Doubt

http://www.youtube.com/watch?v=K5bo4VDEH-U

Χτυπάει το τηλέφωνο. Μια καλή φίλη με παρακινεί να βγούμε, να πάμε για ποτό σε κανένα μπαράκι...της λέω «θα δω, θα σου τηλεφωνήσω»..χθές λόγω Χριστουγέννων ήμουν έξω χόρευα κι έπινα ως αργά και κουράστηκα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Έτσι, ξεκινάω τον εσωτερικό μου διάλογο.

Αλήθεια, γιατί να βγώ?

Θέλω να γνωρίσω κόσμο?

Οχι, όχι τώρα.

Θέλω να καλοπιστώ και να γίνω όμορφη για να με δουνε όλοι?

Μπαααα...όχι τώρα....

Τι θέλω?...Θέλω να βαλω Miles Davis και το  Generique, που το έχω στην επανάληψη εδώ και 20 λεπτά, ή να ακούσω τον Ρέμο ή τον γνωστο DJ της Θεσσαλονίκης να παίζει ψευτο-ράπ?

Μμμμ παλι δε νομίζω...

Θέλω να πιώ με την μυρωδιά του καπνού να φράζει το αναπνευστικό μου που μόλις άνοιξα με pranayama?..

μπα άκυρο!!

Τελικά μετά απο 5 λεπτά κουβέντας, διαπίστωσα πως δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να βγώ μιας και την συγκεκριμένη αγαπητή παρέα, θα έχω την χαρά να την συναντήσω σε ένα καφέ ή στο σπίτι μου ή στο σπίτι τους, γενικά κάπου ήσυχα όπου θα μπορούμε και να επικοινωνήσουμε λεκτικά σε περίπτωση που το θελήσουμε...

Συχνά σκέφτομαι αν είμαι πράγματι απο αυτήν την χώρα ή μου είπαν για κάποιο μυστήριο λόγο ψέμματα οι γονείς μου, μήπως γεννήθηκα στην Ρωσία και με φέρανε εδώ στα 10 μου, ή μήπως είμαι υιοθετημένη? Δεν νομίζω πως έχω πολλά κοινά με τους υπόλοιπους ανθρώπους της ηλικίας μου που ζούνε και διασκεδάζουνε σ αυτήν την χώρα, με τον προαναφερόμενο τρόπο. Οκ, θα βγώ για μια μπύρα με έναν φίλο αλλά δεν θα αντέξω πάνω απο 2 ώρες τον τρελό καπνό και την μουσική στη διαπασών, που προφανώς δεν θα ταιριάζει καθόλου με τα γούστα μου...γιατί άραγε δεν μπορώ να θεωρήσω νορμάλ και μέσα στο πρόγραμμα όλες αυτές τις συνήθειες που κάνουν άλλους συνανθρώπους μου να λένε «α εγώ δεν την αφήνω την Ελλαδίτσα, που θα βρω άλλο τέτοιο περιβάλλον»...εκεί ακριβώς είναι που συνειδητοποιώ πως ΝΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ!!! Ίσως βέβαια να είναι και κάτι πολύ φυσιολογικό, ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του και πράττει αυτό ακριβώς που τον ευχαριστεί και τον ικανοποιεί, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτει με την πλειονότητα των συμπατριωτών του...

Έ λοιπόν δεν θα νιώσω καθόλου τύψεις που διάλεξα το NOIR του Miles, τον καναπέ μου και το ροζέ μου για να γράψω τις ιστορίες μου αντί της Χριστουγεννιάτικης βόλτας στο κέντρο της πόλης..στην υγεία μας και ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!

Ζω

http://www.youtube.com/watch?v=1FE_dxZi9pE

Ειναι φορες που θελω να ακουω μονο τους αλλους να μου μιλανε.

Εγω να μην υπαρχω, θα ειναι σαν να φευγω, σαν να γινομαι αορατη,

σαν να μην εχω γεννηθει.

Θα τους θαυμασω για αυτο που ειναι για αυτο που μου δωσανε.

Θα μπω στη ζωη τους κι υστερα

οταν ειμαι ετοιμη να ξαναπαιξω τον ρολο μου

θα φυγω .

θα ειμαι μια αναζωογονημενη εγω, πιο ομορφη, πιο γεματη, πιο σιγουρη.

Χρωσταμε τοσα πολλα στους ανθρωπους που θαυμαζουμε.

Ας τους το φωναξουμε, εξαλλου ειναι Χριστουγεννα.

Η αγαπη δεν θελει να κρυφτει.

Love

http://www.youtube.com/watch?v=ks_qOI0lzho

Μπηκα κατω απ το παγωμενο νερο, εβγαλα απο πανω μου την καπνα.

Διελυσα τα τοξικα συναισθηματα και σκεψεις, ταξιδευουν πια μακρια.

Ξεκινησα να νιωθω παλι εγω.

Ειναι αραγε αγαπη, συναισθημα που θελει, μα δεν βρισκει το δρομο της καρδιας?

Ειναι αραγε αγαπη, συναισθημα που προσπαθω με κοπο να νιωσω?

Ειναι μερος του παιχνιδιου, η αγαπη να διαλυει?

Κι εγω που ονειρευομαι η αγαπη να χαριζει ελαφροτητα, ροη ζωης κι ενεργεια,

να κανει τα παντα πιο γλυκα, τις μερες πιο λαμπερες...

Μηπως παραλογιζομαι κι υπερβαλλω, μηπως ζω σ αλλο αστερι..

Κι ετσι αν ειναι, φερτε πισω τα ονειρα μου,  πειτε τους την αληθεια.

Θελω να ξερω.

Δυο άνθρωπακια και μια κοιλια

http://www.youtube.com/watch?v=9UzBSxoXVRs

30 Δεκεμβριου 1975, δυο ανθρωποι αγαπηθηκαν.

Μια ανωτερη δυναμη εδωσε εντολη, η ενεργεια να γινει υλη.

Λιγο πιο πριν η λιγο μετα, αρχισες να διαμορφωνεσαι κι εσυ.

Σε γνωρισα και ζησαμε οι δυο μας εντελως μονες, για εννεα μηνες μεσα σε ενα κολλωδες υγρο, αλλα γεματο αγαπη περιβαλλον, γεματο πρωτογνωρα ερεθισματα, μεσα στη κοιλιτσα της μαμας.

Οταν μολις 4 μηνων αρχισε να διαμορφωνεται η οραση μου, υποθετω πως τοτε σε ειδα για πρωτη φορα! Ησουν σαν εμενα, μια αλλη εγω, αλλα δεν το ηξερα, βλεπεις δεν με ειχα δει ποτε. Δυστυχως δεν θυμαμαι γιατι η μνημη μου ακομα δεν υπηρχε..

Καποιοι ρεαλιστες υπενθυμιζουν «μονοι μας γεννιομαστε, μονοι μας φευγουμε»...

μμμμμμ οχι παντα!!!!!

Εγω δεν γεννηθηκα μονη μου, γεννηθηκα μαζι σου πριν ακριβως 37 χρονια.

Κι ο λογος που ειμαι χαρουμενη σημερα δεν ειναι γιατι εχουν περασει 37 χρονια θεσπεσια μοναχα με θετικες εμπειριες, διχως δυσκολιες, στεναχωριες και αναποδιες...αλλα γιατι σ οτι κι αν εχω περασει εσυ κι η κοιλιτσα, ειστε ενα μονιμο σημειο αναφορας και στηριξης, ειτε συμφωνειτε ειτε οχι με τις επιλογες μου, ειστε συνεχεια κοντα μου, στα καλα και στα κακα, χωρις προσδοκιες και απαιτησεις. 

Τι πιο υπεροχο?

Τι αλλο πρεπει να γινει για να με κανει σημερα χαμογελαστη και χαρουμενη??

Τιποτα πολυτως, αυτο αρκει, αρκει και περισσευει.

30/12/2013

Fantasy

http://www.youtube.com/watch?v=co6WMzDOh1o

The human mind cannot distinguish between reality and fantasy.

This is why fantasy has the power to create a brand new world…negative or positive…

the world that YOU DECIDE to create…not the existing one…

it does not exist A world…it’s all matter of your perceptions.

If you insist with your fantasy and you build roots inside your mind…

you will be either happy or unhappy…regardless what happens around you..

I choose happiness all the time...it’s purely MY CHOICE

With or without you

http://www.youtube.com/watch?v=EzeDqRhM09w

Ξυπνησα μεσα στη νυχτα. Ενα κενο μεσα μου.

Ψαχνω βαθια μεσα στη καρδια μου..

 η βροχη να εξαφανισε τα ιχνη σου..

η επαναληψη να κουραστηκε..

η μνημη να σβυστηκε,

το βιβλιο να τελειωσε?

Τα ματια, τα μαλλια σου, τ αρωμα σου,

η ελκυστικη κι ανυποφορη ελαφροτητα σου

αλλαξαν τοπο. 

  

 30/12/2013

Someone like you

http://www.youtube.com/watch?v=hLQl3WQQoQ0

Παιδια. Γλυκα, αθωα, ευαισθητα, καλοπροαιρετα διχως κοπο.

Τα κοιτας στα ματια και χανεσαι σ εναν κοσμο μαγικο..

..σ εναν κοσμο ιδανικο, σ αυτον που ονειρευονται, σ αυτον που δεν υπαρχει.

Προσευχεσαι, να μη μεγαλωσουν ποτε.

Μεσα στην ομιχλη,

μια χαρα αναπαντεχη, σαν μονιμο χαμογελο.

Συναντηση εξω-πλανητικη.

Σε εβλεπα διχως να σε κοιταζω, διχως να εισαι παντα εκει.

Κι οπως σε κοιταζα, εξαφανιστηκες.