ψεμματα ή αλήθεια....

Αφιερωμένα σε αυτούς που ψεύδονται ασύστολα στον εαυτό τους
http://www.youtube.com/watch?v=dGdc6nLfx4Q&feature=related


...τα έκανα όλα, ξύπνησα, χαμογέλασα, έψαξα εισιτήρια για μια εκδρομή,
δούλεψα, γκρίνιαξα, είπα αλήθεια στους άγνωστους που συνάντησα,
είπα ψέμματα στον εαυτό μου.
- Όλα είναι καλά, μην κολλάς, προχώρα, κάνε την ανήξερη, μην χάνεις χρόνο,
κάνε πως δεν βλέπεις, κάνε πως δεν ακούς, κάνε πως η ζωή είναι αλλιώς.
- Δηλαδή, να πω ψέμματα, μα για πόσο? Αφού το ξέρω πως δεν είναι έτσι.
- Για όσο θέλεις για να ξεχάσεις πως συνειδητοποίησες την αλήθεια, πόσο
θέλεις, ένα φιλί, μια αγκαλιά, ένα γεύμα, μισή ζωή?
- Νομίζω, μισή ζωή για να ξεχάσω την αλήθεια. Κι άλλη μισή για να ξεχάσω τα ψέμματα
που είπα στον εαυτό μου.

Πόσο πιο εύκολο θα ήταν αν αναρωτιόμασταν για λίγα λεπτά την ημέρα αν είμαστε
ειλικρινείς στον εαυτό μας ή όχι. Λέμε ψέμματα για να αποφύγουμε (προσωρινά) την
αλήθεια που είναι δύσκολη, που είναι κοπιαστική, που είναι δυσνόητη. Μα δεν είναι
δυσνόητη, απλά έτσι την βλέπουμε γιατί έτσι θέλουμε, γιατί έτσι μας διδάξανε
να κάνουμε, στο σχολείο, στην οικογένοια, στην χώρα μας, στην πολυκατοικία μας.

Ας λέμε ψέμματα στον κόσμο, εμείς δεν είμαστε κόσμος. Εμείς έχουμε τον εαυτό μας
για παρέα, δεν μπορούμε να του κρύβουμε την αλήθεια, δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα.
Η ζωή μας είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε κι αν το αντιλαμβανόμαστε οφείλουμε να
το κοινοποιήσουμε στον εαυτό μας, αυτή είναι η ιδανική σχέση συνειδητού και ασυνειδητου...