεμα επιλογης
ειναι απαραιτητη κι αναγκαια συνθηκη σε οποιαδηποτε 
διαπροσωπικη σχεση.
 

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

ποιος ΔΕΝ ειναι ο δρομος...

Βαθια μεσα μας σκεφτομαστε πως ο εγκεφαλος μας
ειναι μοναδικος και λειτουργει με εναν
ιδιαιτερο τροπο, εχει προσωπικοτητα.
Μα η φυσιολογια του ειναι σε γενικες γραμμες για ολους η ιδια,
για αυτο και μπορει να μελεταται,
διαφοετικα θα ητανε αδυνατον να εχουμε συμπτωματα παθησεων
που δηλωνουν μια συνήθη παθογενεια.

Εχουμε το συναισθηματικο μερος του εγκεφαλου
και το λογικο, κοινως τα δυο ημισφαιρια.
Καθε φορα που φιλος μας περιγραφει μια κατασταση
 η μνημη μας παραπεμπει σε καποιο εντονο 
συναφες συναισθημα
που ισως νιωσαμε πριν καιρο.
Αυτη η συνδεση ειναι τοσο
εκ του αποτελεσματος "ανακουφιστικη".
Τα λαθη, τραυματα, κακες εμπειριες υπαρχουν
για να απωθουνε την επωδυνη επαναληψη τους
υποθετω πως για αυτον ακριβως τον λογο
χτυπαει συναγερμος
καθε φορα που κατι αρνητικο που εχουμε ηδη
βιωσει μας "ξανα-πλησιαζει"
συμβαινει με σκοπο να το αποφυγουμε εγκαιρως.

Κι οχι μονο ειναι ανακουφιση
αλλα και αναζωογονηση να νιωθεις πως μια αποφαση σου
που συνδυαζει και τα δυο κομματια του εγκεφαλου
το συναισθηματικο και το λογικο
αν ενεργοποιησεις και τα 2, σε προστατευει, 
νιωθεις 100% υπευθυνος των πραξεων σου,
αποδεχεσαι πληρως αυτο που καποτε σε ειχε πονεσει,
 ακριβως γιατι η εμπειρια του παρελθοντος σου δειχνει
ποιος ΔΕΝ ειναι ο δρομος...
Υπεροχο εργαλειο ο εγκεφαλος,
θαυματουργο!!

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

πονας-χαμολεγας-πονας....

 
Χαμογελας.
Αερας μπαινει βαθια μεσα σου 
απο τον καθε πορο του σωματος,
η αναπνοη γεμιζει το στηθος
με οτι πιο υπεροχο κι ελαφρυ εχεις ποτε νιωσει,
ενα λουλουδατο αρωμα γεμιζει το φανταστικο δωματιο .

Πονας.
 Κρυσταλλινες αιχμηρες σταγονες
κατεβαινουν στο προσωπο,
μπαινουν βιαια μεσα στο δερμα σου
φερνοντας στο νου,
οτι παλιοτερα σε ειχε πληγωσει,
σαν να βλεπεις τον ιδιο εφιαλτη,
ιδια αρχη και ιδιο τελος.

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

ανουσια η αναλυση του τιποτα

https://www.youtube.com/watch?v=naL-eZZr2qk

Σπανια αλλα ναι καποιες φορες
ζηλευω την ικανοτητα των αντρων 
να σκεφτονται με απλη λογικη.
Τι μου χρειαζεται και ποτε?

Το μυαλο της γυναικας δεν λειτουργει ετσι.
Χτιζουμε καταστασεις απο ασημαντα γεγονοτα,
δημιουργουμε θεματα για συζητηση και αναλυση...
οταν στη πραγματικοτητα ολα ειναι ξεκαθαρα,
δεν υπαρχει τιποτα για αναλυση,
για την ακριβεια το γνωριζουμε 
πολυ πριν το αποδεχτουμε,
προς τι η αναλυση ενος θεματος που δε χρειαζεται επιλυση,
γιατι απλουστατα υπαρχει μοναχα μεσα 
στη θεληση μας και στη σκεψη.

Οταν αναγνωρισουμε τη διαφορα μεταξυ
της πραγματικοτητας και της θελησης
ολα ειναι πιο ευκολα.
Δεν υπαρχει τιποτα απολυτως,
μια φαντασιωση που δημιουργησε
η επιμονη σκεψη καθοδηγουμενη
απο την αναγκη για αγαπη,
οχι η αυτουσια αγαπη,
αυτη υπηρχε μονο στο θελω.

δεν/μου κανει

"Ομαλοτητα θεωρουμε αυτο που ειμαστε ολοι.
Αρα ειναι ομαλο το να ειμαστε ανωμαλοι"
Ματθαιος Γιωσαφατ

Καμμια φορα κρινουμε διχως να αναρωτιομαστε ποια ειναι 
η βαση της κριτικης μας?
Αυτο που οι ιδιοι θεωρουμε νορμαλ, ομαλο, αυτο που εμεις
εχουμε συνηθισει ζωντας μεσα στην οικογενεια μας
ή με τους προηγουμενους συντροφους μας.
Μια τοσο υποκειμενικη κριση.

Προτιμαω να μην αποφασιζω τι ειναι ανωμαλο
αλλα να νιωθω τι θελω ή τι δεν θελω
ανεξαρτητα απο οποια κριση,
ας ειναι ομαλο ή ανωμαλο,
αν δεν μου κανει
ειναι επουσιωδες αν ειναι νορμαλ ή οχι για μενα,
απλα δεν μου κανει.
 
 



Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

gut-feeling


Καμμια φορα πρεπει να φευγεις απο τις καταστασεις 
που μυριζουν βαρια 
πριν ακομα σ αφησουν με μια πικρη γευση...
ολες οι αισθησεις συναντιουνται εκει που νιωθεις 
πως ετσι πρεπει να πραξεις 
κι ισως να μη θελεις να μη μπορεις, 
να μη βρισκεις επαρκεις λογικες εξηγησεις, 
αλλα ξερεις πως αυτος ειναι ο δρομος που πρεπει να παρεις 
κι αυτον θα ακολουθησεις...
 

δεν-χανω-υψος


Eχουν ολοι την δυνατοτητα να ερωτευτουν?
Να πεταξουν σ'αλλους κοσμους με την καρδια?
Να βρουν την τεταρτη διασταση μονο κοιτωντας καποιον?
Να χαθουνε διχως να χασουν τον εαυτο τους?
Να μην τους νοιαζει τιποτα και κανενας αλλος 
εκτος απο τον εναν?

Νομιζω οχι.
Ειναι προνομιο μοναχα καποιων.
Εχει να κανει με τα καλωδια του εγκεφαλου
με τις εμπειριες
τον φοβο που αρνουνται να αντιμετωπισουν?

Δε ξερω 
δεν θελω να μ απασχολουν
αυτοι που δεν πετανε
γιατι απλως ποτε δεν θα συναντηθουμε...
Τα επιπεδα κινησης μας απεχουν
καμποσα εκατομμυρια χιλιομετρα
 αρνουμαι να χασω υψος...

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Friday night...


Πριν απο 10 χρονια ακουγα το παραπανω τραγουδι
καθως γυριζα σπιτι ξημερωματα Σαββατου
μετα απο ενα τρελο βραδυ Παρασκευης
στην πρωτη θεση του κοκκινου διοροφου
εγγλεζικου λεωφορειου
στο επισης τρελο μα πανεμορφο 
βροχερο Λονδινο.

Έξι το πρωι, οι δρομοι αδειοι απο αυτοκινητα
τα πεζοδρομια μονα τους,
ο κοσμος κοιμαται βαθια
κι εγω κοιτω την πολη απο ψηλα
με εναν starbucks καφε στο χερι
και διαχυτη θολουρα στο κεφαλι
που με κανει να αντιλαμβανομαι τις διαδοχικες βιαστικες εικονες
της μεγαλουπολης λιγο πιο σουρεαλιστικα
απ'οτι αληθινα ειναι....

εγω και το λουρι μου

Μια απο τις πιο καταστροφικες επιλογες του ανθρωπου
που με μαθηματικη λεπτομερεια οδηγει σε καταθλιψη, 
ειναι το να μην εχεις τι να κανεις με τη ζωη σου
ή ακομα σαφεστερα
 το να πειθεις τον εαυτο σου πως 
δεν υπαρχει αυτο το κατι 
που να σου δινει κινητρο καθε πρωι που ξυπνας.
Ειναι μια αυταπατη
την οποια επιλεγεις να τροφοδοτεις
οσο καιρο εσυ επιθυμεις,
οσο διαρκει μια σχεση, πεντε χρονια σπουδων
καμποσες δεκαετιες γαμου...
ισως και μια ζωη!
Επιλεγεις συνθηκες που σε οδηγουν στο ν' αποφευγεις
αυτο που σε ευχαριστει, σε προκαλει να εξελιχθεις
σε κανει να χαμογελας καθε μερα που περναει
εστω και για λιγο..επιλεγεις να κανεις οτι ευχαριστει τους αλλους,
οτι εμμεσα ή αμεσα τους εξυπηρετει.
Ωσπου μετα απο χρονια συνειδητοποιεις πως 
σου εχει διαφυγει ο εαυτος σου
καπως, καπου, καποτε τον εχεις χασει στον δρομο,
σαν να πηγες για βολτα το σκυλι σου
και επεστρεψες μονο με το λουρι..
Συχνα οι λογοι, για σαφηνεια θα ελεγα οι δικαιολογιες,
που χρησιμοποιουμε για να απενεχοποιησουμε τον εαυτο μας
και να συνεχισουμε να κανουμε οτι δεν μας γεμιζει,
ειναι απειροι.
Κι οταν πια πιστεψουμε πως δεν υπαρχει τιποτα που να μας δινει ενεργεια
τοτε ειναι η στιγμη που παραιτουμαστε απο οποιαδηποτε προσπαθεια
κι αφηνομαστε στις συνθηκες που οι αλλοι 
εχουνε δημιουργησει για εμας 
και εμεις παθητικα εχουμε αποδεχτει.
Δεν βρισκω επιλογη το να μη ψαχνουμε αυτο που θα ικανοποιησει
το μυαλο και την καρδια μας
κυριως αν συλλογιστουμε πως 
δεν θα ζουμε για ακομα μερικα εκατομμυρια χρονια...



Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

love. addiction


Real or fake?
Neglecting your real needs
is as tragic as inventing fake ones,
getting obsessed to fulfil them,
creating something out of nothing.

Love might be a fake one.
You need the feeling,
then you link the need to a specific person
who happened to be there,
hoping to drag out the feeling.

Futile effort.

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

2-b-repeated

ασφυξια.

Επικινδυνη λεξη
πριν τον θανατο αν εισαι τυχερος
δραματικη
 φερνει τον θανατο αν ειναι κυριολεκτικη,
αξεχαστη
σαν να χεις μαυρες πλατιες παρωπιδες
τοποθετημενες πανω σ ενα φανταστικο χαλιναρι 
ειδικα φτιαγμενο απο την διαστρεβλωμενη σου 
πραγματικοτητα εξαρτησης
απ οτι σε τραβαει
οτι δεν εχει λογικη υποσταση
οτι εχεις σφαλει κι αναπαραγεις
με συνοχη
και υστερικη λεπτομερεια.

blocked


Ο χρονος σχεδον ανεπαρκης,
μ' ελαφριες μονοχρωμες ενδειξεις
αρχιζει να τελειωνει,
η αναπνοη βιαστικη,
δεν φτανει καν στο διαφραγμα,
μπλοκαρεται λιγο κατω απο τους ωμους,
τ οξυγονο λιγοστο,
αυτοπαγιδευεται εν αγνοιαν σου.

Το βλεμμα γυρω σου αναζητα
 μια μασκα οξυγονου 
μια βαθια αναπνοη
να τροφοδοτησει το εσωτερικο σου εγω.