Ειναι φορες
που θελω να ακουω μονο τους αλλους να μου μιλανε.
Εγω να μην
υπαρχω, θα ειναι σαν να φευγω, σαν να γινομαι αορατη,
σαν να μην εχω
γεννηθει.
Θα τους
θαυμασω για αυτο που ειναι για αυτο που μου δωσανε.
Θα μπω στη ζωη
τους κι υστερα
οταν ειμαι
ετοιμη να ξαναπαιξω τον ρολο μου
θα φυγω .
θα ειμαι μια
αναζωογονημενη εγω, πιο ομορφη, πιο γεματη, πιο σιγουρη.
Χρωσταμε τοσα
πολλα στους ανθρωπους που θαυμαζουμε.
Ας τους το
φωναξουμε, εξαλλου ειναι Χριστουγεννα.
Η αγαπη δεν θελει
να κρυφτει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου