Ζω

http://www.youtube.com/watch?v=1FE_dxZi9pE

Ειναι φορες που θελω να ακουω μονο τους αλλους να μου μιλανε.

Εγω να μην υπαρχω, θα ειναι σαν να φευγω, σαν να γινομαι αορατη,

σαν να μην εχω γεννηθει.

Θα τους θαυμασω για αυτο που ειναι για αυτο που μου δωσανε.

Θα μπω στη ζωη τους κι υστερα

οταν ειμαι ετοιμη να ξαναπαιξω τον ρολο μου

θα φυγω .

θα ειμαι μια αναζωογονημενη εγω, πιο ομορφη, πιο γεματη, πιο σιγουρη.

Χρωσταμε τοσα πολλα στους ανθρωπους που θαυμαζουμε.

Ας τους το φωναξουμε, εξαλλου ειναι Χριστουγεννα.

Η αγαπη δεν θελει να κρυφτει.

Love

http://www.youtube.com/watch?v=ks_qOI0lzho

Μπηκα κατω απ το παγωμενο νερο, εβγαλα απο πανω μου την καπνα.

Διελυσα τα τοξικα συναισθηματα και σκεψεις, ταξιδευουν πια μακρια.

Ξεκινησα να νιωθω παλι εγω.

Ειναι αραγε αγαπη, συναισθημα που θελει, μα δεν βρισκει το δρομο της καρδιας?

Ειναι αραγε αγαπη, συναισθημα που προσπαθω με κοπο να νιωσω?

Ειναι μερος του παιχνιδιου, η αγαπη να διαλυει?

Κι εγω που ονειρευομαι η αγαπη να χαριζει ελαφροτητα, ροη ζωης κι ενεργεια,

να κανει τα παντα πιο γλυκα, τις μερες πιο λαμπερες...

Μηπως παραλογιζομαι κι υπερβαλλω, μηπως ζω σ αλλο αστερι..

Κι ετσι αν ειναι, φερτε πισω τα ονειρα μου,  πειτε τους την αληθεια.

Θελω να ξερω.

Δυο άνθρωπακια και μια κοιλια

http://www.youtube.com/watch?v=9UzBSxoXVRs

30 Δεκεμβριου 1975, δυο ανθρωποι αγαπηθηκαν.

Μια ανωτερη δυναμη εδωσε εντολη, η ενεργεια να γινει υλη.

Λιγο πιο πριν η λιγο μετα, αρχισες να διαμορφωνεσαι κι εσυ.

Σε γνωρισα και ζησαμε οι δυο μας εντελως μονες, για εννεα μηνες μεσα σε ενα κολλωδες υγρο, αλλα γεματο αγαπη περιβαλλον, γεματο πρωτογνωρα ερεθισματα, μεσα στη κοιλιτσα της μαμας.

Οταν μολις 4 μηνων αρχισε να διαμορφωνεται η οραση μου, υποθετω πως τοτε σε ειδα για πρωτη φορα! Ησουν σαν εμενα, μια αλλη εγω, αλλα δεν το ηξερα, βλεπεις δεν με ειχα δει ποτε. Δυστυχως δεν θυμαμαι γιατι η μνημη μου ακομα δεν υπηρχε..

Καποιοι ρεαλιστες υπενθυμιζουν «μονοι μας γεννιομαστε, μονοι μας φευγουμε»...

μμμμμμ οχι παντα!!!!!

Εγω δεν γεννηθηκα μονη μου, γεννηθηκα μαζι σου πριν ακριβως 37 χρονια.

Κι ο λογος που ειμαι χαρουμενη σημερα δεν ειναι γιατι εχουν περασει 37 χρονια θεσπεσια μοναχα με θετικες εμπειριες, διχως δυσκολιες, στεναχωριες και αναποδιες...αλλα γιατι σ οτι κι αν εχω περασει εσυ κι η κοιλιτσα, ειστε ενα μονιμο σημειο αναφορας και στηριξης, ειτε συμφωνειτε ειτε οχι με τις επιλογες μου, ειστε συνεχεια κοντα μου, στα καλα και στα κακα, χωρις προσδοκιες και απαιτησεις. 

Τι πιο υπεροχο?

Τι αλλο πρεπει να γινει για να με κανει σημερα χαμογελαστη και χαρουμενη??

Τιποτα πολυτως, αυτο αρκει, αρκει και περισσευει.

30/12/2013

Fantasy

http://www.youtube.com/watch?v=co6WMzDOh1o

The human mind cannot distinguish between reality and fantasy.

This is why fantasy has the power to create a brand new world…negative or positive…

the world that YOU DECIDE to create…not the existing one…

it does not exist A world…it’s all matter of your perceptions.

If you insist with your fantasy and you build roots inside your mind…

you will be either happy or unhappy…regardless what happens around you..

I choose happiness all the time...it’s purely MY CHOICE

With or without you

http://www.youtube.com/watch?v=EzeDqRhM09w

Ξυπνησα μεσα στη νυχτα. Ενα κενο μεσα μου.

Ψαχνω βαθια μεσα στη καρδια μου..

 η βροχη να εξαφανισε τα ιχνη σου..

η επαναληψη να κουραστηκε..

η μνημη να σβυστηκε,

το βιβλιο να τελειωσε?

Τα ματια, τα μαλλια σου, τ αρωμα σου,

η ελκυστικη κι ανυποφορη ελαφροτητα σου

αλλαξαν τοπο. 

  

 30/12/2013

Someone like you

http://www.youtube.com/watch?v=hLQl3WQQoQ0

Παιδια. Γλυκα, αθωα, ευαισθητα, καλοπροαιρετα διχως κοπο.

Τα κοιτας στα ματια και χανεσαι σ εναν κοσμο μαγικο..

..σ εναν κοσμο ιδανικο, σ αυτον που ονειρευονται, σ αυτον που δεν υπαρχει.

Προσευχεσαι, να μη μεγαλωσουν ποτε.

Μεσα στην ομιχλη,

μια χαρα αναπαντεχη, σαν μονιμο χαμογελο.

Συναντηση εξω-πλανητικη.

Σε εβλεπα διχως να σε κοιταζω, διχως να εισαι παντα εκει.

Κι οπως σε κοιταζα, εξαφανιστηκες.

επλεγω να επιλεγω...

Μολις πριν λιγο, καθως εκανα σιωπηλο διαλογο με τον εαυτο μου τον επιασα στα πρασα καθως ελεγε «...δεν εχω επιλογη», ετσι αρχισα να αναλυω αυτη την τοσο κοινη φραση. Ποσο αληθινη ειναι η υποχρεωτικη επιλογη, ποιος μας υποχρεωνει να επιλεξουμε το αλφα εναντι του βητα, γιατι πειθουμε τον εαυτο μας πως δεν εχουμε επιλογη? Ειναι μετρημενες στα δαχτυλα οι περιπτωσεις οπου αυτη η φραση ειναι ακριβης, σπανιες οι περιπτωσεις οπου οι καταστασεις πραγματικα δεν σου δινουν επιλογη...ακομα και οι πιο δυσκολες καταστασεις οπως παραδειγματος χαριν οι καταστασεις υγειας δινουν την δυσκολη επιλογη ζωης η θανατου (οταν φυσικα αυτο ειναι νομικα εφικτο). Παντα υπαρχει η επιλογη απλα συχνα θεωρουμε αυτονοητη την μια απο τις δυο επιλογες κι ετσι λεμε στην καθομιλουμενη «δεν εχω επιλογη», κατι που τελικα δεν ισχυει. Επιλεγουμε σχεδον τα παντα στη ζωη μας, απο τον ανθρωπο που μας συντροφευει μεχρι το φαγητο που θα φαμε, απο τα ρουχα που θα φορεσουμε μεχρι το μελλον μας... κατι που συχνα δεν γινεται συνειδητα μα ειναι αποτελεσμα των δικων μας επιλογων. Συχνα η οικογενεια μας, ο ανθρωπος μας, ο κοινωνικος μας περιγυρος, η ιδιοτητα μας κτλ ειναι παραγοντες που επηρεαζουν τις επιλογες μας...και τελικα αποδεικνυονται λανθασμενες κι αποτυχημενες...ο μονος που κατα την γνωμη μου πρεπει να συμβουλευομαστε οταν επιλεγουμε οτιδηποτε ειναι πρωτα απο ολα η διαισθηση μας δηλαδη το πως νιωθουμε βαθια μεσα μας διχως αν και γιατι, κατι που φυσικα δεν ειναι ευκολο, θελει πρακτικη κι επιμονη εξασκηση, κι ισως και καποιοι ανηκουν στη κατηγορια που εχουν το ταλεντο να κανουν μονον οσα αληθινα αγαπουν παρολο το κοστος των επιλογων τους...θεε μου ποσο τυχεροι ανθρωποι ειναι... αραγε θα τους μοιασω καποτε..?