Η ιδέα να μην υπάρχεις στη ζωή μου,
με τρομάζει.
Άλλοτε πάλι, με φέρνει πιο κοντά στη μη αναστρέψιμη αλλαγή,
με απελευθερώνει.
Πως εξελίσσομαι καλύτερα, πιο σταθερά?
Πως αλλάζω, δεν κοιτώ πίσω παραμόνο για να μάθω?
Μαζί ή χώρια?
Με πας μπροστά ή πίσω?
Είμαι πάντα εγώ.
Με ακουμπάς απαλά και επιταγχύνομαι.
Δε μου μιλάς και σε ακούω.
Είσαι μαζί μου δίχως να είσαι εδώ.
Πως να ξανάρθεις, αφού δεν έφυγες ποτέ.
με τρομάζει.
Άλλοτε πάλι, με φέρνει πιο κοντά στη μη αναστρέψιμη αλλαγή,
με απελευθερώνει.
Πως εξελίσσομαι καλύτερα, πιο σταθερά?
Πως αλλάζω, δεν κοιτώ πίσω παραμόνο για να μάθω?
Μαζί ή χώρια?
Με πας μπροστά ή πίσω?
Είμαι πάντα εγώ.
Με ακουμπάς απαλά και επιταγχύνομαι.
Δε μου μιλάς και σε ακούω.
Είσαι μαζί μου δίχως να είσαι εδώ.
Πως να ξανάρθεις, αφού δεν έφυγες ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου