Καθε φορα ο ιδιος τρομακτικος πονος.
Καθε φορα ειναι διαφορετικα, αλλα ο πονος ειναι εκει.
Τωρα ομως δεν υπαρχει αμφιβολια καμμια.
Αυτο θελω, οχι δεν εχει αλλαξει κατι στο πως νιιωθω.
Ομως αυτο θελω, χωρις γιατι.
Θα κανω υπομονη, διχως να ξερω το πως.
Θα κανω διαφορα, για να μη σκεφτομαι τις εκατομμυρια αμφιβολιες.
Θα κανω οτι δεν εκανα πριν, για να μη θυμαται το μυαλο.
Θα ήθελα να σου πω τόσα πολλά, μα δεν εχω πια τι να πω.
Θα ήθελα όλα να ήτανε αλλιώς, μα δεν αλλαζουνε.
Θα ήθελα να μη μου λείψεις ποτέ, αλλα μου λειπεις παντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου