μιλωντας με τη μνημη

Ειναι επικινδυνη η μνημη. 

Με οδηγει οπου θελει. Κυριως η βραχυπροθεσμη.

Εγω κανω πως  δεν υπαρχει, κι αυτη με τραβαει με το ζορι...πισω...

 θελω να προχωρησω κι αυτη επιμενει, ακομα δεν εχει καταλαβει

πως ανηκει στο παρελθον, οχι στο τωρα...το παρελθον τελειωσε, 

δεν υπαρχει, μα γιατι με κουραζει???

- "θυμησου, ακου, κοιτα, νιωσε το πριν, ωραια δεν ητανε"?

- "Μα κατσε ρε μνημη, γιατι το κανεις αυτο? Δεν θελω να θυμηθω το πριν, παρατα με, εγω θελω το μετα ή τουλαχιστον το τωρα, γιατι δεν με αφηνεις ησυχη στο τωρα?"

- "Γιατι το τωρα που εσυ θελεις ειναι αποτελεσμα του πριν...εσυ ευθυνεσαι για το τωρα, για αυτο πρεπει να το δεις, να το αναγνωρισεις και να το αποδεχτεις...για να το ξανακανεις (αν σ αρεσε) ή για να το αποφυγεις αν σε πληγωσε..."

- "Αγαπητη μνημη, εχεις δικιο...οντως εκανα λαθη..ή μαλλον, δεν ξερω αν μπορεις να τα αποκαλεσεις ετσι, ειχα αναγκη απο κατι και το αναζητουσα, γιατι αυτο να ναι λαθος?

- "Μα αυτο δεν ειναι λαθος. Αυτο που κανεις λαθος  ειναι να αντιστεκεσαι , αυτο σου χαλαει τ αποτελεσμα...δεν υπαρχει λογος να αντιστεκεσαι, αφησε με να σου θυμησω, μην με μαχεσαι, καποια στιγμη θα εχεις πιο προσφατη μνημη κι εγω θα φυγω...κανε λιγο υπομονη, 

σε λιγο ουτε που θα με κοιτας πια!"

"Μ ακους?"

 Δεν απανταει πια. Ισως εφυγε. Βαρεθηκε,

 ή απλα εγω σταματησα να αντιστεκομαι..ποιος ξερει τι συνεβει...

κι ομως εχει δικιο η Κ. Μνημη,

γιατι να αντιστεκομαστε, εξαλλου ολα περνανε

ισως με λιγοτερη αντισταση τα περασουμε πιο ηπια,

ισως ακριβως η αντισταση πυροδοτει τα εντονα και κουραστικα συναιαθηματα μεσα μας...

Ας την ακουσω για μια φορα....

Ας μην αντισταθω στη θυμηση της.