Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

last thoughts before 2015

A few hours just before 2014 comes to an end.
What have I done right, what did go wrong,
was it my fault or somebody else's,
do I remember last years resolutions?
Not very useful questions to ask yourself.
Competing yourself is not the way to go.
Nevertheless,
three days are not enough to evaluate 362 days...
so in this case let me just mention
what, in my view, might be useful to consider
just before the year steps out.

1. Be brave and truthful with yourself, 100% honest until you do not feel any others in you; 
Run, practise yoga, meditate, make love, be silent, do whatever brings you 
in contact with yourself;

2. Do not just be alive, deeply feel alive spiritually and physically;

3. Do not blame yourself about what you did and what you did not;

4. Go through your achievements during 2014,
feel proud about it, feel happy about it; 

5. In 2014 you experienced exactly what you needed to 
become more mature, more confident,
more happy. 
You might doubt it now but you will soon be sure about it;

6. Say bye bye to 2014 with just positive thoughts in your mind;

7. Please, do not push yourself to invent NY resolution
it does not work like this;

8. Be, think and feel clear as water in a limpid sea. 
This will be enough 
to show you the way;

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Hit the road perfcetion and don't u come back...

Finally I discovered
what is disturbing me where I live...
I like english humor, 
I love the landscape and the coutry-side,
I adore London's sparkle and city environment,
I like the language...

I cannot stand perfectionism,
which is such a must everywhere you look, 
while jogging I hardly see anobody with a normal
gym outfit, all people wear running clothes
even if they go running once a year,
in Conservation Areas all buildings are immaculate and 
"in-touchable" as they need to look 
exactly how they looked when they were build
centuries ago.
I worked in a sector where we designed everything
aiming to make perfect human environments...
forgetting completely that 
human ARE NOT perfect, 
simply because nature is not perfect
not in the way perfection is defined by modern society...
So I do not enhance the concept of perfection 
in any sector, professional or in my daily life,
especially when it comes to Yoga..
there is no such thing as perfect asana,
everyone practise yoga as best as they can
trying to avoid posture mistakes,
making sure their practise is safe.
That is all. 
Do what you love in the best way you can,
targeting perfection is a stressful  illusion.

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

καλες αναμνησεις κι αναθεωρηση τους

(το τραγουδι συσχετιζεται με οτι ασυνειδητο κανουμε)

Συνειδητοποιηση τον τελευταιο ενα χρονο στην Αγγλια..

Hθελα να ζω ξανα στην Αγγλια για να ζησω οπως ζουσα τοτε που ειχα ωραιες αναμνησεις απο το Λονδινο και την Οξφορδη, ετσι ασυναισθητα ηθελα να βρισκομαι αναμεσα σ' ολους οσους εχουν δουλεια οπως κι εγω γραφειου, το ιδιο λαιφσταιλ, σχεδιαστες, πολεοδομους, τοπογραφους, να φοραω ωραια μυρωδατα ρουχαλακια, να ντυνομαι με τελειο ντυσιματακι το πρωι και να βγαινω εξω βαμμενη κι ετοιμη (περνοντας αναγνωριση και επιβεβαιωση απο τους αλλους)...κυριως γιατι ολα τα παραπανω ηταν ΔΥΝΑΤΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ του παρελθοντος που το υποσυνειδητο μου ελεγε "ναι μπορεις να τις ξαναεχεις, ψαξε και βρες τες, τοτε ησουν χαρουμενη αυτο θελεις..". Ομως το υποσυνειδητο λειτουργει βασει των αναμνησεων by default διχως να με ρωταει "αληθεια εσυ ΤΙ θελεις μεσα απο τη καρδια σου"? ΟΧΙ δεν θελω να ξυπναω με το ζορι στις 7 για να παω πακετο ετοιμη  σ ενα γραφειο και να μαζονομαι μαζι με αλλα ρομποτακια για τον κοινο στοχο να βγαλει χρηματα ο επιχειρηματιας της εταιρειας και να δειχνω ποσο εξυπνη και περιποιημενη ειμαι, ΑΔΙΑΦΟΡΩ παντελως!!!! Θελω να ξυπναω το πρωι οποτε το μυαλο μου αποφασισει πως θελει να φυγει απο τον υπνο και να ζησει μεσα στη κοινωνια με αλλους για να πετυχει κατι συγκεκριμενο,  ανεξαρτητα απο καποιον τυχαιο επιχειρηματια, να μη χρειαζεται να ντυθω ωραια γιατι θα παω στο γραφειο αλλα να το κανω γιατι ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ deep inside (να το κανω για εμενα κι οχι για τους αλλους), να βλεπω αγνωστα, αδιαφορα ατομα μοναχα αν/οταν εγω το αποφασιζω και να μοιραζομαι οτι θελω να μοιραστω οποτε θελω. Στην Αγγλια περασα πολλες ωρες παρεα μονο με τον εαυτο μου και καταλαβα πως συχνα, το να μαστε μονοι ειναι ο μοναδικος δρομος για να συνειδητοποιησουμε 100%  τι γινεται μεσα μας και τι συμβαινει στη κοινωνια που ζουμε, πως και ποσο αυτη επηρεαζει τις επιλογες μας. Λοιπον τωρα που εχω πληρη επιγνωση, αποφασιζω πως η κοινωνια δεν θελω να επηρεαζει τις επιλογες μου και μπορει να παει να πνιγει σε οποιο ποταμι ή θαλασσα αυτη επιθυμει..

Οι αναμνησεις βγαινουν στην επιφανεια διαρκως κι αν ξερουμε τι νιωθει η καρδια και το σωμα μας μπορουμε να καταλαβουμε ποιες παρορμησεις οφειλονται σ αυτα που εχουμε ηδη ζησει. Αν δεν ξερουμε τι νιωθουμε κι απλα τις ακολουθουμε, εν τελει δεν κανουμε αυτο που θελουμε και κυριως δεν εχουμε καν επιγνωση οτι δεν θελουμε αυτο που μολις καναμε, το καναμε γιατι μας παρεσυραν οι αναμνησεις κι οχι γιατι το ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ!!!!

Καταστροφικο να μην επιλεγουμε οι ιδιοι πως θα ζησουμε τη ζωη μας γιατι δεν αντιλαμβανομαστε τι συμβαινει στο backstage....


Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

η λογικη του παραλογου

https://www.youtube.com/watch?v=ZbX0AKHPDPA

Κουραστηκες να ασχολεισαι με το τι πρεπει να κανεις
σημερα,
για να εχεις αυτο που θελεις,
αυριο?
Ανοησιες, υπεκφυγες του νου
σε απομακρυνουν απ το να να πραγματοποιησεις οτι επιθυμεις,
θελεις απο φοβο, ανασφαλεια, 
υπερβολικη μυωπια κι αδυναμια να δεις 
αυτο που φαινεται απ οπου κι αν σταθεις...

Βρεχει οταν εχει συννεφα,
χωρις πως και γιατι.
Τα λουλουδια εχουν πολυ μικρο κυκλο ζωης,
πολλα καταστρεφονται με ενα δυνατο φυσηγμα 
του αερα,
κι ομως ζουνε οπως ξερουν να ζουνε,
απλα γιατι ετσι ειναι η φυση,
δεν μπορουν να επιλεξουν.

Εγω ομως που μπορω να επιλεξω,
γιατι να κανω αυτο που πρεπει
οταν αληθινα δεν μου αρκει,
δεν ειναι γελειο να πραττω αντιθετα σ αυτο που θελω,
για να αποκτησω αυτο που νομιζω πως θα θελω
οταν τ αυριο θα ναι εδω,
και ποιος μου λεει πως ακομα θα με ικανοποιει?

Δε ξερω πως καταληξαμε να σκεφτομαστε 
τοσο αναποδα, τοσο περιπλοκα
τοσο διχως ψυχη
χρησιμοποιωντας την λεγομενη κοινη λογικη
που συχνα ειναι καθε αλλο παρα λογικη!!!!

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

δε ξερεις τι θελεις? Μαθε τι ΔΕΝ θελεις

Ισως και να εχω οντως λιγακι εμμονη
με τα υπαρξιακα ζητηματα του ανθρωπινου ειδους
ομως πιστευω πως η εξης ερωτηση ειναι 
αρκετα συνηθης οταν αρχιζει ο εγκεφαλος
και ωριμαζει
ξεπερνοντας την κριση των υπολοιπων ανθρωπων,
 την καταναλωτικη μανια,
την ανασφαλεια της πρωιμης νιοτης 
και την ταση για αναγνωριση απο τους αλλους
πιο πολυ απο οτι απο εμας τους ιδιους...

"Γιατι ειμαστε εδω, τι ηρθαμε αραγε να κανουμε?"

Κι ας υποθεσουμε πως μια αμεση απαντηση 
ειναι εξαιρετικα δυσκολη για ολους,
απλα γιατι δεν ειμαστε φιλοσοφοι,
συχνα ομως βοηθαει αν χρησιμοποιησουμε την
εις ατοπον επαγωγη 
και ν απαντησουμε σαν να κοιταμε απο μακρια
..εμμεσα..

Μηπως ειμαι εδω κυριως για να καταναλωνω οσο πιο πολυ μπορω,
για να παντρευτω και να κανω παιδια,
για να εχω μια δουλεια, ενα σπιτι και να επιβιωνω,
για να αλλαζω συντροφους,
για να περασουν τα χρονια και μετα να ξανα-αναρωτηθω
"μα τι ηρθα εδω να κανω"?

Παντα μου αρεσε η αλτρουιστικη χιπικη αντιληψη
αν και κομματακι αναχρονιστικη τωρα πια,
ομως ειχε φθασει σε ενα σημειο 
απαντησης του παραπανω ερωτηματος
πολυ πιο ικανοποιητικου απ οτι 
η σημερινη κοινωνια.

Μεσα στο ολο αγχος διαβιωσης και 
ενιοτε δυστυχως και επιβιωσης,
ξεχναμε πως δεν μπορει να ειμαστε 
εδω για τους προσαναφερομενους λογους,
κι ετσι πεφτουμε σε πιο βαθυ αρνητισμο 
και απαισιοδοξια..

Ισως θα πρεπει να σκεφτουμε
αν ειμαστε εδω γενικα για να συνεισφερουμε 
μεσω διαφορων τροπων, 
ισως μεσω της δουλειας μας,
των ικανοντητων μας,
για να βοηθησουμε οποιον μπορει να μας χρειαζεται,
για να εξελιχθουμε εμεις οι ιδιοι
και να εξελιξουμε οτι ηδη γνωριζουμε,
το οποιο με τη σειρα του θα συνεισφερει 
καπου αλλου.

Καλη η αλληλουχια ξυπναω-δουλευω-τρωω-κοιμαμαι
δε λεω, 
απαραιτητη η αποδοχη της καθημερινοτητας μας,
οποια κι αν ειναι αυτη,
δεν μπορουμε ομως να εστιαζουμε τη προσοχη μας
ΜΟΝΟ στα βασικα
αραγε μας ικανοποιει μονον αυτο
μπορουμε να ζησουμε 20, 30, 40 ακομα χρονια
ετσι????



Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

νοτες κατα 2muchthinking

Ο καθενας μας εχει κανα δυο τροπους 
να ξεφευγει απο τις σκεψεις 
οταν αυτες γινονται ενοχλητικες και επιμονες...

Αλλος μπαινει μεσα στον υπολογιστη του και χανεται,
αλλος κανει γυμναστικη μεχρι λιποθυμιας
αλλος πινει, τρωει αλμυρα..γλυκα,
αλλος βγαινει εξω με φιλους μιλωντας για ασχετα θεματα
ο αντιπερασπισμος πιανει παντα.
Δε μπορω βεβαια να εγγυηθω 
για ποσο
ομως ειναι ελπιδοφορο τ οτι συχνα 
μετα την διεξοδο με κατι που μας κανει 
να ξεχνιομαστε
η πραγματικοτητα μοιαζει κομματακι πιο ελαφρια.

Εχω βρει αυτον τον πονηρουλη τροπο 
να ξεγελαω τις σκεψεις που μαλωνουν για επιβολη,
οχι οτι οι ακουσιες σκεψεις ειναι μερος των αισθησεων μας,
ευτυχως οχι, 
αλλα για καποιο περιεργο λογο
οταν βαζω στα ακουστικα την αγαπημενη μου μουσικη
πολυ κοντα στα ορια του να κουφαθω...
το μονο που μπορω να κανω ειναι να εστιαζω
στις νοτες που γεμιζουν ολο τον ελευθερο χωρο του μυαλου μου
για σκεψεις  δε μενει ουτε σπιθαμη,
παντελως αδυνατο να σκεφτω το οτιδηποτε
μπλανκ, τ απολυτο κενο,
κι οσο πιο πολυ μ αρεσει το κομματι που ακουω 
τοσο πιο μακρια φευγω απο την πραγματικοτητα
κι απο οτιδηποτε απασχολει 
το βομβαρδισμενο μου μυαλο.

Μουσικη.
Θεεικη εφευρεση!

in-dependence


As I opened my eyes
I felt this lightness 
all around me.
I do not depend on anything 
or anybody anymore
just me and you,
 my unitless freedom.
I dreamt you were standing beside me,
I was wrong,
 you were nothing more that arrogance

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

αν-εξαρτηση(α)


Ετσι ξυπνησα μια μερα,
 μια ελαφροτητα παντου,
 δεν ειμαι εξαρτημενη,
επιτελους
εγω κι εσυ
 ασυδοτη ελευθερια μου,
εσυ που νομισα πως σ'ειχα βρει
 απο καιρο,
μα ησουν αλλαζωνια
μακρια πολυ απ την ανεξαρτησια.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

επιγνωση versus πιεση

Το ξερω πως μπορει ν ακουγεται περιεργο αλλα
ειμαι σιγουρη πως δεν ειναι τυχαιο..
βασικα γιατι δεν πιστευω στην τυχη.
Καποιες φορες δεν σου συμβαινει 
να ζοριζεσαι να παρεις αποφασεις
κι οταν επιτελους το κανεις
και εισαι σιγουρη για αυτες
ξεκιναει μια σειρα καταστασεων με ροη
σε πληρη αλληλουχια
σαν να τις ειχες προγραμματισει
σαν κομματια απο παζλ?

Τι ισχυριζομαι πως ειναι αυτο?
Η δυναμη της μη πιεσης και του
let-it-be
αστο να σου δειξει η ιδια κατασταση 
τι πρεπει να κανεις και πως να αντιδρασεις
και φυσικα να μην αντιδρας
by default
γιατι δεν υπαρχει αυτο το πραγμα
δεν ειμαστε υπολογιστες για αυτο δεν πρεπει
να πιστεψουμε πως εχουμε στανταρντ αντιδρασεις 
για στανταρντ ερεθισματα.
Εμεις αποφασιζουμε πως θα αντιδρασουμε 
και θα κανουμε το σωστο αν
εχουμε ΕΠΙΓΝΩΣΗ του τι αληθινα θελουμε.

Δυσκολο? ΝΑΙ
Με ευεργετικα αποτελεσματα ομως
ηρεμιας και εσωτερικης χαλαρωσης
σε αντιθεση με το 
"σπρωξιμο" της αποφασης.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

miss u


Wanna see your face,
either smiling or sad,
regardless if it will make my day or not...

What is this thing called 
"miss you",
what it tastes like?
Sweet or bitter?
What it smells like?
Floral and playful,
fruity or woody?
..deep or superficial?

Pretty sure it sounds like
"what is this thing called love"?

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

OH MY...

 
τι ειναι αυτο το περιεργο συναισθημα?
νομιζω πως καποιος προσπαθει να με κλεισει σε ενα κλουβι,
δεν μ αρεσει και φυσικα αντιδρω 
ομως απ την αλλη νιωθω ανασφαλεια
γιατι δεν ξερω τι συμβαινει εξω απο το κλουβι.
Ο ηλιος θα χει το ιδιο χρωμα?
θα νυχτωνει καποια στιγμη
η θα ειναι συνεχεια μερα?
Αραγε πως θα ειναι να ακολουθησεις 100% 
αυτο που θελεις χωρις πως και γιατι?
Τι μας χωριζει απο αυτο που θελουμε
κι ειχαμε τοσο καθαρη εικονα οταν ειμασταν παιδια,
μπερδευουμε το τι θελουμε με το τι νομιζουμε πως μπορουμε
κι ετσι αυτο-μπλοκαριζομαστε...
OH MY...
ποσο δυσκολο μπορει να ειναι να ξερεις ακριβως ΤΙ θελεις?
Ποσο?

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

ur what ur

μια φορα 
ενας υποψηφιος διεθυντης μου και παλιος γνωστος
μου ειπε " Εσυ Ερυφιλη, εισαι οτι εισαι", στην γλωσσα του
"you are what you are"
και κολλησα.
Ισως απο αφελεια απο πολυ θαμπαδα στα ματια
απο υπερβολικη απλοτητα
δεν ξερω απο τι και γιατι
μα δεν ειχα αντιληφθει 100% εως τοτε
αυτη την ασημαντη ως τοτε πραγματικοτητα...
ειμαστε οτι ειμαστε
κι αν κατανοησουμε 100% αυτη την προσωπικη δηλωση
ευκολα μπορουμε να την επεκτεινουμε και στον 
ευρυτερο περιγυρο μας,
ολοι οι αλλοι 
ειναι οτι ειναι...
συνειδητοποιησε το, αποδεξου το,
και πραξε αναλογα...
απλα, ετσι απλα!!!

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

ο χωρος της σκεψης

https://www.youtube.com/watch?v=mcXYz0gtJeM

Οι σκεψεις χρειαζονται υλικο χωρο...

Οταν πεσουν η μια επανω στην αλλη 
πιεζονται και πιεζουν
μπερδευονται και μπερδευουν
ετσι θολωνουν τ αποτελεσμα
και δε ξερεις τι θελεις,
ποσο μαλλον το γιατι.

Μολις αποφασισεις να δωσεις λιγο χωρο στον εαυτο σου 
οι σκεψεις θα παρουν την φυσικη τους διασταση
ελαφρως θα διασταλλουν
θα νιωσουν πιο ανετα
διχως το αγχος του χωρου και του χρονου
ετσι θα ξεσκαρταρεις αυτες που ειναι περιττες.

Δεν χωρανε ολες μεσα στο περιορισμενο χωρο
καποιες πρεπει να φυγουν
ειναι σαν να αρνεισαι
πως σε καθε χωρο αποθηκευεται 
συγκεκριμενη ποσοτητα υλης
κι η σκεψη δεν ειναι αλλο παρα υλη
λιγο πριν γινει πραγματικοτητα.

Ειναι εξαιρετικα ουσιωδες
να πετας οτι ειναι αχρηστο
μολις τ αντιληφθεις.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

questions about your ex-dragon training..

of course they can also be good fun and beautiful
but 
when it's over you just cannot help wondering
"what have I / we done wrong"?

Well, this is just the beginning of the questioning session..
Main and least answered question is the following:
How come you have put an immensive amount of 
effort to "train your dragon" 
who did not even wanted to hear about any kind of commitment
and after you split
you soon find out 
that he got commited as much as a man possibly can...
marriage!!!

At least you do hope that all that training
did not get waisted....

τo μυστηριo των σχεσεων

https://www.youtube.com/watch?v=e6Z7nf3_vvo

Δυσκολες οι σχεσεις, ενιοτε ομορφες και διασκεδαστικες 
ομως αν τελικα καταληξουν στο χωρισμο μενεις 
συχνα με την απορια...
"μα τι εκανα/εκανε λαθος"?

Κι αυτη ειναι η πρωτη κι οχι μοναδικη απορια.
Δευτερη και μονιμως αναπαντητη...
"γιατι πρεπει να επομιστουμε την εκπαιδευση
καποιων φαινομενικα ανεπιδεκτων μαθητων / συντροφων
οι οποιοι αρνουνται κατηγορηματικα
οποιαδηποτε μορφη δεσμευσης
κι αυτοι οι ιδιοι
αποφασιζουν να δεσμευτουν
μολις φυγουν απο σενα"??

Ρωτησα, τσεκαρα, εκανα μια αναλυση..
Συμβαινει συχνα εμαθα...
Τωρα νιωθω λιγο καλυτερα!!!

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Η (α)δυναμη της μνημης


Οι αποψεις διιστανται.
Οι μεν λενε πως δεν μας ελεγχει.
Οι δε λενε πως μας ελεγχει απο υπερβολικη οκνηρια
να την ελεγξουμε.
Ειναι απλο να αφεθεις στις αναμνησεις 
μεχρι οτου
σε οδηγησουν πολυ μακρια απο την κοινη λογικη
κι εκει να χαθεις
να δωσεις τοση σημασια στα συναισθηματα που σου προκαλουν
κι ετσι να μη βλεπεις να μην ακους
να ξεχασεις..βασικες μαθηματικες πραξεις.
 1+1=2

Ομως 1+1 θα κανει παντα 2.
Κι οπως αυτο τ αποτελεσμα ετσι
συχνα ξερουμε ποση σημασια εχει η μνημη
και ποση τα γεγονοτα,
αρνουμαστε να τα αποδεχτουμε 
ετσι συνεχιζουμε να εθελοτυφλουμε...

Επιλογη του καθενος.
Παντως 1+1 κανει παντα 2....

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

στοχος..μα πoιος στοχος?

Σου χει τυχει καμμια φορα να βγαινεις εξω απο τη ζωη σου
και να την κοιτας?

 Μια σχεση αμβιφολα σημαντικη που διηρκησε υπερβολικα,
μια δουλεια που σε κανει να χανεις τον εαυτο σου,
συνηθειες που δεν εχεις επιλεξει συνειδητα..

Κανεις σχεδια για το μελλον,
υποθεσεις για το πως θα εξελιχθουν οι καταστασεις,
τι θα θελεις και τι θα χρειαζεσαι λιγο καιρο μετα,
κι οταν το κοντινο μελλον φτασει,
τα πραγματα ειναι αλλιως.

Διαλεξες ακριβως εκεινον τον δρομο που εγραφε
"μονοπατι-προς-τον-στοχο" 
φθανεις εκει, κι ο στοχος
αφαντος.
Μηπως απλα εχει μετατοπιστει το ενδιαφερον σου?

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

αποδοχη κι αποδοχη


Βρεχει, ειναι λιγο σκοτεινα και μυριζει φθινοπωρο.
Καποιοι που με γνωριζουν ισως δυσκολευτουν να πιστεψουν 
τη δηλωση που κανω,
αλλοι, ισως δεν την "πιασουν" γιατι δεν ειχαν ποτε 
ν αντιμετωπισουν σχετικο προβλημα...

39 χρονια (τον Δεκεμβριο) δεν δυσκολευτηκα αληθινα
για πολλα πραγματα. 
Ενα πραγμα που ανεκαθεν με ζοριζε περισσοτερο,
ειναι να αποδεχτω οτι συμβαινει γυρω μου.
Οταν δεν μου αρεσε η τροπη των πραγματων
προσπαθουσα μανιωδως να τ'αλλαξω,
να ελεγξω τι συμβαινει στη ζωη μου με ολη μου την δυναμη
κι ηθελα να γινει εχθες.

Εκ των υστερων κατατασσω αυτη την αντιδραση μου
στις πιο αυτο-καταστροφικες συμπεριφορες.
Δεν μοιαζει αυτο που ειναι, εξαπατα.
Φαινομενικα μοιαζει οτι πιο νορμαλ,
να προσπαθεις για αυτο που επιθυμεις,
αλλα δεν ειναι ετσι.

Το να προσπαθεις παντα για κατι ειναι οτι πιο βλακωδες 
και κουραστικο. 
Πως το συνειδητοποιησα?
Εκανα τεστ στον εαυτο μου.
Πιεσα τον εαυτο μου να μην αντιδρα και να μη προκαλω
εγω τις καταστασεις, οπως συνηθως εκανα.

Πηρε λιγο καιρο αλλα...
...τ' αποτελεσμα ηταν εκστατικο !!!
Ενιωσα απλα ΥΠΕΡΟΧΑ. 
Απολυτη ηρεμια.
Συνιστω αυτη τη ταση ζωης ανεπιφυλακτα...

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

αντικειμενα...

το σπιτι που μενω εδω και μερικους μηνες εχει απειρα αντικειμενα,
καποια σκονισμενα, 
καποια τοσο παλια που φοβαμαι να τ αγγιξω,
οποιο ντουλαπι κι αν ανοιξεις θα βρεις
οτι μπορει να σου χρειαστει, 
οτι σου περνα απ το μυαλο...

Ο κατοχος τους δεν ειναι εδω μαζι τους,
βρισκεται σε οικο ευγηριας,
μακρια απο τα υπαρχοντα του..

Ποια ειναι η αληθινη αξια των αντικειμενων?
 Οταν τα αγοραζουμε - κυριως εμεις οι γυναικες-
ειμαστε ενθουσιασμνενοι σαν να ειναι σε θεση ν αλλαξουν τη ζωη μας
 πεποισμενοι πως μας ειναι απαραιτητα
ΟΛΑ, απ ολα τα χρωματα και στυλ,
συλλεγουμε ρουχα, παππουτσια, 
ψηλες μποτες, χαμηλες μποτες, 
με τακουνι η φλατ...
gεμιζουμε ντουλαπες, κιβωτια,
κατω απο το κρεββατι, πανω απο τις ντουλαπες...
παντου πραγματα
που τελικα η μονη τους σημασια ειναι 
η χρηση τους κι αυτη συχνα αμφισβητισιμη..

Η καταναλωτικη μας μανια εχει τη μορφη
μιας διαφανης φουσκα που μεσα της
μοιαζει να εχει τα παντα,
μα μολις της σπασεις ολα εξαφανιζονται...

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

κι αν εχεις φυγει...

https://www.youtube.com/watch?v=ptpBDLMrD04

Δεν ειναι ευκολο να σκεφτομαι πως μπορει και να χεις φυγει..
μου προκαλει κατι δε ξερω ακριβως τι
ξερω ομως τι δεν ειναι,
δεν ειναι αδιαφορια,
δεν ειναι ζηλια,
μα συναμα δεν ειναι κατι ευχαριστο.

Ειναι ομως εκει, το νιωθω
κι αυτη τη φορα δεν θα αντιδρασω
δεν θα το ξορκισω
δεν θα κανω πως δεν υπαρχει,
ειναι εκει, το ξερω, το βλεπω.
Θα το δεχτω με οτι αυτο
μπορει να μου προκαλεσει
εξαλλου αν αντιδρασω
μαλλον πιο πολυ θα μεινει μεσα μου,
αν τ αφησω να κανει οτι θελει,
ισως βαρεθει γρηγορα και φυγει.

Θα μεινεις μια γλυκια αναμνηση,
ενα βαθυ αλλα αγγιγμα
ως τα τοιχωματα της καρδιας,
διχως πικρα 
ή ανεκπληρωτη μανια 
διχως αδημονια για οτι δε προλαβα να νιωσω...

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

ποιος θυμωσε λεει???

...μετα απο αρκετα χρονια που "αρπαζομουνα" αρκετα ευκολα 
συνειδητοποιω πως τα "μουτρα", ο θυμος και συναφεις τσατιλες..
ειναι για τους αθανατους!!!! 

..σου ανεβαινει η πιεση, ισως εχεις και ταχυκαρδια,
νιωθεις μια πικρη γευση,
φορτιζεται η ατμοσφαιρα γυρω σου "στραβα",
καμμια φορα κοιμασαι ασχημα,
καμμια φορα ξυπνας ασχημα...
τι κουραση!!!! 

Δεν ξερω, ποιος εχει χρονο για τετοια...
κι αν νομιζεις πως ειναι αδυνατον
να μη θυμωνεις συχνα, θα διαφωνησω.
Εσυ επιλεγεις, κανενας αλλος.
Μπορεις να φυγεις μακρια απο οτι δεν σ αρεσει,
μπορεις να το αγνοησεις,
μπορεις να πιστεψεις πως ειναι κατι περαστικο..
 ο θυμος δεν ειναι η μονη επιλογη.

Κοιτωντας τον απ αυτη την οπτικη γωνια,
αποφασισα εδω και καποιο καιρο 
να προσπαθω να μην ενδιδω,
ουτε για σημαντικους ουτε για ανουσιους λογους
κι ομολογω πως ειναι μια ευχαριστη αισθηση,
να γνωριζεις μεσα σου πως οτι κι αν συμβει, 
εστω κι αν χαλαστεις για λιγακι,
μετα θα επανελθεις και δεν θα σε νοιαζει πια, 
 ενα αστειο αναλαφρο συναισθημα ελευθεριας...

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

μνημη και σπιρταδα


Εχω πια αποτοξινωθει. Ηπια εναν καφε (με καφεινη) και να μαι εδω, με πληρη διαυγεια στις 3.48 το βραδυ...με διαγνωση σοβαρων συμπτωματων αυπνιας.....

Ενα μεσημερι Κυριακης, καθως ετρεχα (τζογκινγκ το λενε εδω..) περνουσα απο εναν ομορφο κηπο και πεεριεργη καθως ειμαι, κοιταξα..μυιριζε bbq κι ακαριαια σκεφτηκα ποσο ωραιο θα ητανε να ημουν με φιλους και να τρωγαμε και να πιναμε. Μεσα σε λιγα λεπτα, μαλλον γιατι σκεφτομαι too much (!!) μου ηρθε στον νου το εξης ερωτημα "γιατι εχω την εντυπωση πως θα θελα να μαι σε bbq ενω δεν ισχυει???"..κοινως ενιωσα μεσα μου πως το μυαλο μου, η μνημη, ή οποιοδηποτε εργαλειο ευθυνεται, μου εδινε ενα λανθασμενο σημα, δεν ηθελα να κανω bbq με κανεναν, οντως περασα υπεροχα κανοντας bbq με φιλους παλιοτερα αλλα δεν θελω τωρα, φτανει, ειμαι μια χαρα κανοντας αυτο που κανω.. Λοιπον εκεινη τη στιγμη (νομιζω πως) καταλαβα τι συνεβει...η αποθηκευμενη μου μνημη βγηκε στη φορα καθως κοιταξα μια σκηνη ανθρωπων που κανανε bbq, κι αυτοματα μου εσταλει σημα πως θα ηθελα να το κανω και τωρα λογω του καταχορυμενου συνειρμου...αυτο και μονο εξηγει γιατι συχνα αντιδρουμε με τροπο που δεν αναγνωριζουμε, δεν αντιδρουμε 100% εμεις αλλα κατα μεγαλο ποσοστο το κινητρο ερχεται απο το υποσυνειδητο μας / αποθηκευμενες εμπειρες που προκαλουν συγκεκριμενα συναισθηματα....τι περιπλοκα κι ανεξελεγκτα οντα που ειμαστε....

Ενα αλλο παιχνιδι μας παιζει το μυαλο μας..νομιζουμε πως ειμαστε εξυπνοι, ευστροφοι, θυμομαστε τα παντα, κι ολα αυτα ενω ταυτοχρονα ξεχναμε την ανθρωπινη μας φυση, γεννιομαστε και πεθαινουμε, το σωμα σιγα σιγα αφου ολοκληρωσει τον κυκλο του, αρχιζει και γερναει...ολα αυτα που νομιζουμε πως εχουμε γιατι ειμαστε μοναδικοι, ευτυχως ή δυστυχως τα εχουνε σχεδον ολοι οπως κι εμεις, αν βρισκοτανε στις ιδιες ακριβως συνθηκες...νομιζουμε πολλα για τους εαυτους μας τα οποια δεν ισχυουν, τα νομιζουμε γιατι βλεπουμε την πραγματικοτητα μεσα απο ενα φιλτρο αγνοιας και συναμα εγωισμου...οταν δουλευεις πνευματικα, το μυαλο οξυνεται, μαθαινει να κανει πολλα πραγματα ταυτοχρονια και γρηγορα, κι οταν εισαι νεος αυτο γινεται αντανακλαστικα, ολα γινονται γρηγορα, μαθαινεις, εμπεδωνεις, θυμασαι...αν σταματησεις να δουλευεις, οπως οι ανθρωποι που βγαινουν σε συνταξη, ή αν χασεις τη δουλεια σου και ξαφνικα βρεθεις να μη κανεις τιποτα που γυμναζει το μυαλο ή κατι δημιουργικο σ οποια ηλικια κι αν βρισκεσαι, το μυαλουδακι θ ατονησει, θ'αρχισεις να θυμασαι με λιγοτερες λεπτομερειες, θα συγκεντρωνεσαι με μεγαλυτερη δυσκολια...το μηχανημα που εχουμε στο κεφαλι μας, ο εγκεφαλος, ισως να ειναι λιγακι διαφορετικο απο τον εναν στον αλλον οσον αφορα στη ταχυτητα ομως σε γενικες γραμμες η φυσιολογια του ειναι μια..ετσι ειμαστε απλα φτιαγμενοι...κι ομως εμεις συνεχιζουμε να νομιζουμε πως ειμαστε μοναδικοι, φοβεροι και τρομεροι, συνεχιζουμε να κρινουμε αυτους που ισως να μην ειχανε τις ιδιες ευκαιριες και συνθηκες ζωης οπως εμεις, κοιταμε με μισο ματι αυτους που δεν μας μοιαζουνε...

Σορρυ που θα στο χαλασω το παραμυθι μα δεν εισαι εσυ ανωτερος, απλα βρεθηκες σε καλυτερες συνθηκες και μπορεσες να κανεις κατι που καποιοι αλλοι δεν μπορεσανε. Για αυτο ακριβως ειναι χαζο και παιδικο να νιωθουμε καλυτεροι, ή ανωτεροι, αυτη η εννοια συγκρισης ειναι παντελως αχρηστη και το μονο που προσφερει ειναι μια δοση απατηλης ικανοποιησης για αυτους που εχουν αναγκη απο αυτεπιβεβαιωση για να συνεχισουν να ζουνε μεσα στη φουσκα τους.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Συνειδητοτητα

Βλεπεις σε προσωπα αγνωστα
αντιδρασεις γνωριμες,
δε τους παρατηρεις σκοπιμα,
ασυναισθητα νιωθεις την αυρα τους,
που 'χει το ιδιο χρωμα με το χρωμα που φορουσες...

Η πιο ψηλη στο ευχρυχωρο δωματιο,
οι αλλοι μοιαζανε νανοι,
κι ειχανε μια οψη θολη,
σαν να τους εβαψες με μπογια ομιχλης...

Οταν εισαι νανος θαρρεις
οι μερες δε περνανε,
τρεχεις και δεν αναρωτιεσαι αν εφτασες εκει που ηθελες,
νομιζεις ολοι κοιτανε εσενα,
απλα γιατι εισαι διαφορετικος...

Οταν πια αρχιζεις και ψηλωνεις,
ερχεται κοντα σου μια απαλη σκια,
σου χτυπαει τον ωμο 
και σου λεει σιωπηλα
"το ξερω πως με αγνοουσες τοσα χρονια
μα βλεπεις τωρα 
ποσο πιο ομορφα μοιαζουν τα ομορφα,
ποσο πιο ασημαντα τα ασχημα"?



Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

be positive and do not care about anything at all...let it be...


Ποσο ευκολο ειναι να δημιουργηθει μια προβληματικη σχεση
μεταξυ αγνωστων ανθρωπων?

Οι υπερβολικες απαιτησεις προκαλουν αγχος κι αντιδραση και κατα συνεπεια
μειωνουν την αποδοση και την διαυγεια μας.
Ο κακος τροπος εχει επισης 
αρνητικα αποτελεσματα, προκαλει αντιδραστικοτητα κι εκνευρισμο.
Η εμφανης ελλειψη εμπιστοσυνης και αμφισβητιση μαζι με βεβιασμενα 
συμπερασματα κι αυθαιρετες υποθεσεις κι εντυπωσεις φερνουν τ
αντιθετο αποτελεσμα απ οτι η καλη διαθεση, η υπομονη και η ανεκτικοτητα.

Ειναι εξαιρετικα ευκολο να απαιτουμε πολλα απο τους αλλους, να μην μας 
ενδιαφερει και να μην βλεπουμε πως νιωθουνε, να μη βαζουμε τον εαυτο μας 
στην θεση τους κι απλα να τους κρινουμε αυστηροτατα γιατι "πρεπει να φερθουνε 
οπως εμεις θελουμε η αναμενουμε"..

Απ την αλλη, τι κανεις για να συγχωρεσεις καποιον και να τον αποδεχτεις οταν
φερεται οπως περιεγραψα παραπανω?...το να αντιδρασεις και να φερθεις με 
τον ιδιο τροπο δεν βγαζει πουθενα...οποτε αν μπορεις να φυγεις και να 
κλεισεις μια πορτα μαλλον αυτη ειναι η λυση, μα αν δεν μπορεις τι κανεις?..

Παει καιρος που πιστευα πως αν σου φερθει καποιος ασχημα το μονο που
μπορεις να κανεις ειναι να απαντησεις με το ιδιο νομισμα..αυτο πια δεν ισχυει
για μενα. Το μονο που θα καταφερνε να κανει ειναι να με γεμισει με τον ιδιο
αρνητισμο και να αναλωσω ενεργεια μετρατρεποντας την θετικη μου ενεργεια 
σε αρνητικη...εχω ετοιμη θετικη, αρκετη, δεν εχω ομως ετοιμη αρνητικη, 
την δανειζομαι απο τους αλλους, υποχρεωτικα, μου την προσφερουν κι οταν 
δεν καταφερνω να την αποθισω πρεπει να την καταναλωσω, ετσι ανακυκλωνεται
ο αρνητισμος που καποιοι ανθρωποι εχουν αστειρευτες πηγες που αναβλυζουν
μεσα απο τα βαθη της ψυχης τους...

Λοιπον αντι για οφθαμος αντι οφθαλμου ας προσπαθησουμε να ειμαστε εμεις,
οσο πιο ηλιθιωδως καλοπροαιρετοι γινεται χωρις να μας νοιαζει οι αλλοι τι
θα πουνε και πως θα μας δουνε. Εξαλλου οταν ο αρνητισμος εχει ανοιξει την 
πορτα διαπλατα, δυστυχως δεν υπαρχουν πολλα που μπορουν να γινουν γιατι 
σε τυφλωνει και δεν βλεπεις, αντικαθιστα την κοινη λογικη με τη γρουσουζια και τη 
μιζερια, κι ετσι ελπιδες για επικοινωνια δεν υπαρχουν πολλες...

So...be positive and do not care about anything at all...let it be...

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Feeling good...


Μ'αρεσει να σε σκεφτομαι
σαν τον ανεμο που μυριζει γιασεμι,
μου ακουμπα τον λαιμο,
φερνει τα μαλλια μου στο προσωπο,
με τοποθετει εξω απ'την γηινη διασταση.
 
Δε ξερω τι εισαι,
αερας, συννεφια ή καταρρακτωδης βροχη,
αναλαφρη αυρα
με ωθει μακρια απ'το προκαθορισμενο μου σχημα,
διακτινιζομαι μεχρι τ'απειρο,
βρισκω τη κρυμμενη πυλη,
σ'εναν κοσμο οπου τα λογια ειναι περιττα.
 


Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

ξεχνιεμαι


ειναι απιστευτο πως αφηνομαστε στις καταστασεις
και στην κριση των ανθρωπων
να μας παρασυρουν σε διαδρομες που δεν επιλεξαμε οι ιδιοι...
διαδρομες επικυνδυνες για την υγεια μας
αρνητικα συναισθηματα, εσωτερικη καταπιεση,
χωρις αληθινο, υπαρκτο λογο...

Ξεχνιεσαι κι αθελα σου βρισκεσαι συμμετοχος
σ ενα υπουλο παιχνιδι
μα κανεις δεν ρωτησε αν συμφωνεις με τους κανονες του..
τα μικρα γραμματα στη τελευταια σελιδα του συμβολαιου
ητανε απειροελαχιστου μεγεθους,
ηθελες να τα διαβασεις αλλα ητανε φαντασματα
ητανε εκει αορατα κι αχρωμα...

Συγνωμη αν σου κακοφαινεται κυριε αρχηγε
αλλα δεν παιζω με αυτους τους ορους.
Δεν θελω αρνητικους ανθρωπους γυρω μου
δεν αξιζει να αφιερωνω τον πολυτιμο χρονο μου,
για αυτο και θα παιξω με τους δικους μου κανονες
στη δικη μου ζωη
κι αν θελεις μεινε αν θελεις φυγε,
δεν παρεξηγουμαι, δεν επηρεαζει ουτε ενα χιλιοστο
το πως θα νιωσω,
απλα δεν με ενδιαφερει καθολου.

Ειμαι καλα οταν ειμαι εγω,
οχι οταν ειμαι αυτη που θελετε εσεις να ειμαι.


Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

my grandma's letter




My little girl,
I am sorry to tell you but you cannot be always and 100% yourself.
You live in a judgmental society where criticism and labelling 
occurs constantly as a human natural habit.

Our mind creates links and labels since we are toddlers,
every word is cross-referenced with an image
which is a direct result of our personal experiences,
we create a matrix of variable dimensions 
 influencing drastically our behavior.
Every human being possess a single mind 
Which may belong to one of the wider two categories of  minds,
depending on the way each mind has been trained
and the consequent change of its morphology.

The majority of minds belongs to the wider family of
"typecast trained brains", where the brain use common links
to categorize everything in life, with possible outcome
a small 5x5 matrix used for any situation regardless relevance.
Strictness, rigid alignment to the previously mentioned links 
and judgment, are the fundamental principles of this mind typology.
They are not developing or progressing minds
actually they are condemned to stay as they are forever
without bringing any tiny change in their methodological rationale.
You do not need to judge them or be strict with them
It really is not their choice, they are not aware.
Just ignore or avoid them.

The rest of the human brains consist of
the category that are highly aware that the human is one of the most
evolving organs within the human body,
and so they decide to work with it and change its pre-assigned function.
Consciously they decide to avoid the labelling process
as much as they can, they only use it as a means
in order to communicate with the rest of the brains,
the “typecast” brains. They life a less rigorous life
with less strict rules, less judgment, with more flexibility,
they generally make a certain use with their brain
which is much different from they way they use their cup-boards
or fridge. They think critically. They have an intrinsic lightness 
in the movement of their thoughts.

‘After this long introduction, my little girl
I must confess that the typecast minds are spread everywhere,
They are millions and they get more each and every day.
Therefore, you cannot always have the option to avoid them,
So you must learn to live with them, deal with them
So that thet do not annoy you anymore,
Please do not expect anything from them, 
take what they have to give you,
They can only offer you their geometric matrix,
Do not accuse them, do not get disappointed
Accept it and be careful.
But mostly try not to be tough with them
You might belong in their family without being aware of it.

Open your boundaries far away from yourself and your believes
Look deep into the horizon
Draw away those transparent clouds and just fly…