"Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε όσοι κατοικούμε στο κέντρο είναι
το παρκάρισμα. Οι θέσεις είναι περιορισμένες και τα πάρκινγκ ακριβά.
Έχει χρειαστεί να ψάχνω για θέση μέχρι και μία ώρα!"...
Υπάρχει κάπου στο Σύνταγμα γραμμένο πως ο καθένας μας μπορεί να απαιτεί να παρκάρει όπου επιθυμεί? Αν κατοικείς στο κέντρο, επιλογή που σου προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα, λογικό είναι να έχει και κάποια μειονεκτήματα, ένα εκ των οποίων είναι το παρκάρισμα του ιδιωτικού σου οχήματος. Πόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουνε και να το αποδεχτούνε οι κάτοικοι του κέντρου?
Βέβαια, αν η αρχή του συλλογισμού μας είναι πως η πόλις έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετεί στο έπακρο τον καθέναν απο εμάς και ότι το συλλογικό όφελος δεν υπάρχει, θα πρέπει να συμφωνήσω με την παραπάνω κάτοικο του κέντρο.
Παρόλα ταύτα, δεν συμφωνώ γιατί σε μια οργανωμένη κοινωνία δεν μπορεί να μην υπάρχει το "κοινό καλό". Θα το εκφράσω και αντίστροφα. Αν το μικρό ποσοστό του συλλογισμού μας για το κοινό καλό, αντικατασταθεί απο το προσωπικό όφελος, αυτόματα καταρρίπτονται όλοι οι νόμοι και διατάξεις και μοναδική παράμετρος για οποιονδήποτε συλλογισμό και πράξη γίνεται το "εγώ",
κοινώς επιστρέφουμε στην εποχή των σπηλαίων.
Όλοι μας λίγο ή πολύ συνηθίζουμε στο άγχος που μας "προσφέρει" το αστικό περιβάλλον, αυτό όμως δεν συνεπάγεται πως σταματάμε να "ακούμε", να "βλέπουμε" και να ενημερωνόμαστε για την κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και τα αποθέματα του. Δεν είμαι φανατική οικολόγος και ειλικρινά δε γνωρίζω τον επακριβή ορισμό της οικολογίας. Όμως δεν είναι και τόσο δύσκολο να σκεφτούμε πως τόσα αυτοκίνητα, π α ν τ ο ύ και καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας δεν είναι ότι το καλύτερο για την πόλη μας και την υγεία μας. Ακόμα κι αν δεν έχεις ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό, ακόμα κι αν δεν διαβάζεις καμμιά είδηση εκτός των Ελληνικών συνόρων, συνεχίζω να θεωρώ εξαιρετικά "αφελές" να απαιτούμε θέση πάρκινγκ για τον κάθε κάτοικο του κέντρου.
Δεν είναι πια βιώσιμο να συνεχίσουμε να "ζούμε αγκαλιά" με το αυτοκίνητο μας, γιατί απλά δεν υπάρχει χώρος για όλα τα οχήματα των κατοίκων στα κέντρα των σύγχρονων πόλεων. Δεν είναι πια θέμα επιλογής, είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε προτεραιότητα στον πεζό που ζει στο κέντρο της πόλης. Θεωρητικά κανείς δεν μπορεί να μας απαγορέψει να κατοικούμε στο κέντρο μιας πόλης όμως μπορεί για το "κοινό καλό" η πολιτεία να μεταφέρει τον χώρο που προορίζονταν σε πάρκινγκ (δημόσιος χώρος για ιδιωτικη χρήση) στην άμεση χρήση απο τους πεζόυς (δημόσιος χώρος για δημόσια χρήση).
Τα βασικά δικαιώματα μας αφορούνε εμάς τους ίδιους κι όχι το όχημα μας.
Ερυφίλη Βογδοπούλου
το παρκάρισμα. Οι θέσεις είναι περιορισμένες και τα πάρκινγκ ακριβά.
Έχει χρειαστεί να ψάχνω για θέση μέχρι και μία ώρα!"...
Υπάρχει κάπου στο Σύνταγμα γραμμένο πως ο καθένας μας μπορεί να απαιτεί να παρκάρει όπου επιθυμεί? Αν κατοικείς στο κέντρο, επιλογή που σου προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα, λογικό είναι να έχει και κάποια μειονεκτήματα, ένα εκ των οποίων είναι το παρκάρισμα του ιδιωτικού σου οχήματος. Πόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουνε και να το αποδεχτούνε οι κάτοικοι του κέντρου?
Βέβαια, αν η αρχή του συλλογισμού μας είναι πως η πόλις έχει φτιαχτεί για να εξυπηρετεί στο έπακρο τον καθέναν απο εμάς και ότι το συλλογικό όφελος δεν υπάρχει, θα πρέπει να συμφωνήσω με την παραπάνω κάτοικο του κέντρο.
Παρόλα ταύτα, δεν συμφωνώ γιατί σε μια οργανωμένη κοινωνία δεν μπορεί να μην υπάρχει το "κοινό καλό". Θα το εκφράσω και αντίστροφα. Αν το μικρό ποσοστό του συλλογισμού μας για το κοινό καλό, αντικατασταθεί απο το προσωπικό όφελος, αυτόματα καταρρίπτονται όλοι οι νόμοι και διατάξεις και μοναδική παράμετρος για οποιονδήποτε συλλογισμό και πράξη γίνεται το "εγώ",
κοινώς επιστρέφουμε στην εποχή των σπηλαίων.
Όλοι μας λίγο ή πολύ συνηθίζουμε στο άγχος που μας "προσφέρει" το αστικό περιβάλλον, αυτό όμως δεν συνεπάγεται πως σταματάμε να "ακούμε", να "βλέπουμε" και να ενημερωνόμαστε για την κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και τα αποθέματα του. Δεν είμαι φανατική οικολόγος και ειλικρινά δε γνωρίζω τον επακριβή ορισμό της οικολογίας. Όμως δεν είναι και τόσο δύσκολο να σκεφτούμε πως τόσα αυτοκίνητα, π α ν τ ο ύ και καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας δεν είναι ότι το καλύτερο για την πόλη μας και την υγεία μας. Ακόμα κι αν δεν έχεις ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό, ακόμα κι αν δεν διαβάζεις καμμιά είδηση εκτός των Ελληνικών συνόρων, συνεχίζω να θεωρώ εξαιρετικά "αφελές" να απαιτούμε θέση πάρκινγκ για τον κάθε κάτοικο του κέντρου.
Δεν είναι πια βιώσιμο να συνεχίσουμε να "ζούμε αγκαλιά" με το αυτοκίνητο μας, γιατί απλά δεν υπάρχει χώρος για όλα τα οχήματα των κατοίκων στα κέντρα των σύγχρονων πόλεων. Δεν είναι πια θέμα επιλογής, είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε προτεραιότητα στον πεζό που ζει στο κέντρο της πόλης. Θεωρητικά κανείς δεν μπορεί να μας απαγορέψει να κατοικούμε στο κέντρο μιας πόλης όμως μπορεί για το "κοινό καλό" η πολιτεία να μεταφέρει τον χώρο που προορίζονταν σε πάρκινγκ (δημόσιος χώρος για ιδιωτικη χρήση) στην άμεση χρήση απο τους πεζόυς (δημόσιος χώρος για δημόσια χρήση).
Τα βασικά δικαιώματα μας αφορούνε εμάς τους ίδιους κι όχι το όχημα μας.
Ερυφίλη Βογδοπούλου
Reference: "Ο σχεδιασμόςκαταργείται όταν μια δημοκρατική κοινωνία δεν πιστεύει στον εαυτό της όταν το συμφέρον του ατόμου υπερτερεί του συλλογικού". Θ. Βλαστός - Συγκοινωνιολόγος - Πολεοδόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου