http://www.youtube.com/watch?v=Bq5CZjJutrc
Δυσκολες οι ανθρωπινες σχεσεις.
Οταν μας κανουν ευτυχισμενους, ειμαστε γλυκοι, ευγενικοι, εκδηλωτικοι, δινουμε οτι εχουμε και δεν εχουμε.
Οταν ομως μας απογοητευουν και τα πραγματα αλλαζουν, δυσκολευουν, μας παγιδευουν και νιωθουμε πως μας αδικουνε οι ιδιοι ανθρωποι που μας αγαπησαν...τοτε γινομαστε αλλαζονες, εγωιστες, αγενεις, ξεχναμε οσα ωραια ζησαμε, συχνα γινομαστε και κακεντρεχεις..
Γιατι αραγε φερομαστε τοσο αχαριστα? Γιατι να πιστευουμε πως ολα τα ωραια θα αντεξουνε για παντα? Μπορει οντως, μα μπορει και οχι. Αξιζει να αφηνουμε τις ανεκπληρωτες προσδοκιες μας να υπονομευουν την ηρεμια της ψυχης μας? Γιατι να μην μπορουμε απλα να αποδεχτουμε πως καποια λαθη δεν διαγραφονται, αφηνουν σημαδια, αλλαζουνε την τροχια του πλανητη μας, δεν μηδενιζονται οτι κι αν κανουμε..Ισως πρεπει απλα να περιμενουμε να ξεχαστουνε τα ιχνη τους μεσα στη μυαλο και στη μνημη, να το αποδεχτουμε και να περιμενουμε να δουμε τι καλα αυτο το γεγονος θα φερει.
Τα παντα, καλα και κακα φερνουν μεσα τους θετικα στοιχεια, ειτε μπορουμε ειτε οχι τη στιγμη που το ζουμε να το αναγνωρισουμε.
Αυτο που πισυετω πως θα βοηθησει ειναι να μην αντιδρουμε βασει του φοβου που αυτη η αλλαγη μας προκαλει, μια καλη αρχη ειναι να μην κρινουμε ουτε τον εαυτο μας ουτε τον αλλον, απλα να περιμενουμε να φυγει ο θυμος, η αναστατωση, η απογοητευση, κι ισως ετσι φερθουμε πιο δικαια, πιο ανθρωπινα, πιο αλτρουιστικα...
Δυσκολο πολυ να ελεγχεις την συμπεριφορα σου, κι ομως οφελει εσενα και τους γυρω σου, πιο πολυ απ οσο φανταζεσαι....
Δυσκολες οι ανθρωπινες σχεσεις.
Οταν μας κανουν ευτυχισμενους, ειμαστε γλυκοι, ευγενικοι, εκδηλωτικοι, δινουμε οτι εχουμε και δεν εχουμε.
Οταν ομως μας απογοητευουν και τα πραγματα αλλαζουν, δυσκολευουν, μας παγιδευουν και νιωθουμε πως μας αδικουνε οι ιδιοι ανθρωποι που μας αγαπησαν...τοτε γινομαστε αλλαζονες, εγωιστες, αγενεις, ξεχναμε οσα ωραια ζησαμε, συχνα γινομαστε και κακεντρεχεις..
Γιατι αραγε φερομαστε τοσο αχαριστα? Γιατι να πιστευουμε πως ολα τα ωραια θα αντεξουνε για παντα? Μπορει οντως, μα μπορει και οχι. Αξιζει να αφηνουμε τις ανεκπληρωτες προσδοκιες μας να υπονομευουν την ηρεμια της ψυχης μας? Γιατι να μην μπορουμε απλα να αποδεχτουμε πως καποια λαθη δεν διαγραφονται, αφηνουν σημαδια, αλλαζουνε την τροχια του πλανητη μας, δεν μηδενιζονται οτι κι αν κανουμε..Ισως πρεπει απλα να περιμενουμε να ξεχαστουνε τα ιχνη τους μεσα στη μυαλο και στη μνημη, να το αποδεχτουμε και να περιμενουμε να δουμε τι καλα αυτο το γεγονος θα φερει.
Τα παντα, καλα και κακα φερνουν μεσα τους θετικα στοιχεια, ειτε μπορουμε ειτε οχι τη στιγμη που το ζουμε να το αναγνωρισουμε.
Αυτο που πισυετω πως θα βοηθησει ειναι να μην αντιδρουμε βασει του φοβου που αυτη η αλλαγη μας προκαλει, μια καλη αρχη ειναι να μην κρινουμε ουτε τον εαυτο μας ουτε τον αλλον, απλα να περιμενουμε να φυγει ο θυμος, η αναστατωση, η απογοητευση, κι ισως ετσι φερθουμε πιο δικαια, πιο ανθρωπινα, πιο αλτρουιστικα...
Δυσκολο πολυ να ελεγχεις την συμπεριφορα σου, κι ομως οφελει εσενα και τους γυρω σου, πιο πολυ απ οσο φανταζεσαι....
Μου αρέσει, θα το εφαρμόσω
ΑπάντησηΔιαγραφή