Δεν ξερω απο που ν αρχισω. Το θεμα για το οποιο σημερα θελω να εκφρασω την αποψη μου ειναι η κριτικη. Ειναι τοσο πολυπλοκο και τοσο ευρυ, επηρεαζει τα παντα, τον τροπο που σκεφτομαστε, το τροπο που ζουμε, τις φιλιες μας, τις αγαπες μας, ολες μας τις διαπροσωπικες σχεσεις...
Γιατι δεν ειμαι σιγουρη απο που ν αρχισω θα ξεκινησω μ ενα παραδειγμα.
Ζηταω μια χαρη απο καποιον πολυ κοντινο ανθρωπο. Μου απαντα πως δεν μπορει δινοντας εναν τυχαιο λογο ο οποιος δεν εχει καμμια σχεση με την πραγματικοτητα...πραγματικοτητα ειπα? Και ποια ειναι αυτη, και για ποιον, για μενα η για αυτον?
Η πραγματικοτητα ειναι μοναχα ο τροπος με τον οποιο το μυαλο μας αντιλαμβανεται τον κοσμο, και ολες τις καταστασεις μεσα σ αυτον...ετσι ο κοντινος μου ανθρωπος απαντησε κατι που κατ εμε δεν βγαζει νοημα, δεν εχει λογικη και δεν το δεχομαι γιατι δεν συναπτει με την δικη μου αντιληψη της πραγματικοτητας. Αρα η πρωτη μου αντιδραση, βημα 1, ειναι η μη αποδοχη της πραγματικοτητας του αλλου... Ας υποσημειωσω πως η δικαιολογια για να μην μου κανει την χαρη μπορει καλλιστα να ειναι ψευτικη αν ο ιδιος δεν ξερει αληθινα γιατι αρνειται, μπορει να φοβαται, μπορει να μη νιωθει ετοιμος, μπορει να μη νιωθει ικανος, μπορει χιλιες αιτιες...αυτες ομως τις αιτιες ισως κι ο ιδιος να μη τις γνωριζει, απλα γιατι αν δεν ψαξεις την αιτια δεν θα την βρεις ποτε!!!!!!!
Βημα δυο. Επειτα εφοσον δεν δεχεσαι την δικαιολογια και απαντηση του αλλου, ο νους σε οδηγει να εξηγησεις την αρνηση αυτη με οποιον τροπο εσυ πιστευεις πχ.λεγοντας πως "δεν θελει να με βοηθησει απλα αρνειται ή οτιδηποτε αλλο" δινεις δηλαδη μια προσωπικη ερμηνεια σε ενα θεμα που καθαρα δεν μπορεις να ξερεις ουτε να υποθεσεις γιατι η ψυχη ειναι του αλλου και μονο ο αλλος ξερει το αληθινο ΓΙΑΤΙ. Ετσι αφοτου υποθετικα φανταστηκες ποιο ειναι το προβλημα που τον ωθησε να πει οχι και το ελαβες για πραγματικοτητα (εντελως αυθαιρετα) αρχιζει το βημα 3, ξεκινας να κρινεις την απαντηση του. Αυτη η κριση εχει αμεσα να κανει με την μη αποδοχη της απαντηση του και τις απαιτησεις σου απο αυτο το ατομο ή αλλιως την αρχικη σου επιθυμια να σου κανει την συγκεκριμενη χαρη. Η κριση σε κατι που ειναι 100% επιλογη του αλλου ειναι κατ εμε μια εντελως αυθαιρετη και λανθασμενη αντιμετωπιση η οποια θα εχει ως αποτελεσμα (βημα 4) αισθηματα απογοητευσης, θυμου, μνησικακιας.
Αν παμε πισω στα βηματα θα δουμε πως ο λογος που τελικα νιωθουμε θυμο κι απογοητευση ειναι απλα γιατι δεν αποδεχομαστε την απαντηση του αλλου. Συχνα με δικους μας ανθρωπους απαιτουμε πολλα, υποθετουμε πολλα και δεν αποδεχομαστε σχεδον τιποτα αντιδρωντας σε οτιδηποτε εναντιωνεται τις επιθυμιες μας...
Αν θελαμε ν αλλαξουμε την αρνητικη εκβαση αυτης της ιστοριας τι θα επρεπε να κανουμε?
Να αποδεχτουμε ΑΠΛΑ την απαντηση του αλλου. Διχως υποθεσεις οτι ξερουμε τον αληθινο λογο που λεει οχι και διχως επικριση και απαιτησεις. Δεν ειναι ΚΑΘΟΛΟΥ μα καθολου ευκολο να το κανουμε κυριως αν το οικογενειακο μας περιβαλλον οπου εχουμε μεγαλωσει αγαπαει πολυ την επικριση, θελει πολυ δουλεια εστιασμενη στο να διωξουμε απο πανω μας τον εγωισμο και να καλημερισουμε την αποδοχη της πραγματικοτητας του αλλου.
Αν ομως καταφερουμε να το κανουμε ολες μας οι διαπροσωπικες σχεσεις ξαφνικα θα γινουνε καλυτερες και εμεις φυσικα θα υποφερουμε πολυ λιγοτερο απο θυμο και απογοητευσεις οι οποιες πηγαζουν μοναχα απο τις υψηλες μας απαιτησεις απο τους αλλους.
Αποδοχη των επιλογων των αλλων και αφαιρεση της επικρισης των επιλογων τους ειναι μια καλη αρχη για να αλλαξουμε αρνητικα συναισθηματα που νιωθουμε...δεν ειναι ευκολο αλλα η προσπαθεια θα μας ανταμειψει!!!!!
Γιατι δεν ειμαι σιγουρη απο που ν αρχισω θα ξεκινησω μ ενα παραδειγμα.
Ζηταω μια χαρη απο καποιον πολυ κοντινο ανθρωπο. Μου απαντα πως δεν μπορει δινοντας εναν τυχαιο λογο ο οποιος δεν εχει καμμια σχεση με την πραγματικοτητα...πραγματικοτητα ειπα? Και ποια ειναι αυτη, και για ποιον, για μενα η για αυτον?
Η πραγματικοτητα ειναι μοναχα ο τροπος με τον οποιο το μυαλο μας αντιλαμβανεται τον κοσμο, και ολες τις καταστασεις μεσα σ αυτον...ετσι ο κοντινος μου ανθρωπος απαντησε κατι που κατ εμε δεν βγαζει νοημα, δεν εχει λογικη και δεν το δεχομαι γιατι δεν συναπτει με την δικη μου αντιληψη της πραγματικοτητας. Αρα η πρωτη μου αντιδραση, βημα 1, ειναι η μη αποδοχη της πραγματικοτητας του αλλου... Ας υποσημειωσω πως η δικαιολογια για να μην μου κανει την χαρη μπορει καλλιστα να ειναι ψευτικη αν ο ιδιος δεν ξερει αληθινα γιατι αρνειται, μπορει να φοβαται, μπορει να μη νιωθει ετοιμος, μπορει να μη νιωθει ικανος, μπορει χιλιες αιτιες...αυτες ομως τις αιτιες ισως κι ο ιδιος να μη τις γνωριζει, απλα γιατι αν δεν ψαξεις την αιτια δεν θα την βρεις ποτε!!!!!!!
Βημα δυο. Επειτα εφοσον δεν δεχεσαι την δικαιολογια και απαντηση του αλλου, ο νους σε οδηγει να εξηγησεις την αρνηση αυτη με οποιον τροπο εσυ πιστευεις πχ.λεγοντας πως "δεν θελει να με βοηθησει απλα αρνειται ή οτιδηποτε αλλο" δινεις δηλαδη μια προσωπικη ερμηνεια σε ενα θεμα που καθαρα δεν μπορεις να ξερεις ουτε να υποθεσεις γιατι η ψυχη ειναι του αλλου και μονο ο αλλος ξερει το αληθινο ΓΙΑΤΙ. Ετσι αφοτου υποθετικα φανταστηκες ποιο ειναι το προβλημα που τον ωθησε να πει οχι και το ελαβες για πραγματικοτητα (εντελως αυθαιρετα) αρχιζει το βημα 3, ξεκινας να κρινεις την απαντηση του. Αυτη η κριση εχει αμεσα να κανει με την μη αποδοχη της απαντηση του και τις απαιτησεις σου απο αυτο το ατομο ή αλλιως την αρχικη σου επιθυμια να σου κανει την συγκεκριμενη χαρη. Η κριση σε κατι που ειναι 100% επιλογη του αλλου ειναι κατ εμε μια εντελως αυθαιρετη και λανθασμενη αντιμετωπιση η οποια θα εχει ως αποτελεσμα (βημα 4) αισθηματα απογοητευσης, θυμου, μνησικακιας.
Αν παμε πισω στα βηματα θα δουμε πως ο λογος που τελικα νιωθουμε θυμο κι απογοητευση ειναι απλα γιατι δεν αποδεχομαστε την απαντηση του αλλου. Συχνα με δικους μας ανθρωπους απαιτουμε πολλα, υποθετουμε πολλα και δεν αποδεχομαστε σχεδον τιποτα αντιδρωντας σε οτιδηποτε εναντιωνεται τις επιθυμιες μας...
Αν θελαμε ν αλλαξουμε την αρνητικη εκβαση αυτης της ιστοριας τι θα επρεπε να κανουμε?
Να αποδεχτουμε ΑΠΛΑ την απαντηση του αλλου. Διχως υποθεσεις οτι ξερουμε τον αληθινο λογο που λεει οχι και διχως επικριση και απαιτησεις. Δεν ειναι ΚΑΘΟΛΟΥ μα καθολου ευκολο να το κανουμε κυριως αν το οικογενειακο μας περιβαλλον οπου εχουμε μεγαλωσει αγαπαει πολυ την επικριση, θελει πολυ δουλεια εστιασμενη στο να διωξουμε απο πανω μας τον εγωισμο και να καλημερισουμε την αποδοχη της πραγματικοτητας του αλλου.
Αν ομως καταφερουμε να το κανουμε ολες μας οι διαπροσωπικες σχεσεις ξαφνικα θα γινουνε καλυτερες και εμεις φυσικα θα υποφερουμε πολυ λιγοτερο απο θυμο και απογοητευσεις οι οποιες πηγαζουν μοναχα απο τις υψηλες μας απαιτησεις απο τους αλλους.
Αποδοχη των επιλογων των αλλων και αφαιρεση της επικρισης των επιλογων τους ειναι μια καλη αρχη για να αλλαξουμε αρνητικα συναισθηματα που νιωθουμε...δεν ειναι ευκολο αλλα η προσπαθεια θα μας ανταμειψει!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου