Λόγια, λόγια κι άλλα λόγια.

http://www.youtube.com/watch?v=wrlew2G6nvA

Προχθές διάβαζα ένα όμορφο γράμμα, ένα παλιό γράμμα...
λόγια, υποσχέσεις, βαρύγδουπες δήλώσεις για αιώνια αφοσίωση...

Πρώτοι τρελοί έρωτες, σύντροφοι πολύ ή λιγότερο μόνιμοι,
κεραυνοβόλοι έρωτες ή βαθιά αγάπη, όποιο κι αν είναι το όνομα τους
διαδέχονται ο ένας τον άλλον απο μικρή ηλικία,  ο Γιάννης γίνεται Κώστας,
ο Κώστας Michele, ο Michele Θανάσης κτλ,
σου "εγγυήθηκαν" πως ποτέ δεν θα σε ξεχάσουν,
πως είσαι η καλύτερη, η μοναδική αγάπη,
ώσπου κάποια στιγμή (πολύ πιθανόν) παύεις να κυκλοφορείς στη ζωή τους,
την οποία συνεχίζουν αβίαστα λες και ποτέ δεν ειπώθηκε τίποτα.

Λόγια, λόγια, λόγια..parole parole parole.

Κοινώς λέμε για να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε την δεδομένη στιγμή,
αναφερόμαστε στο παρόν και στο μέλλον... όμως πόση σημασία έχουν αυτά τα λόγια,
αυτά που ειπώνονται κι αυτά που δεν έχουνε ποτέ ειπωθεί.
Στηρίζουμε τόσα σε αυτά τα λόγια, χρειαζόμαστε την ασφάλεια που μας παρέχουν,
τα ζητάμε απεγνωσμένα, συχνά μάλιστα απογοητευόμαστε
για τα λόγια που δεν ειπώνονται.

Τα λόγια είναι περαστικοί ταξιδιώτες στη ζωή μας, περνάνε, η ζωή κυλάει
είτε σε έχουνε αγγίξει βαθιά είτε όχι, είτε τα θυμάσαι είτε όχι.
Η μνήμη τα αποθηκεύει βαθιά όσο περνάει ο καιρός, συχνά τόσο βαθιά
που δεν είναι καν ικανά να προκαλέσουν κάποιο συναισθήμα στο σώμα ή στη ψύχη,
όταν ειπώθηκαν ήταν κάτι το υπέροχο, τώρα...είναι σαν να μην τα έχεις ποτέ ακούσει.

Πόση σημασία έχουν άραγε τα κακά και καλά λόγια, τα καλά και κακά γεγονότα
στη ζωή μας?
Πόσο πιο ανώδυνη θα ήτανε η καθημερινότητα μας και οι σχέσεις μας
αν αποδεχόμασταν μια για πάντα πως όλα περνάνε, ευχάριστα δυσάρεστα,
θετικά αρνητικά, πόσο αμέτοχοι θα ήμασταν στα "δράματα" που βιώνουμε
αν με βεβαιότητα γνωρίζαμε πως είναι παροδικά?