Με χαιρετάει το μπαλόνι..

Τελευταία μέρα του χρόνου.
Στις 09.20 πήρα το λεωφορείο για να πάω στο μάθημα γιόγκα.
Ήτανε σχεδόν άδειο, ο οδηγός σταματάει σε μια στάση,
ζητά 2-3 διαφημιστικά μπαλόνια απο έναν μαγαζάτορα
Κόκκινα, πράσινα και χρυσαφένια μπαλόνια με ευχές για το 2012.

Τι όμορφη και πρωτότυπη ερώτηση
χωρίς καμμιά απολύτως προσωπική σκοπιμότητα, σκέφτηκα
Ένα δευτερόλεπτο μετά έδωσα συχγαρητήρια στον οδηγό
κι αυτός μου χάρισε το ένα απο τα τρία γιορτινά μπαλόνι
λέγοντας " δικό σου, για να χαμογελάς πάντα όπως τώρα"...

Έτσι άρχισε το παιχνίδι με το τελευταίο μπαλόνι του 2011.
Έφτασα νωρίς στο μάθημα, έτσι αποφάσισα να περπατήσω
δίπλα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα για λίγο.

Έκανε κρύο, ένα υπέροχο κρύο με δυνατό ζωντανό αέρα.
Ξαφνικά ένιωσα ένα παιχνιδιάρικο ρυθμικό χτύπημα στον ώμο,
κοίταξα πίσω, μόνο το μπαλόνι ήταν εκεί.
Ασυναίσθητα και λίγο ενοχλημένα, το έδιωξα κι αυτό
ξαναήρθε πιο δυνατά και πιο παιχνιδιάρικα, ξανά και ξανά,
του χάρισα ένα τεράστιο χαμόγελο. Με χτυπούσε στο κεφάλι και σιγογελούσε,
μετά στον ώμο και κρυβότανε πίσω απο το στρωματάκι που είχα στον ώμο.

Ύστερα με χαιρέτισε χαμογελαστά, μου ευχήθηκε καλή χρονιά
και το άφησα να φύγει ψηλά στον ουρανό.