Ειναι αραγε εξ αρχης εμποδια ή μηπως το μυαλο μας ειναι που τα δημιουργει?
Τι ειστε αληθεια?
Μια στιγμη, κατι προσωρινο, που με την επιμονη γινεστε μονιμη πραγματικοτητα?
Ποσα απο αυτα που μας συμβαινουν δεν ειναι τιποτα απο οτι ηταν,
ξεκινανε σαν μια σκεψη μικρη, αμελητεα
και καταληγουν δυσβασταχτα εμποδια?
Λεξεις. Ειναι αραγε παντοτε κατι ωφελιμο?
Αραγε οι ταμπελες - ή αλλιως οι λεξεις - μας βοηθανε να συνεννοουμαστε
ή μας εγκλωβίζουνε μεσα στα αυστηρως περιορισμενα συνορα τους?
Μια λεξη, 4 γραμματα, 2 συλλαβες, ενας τονος,
μια - ή χιλιαδες - εννοιες..
Εμποδιο που γινεται ευκαιρια,
εμποδιο που αλλαζει χρωμα και υφη,
εμποδιο που δεν ειναι τιποτα παραπανω απο μια λεξη,
που της δωσαμε εμεις την αξια μου επιθυμουσαμε.
Όποτε θελουμε, αναθεωρουμε την αξια της.
Εμποδιο, που δεν ειναι πια εμποδιο.
Εμποδιο που δεν υπαρχει πια,
σε καμμια διασταση,
σε κανενα κουτακι του ασχηματιστου νου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου