τελειωσε-ομορφο-αρνητικοτητα-προσδοκιες

Ποιο ειναι το προβλημα μας οταν κατι που ονειρευομαστε δεν γινεται, οταν ενας ερωτας τελειωνει, οταν ενας ανθρωπος αγαπημενος φευγει –ανεξαρτητα απο το γιατι και το για που- απο διπλα μας, γιατι νιωθουμε ασχημα, τι μας συμβαινει?

-       Πρωτα απο ολα, μας λειπει πολυ, γιατι δεν υπαρχει πια στην καθημερινοτητα μας, ισως κατι αλλαξε και στον τροπο που φανταζομαστε τωρα πια το μελλον, κοινως αλλαξε και το τωρα και το μετα.. λοιπον αυτο το κενο που νιωθουμε ειναι απλα η προσφατη μνημη του που απο συνηθεια ο νους επαναφερει, θυμομαστε κι ετσι νιωθουμε το ομορφο συναισθημα...το οποιο αμεσως απο ομορφο γινεται θλιψη..

-       Γιατι δεν αρκουμαστε σε αυτο που ζησαμε, ,γιατι δυσκολευομαστε τοσο πολυ ν αποδεχτουμε πως κατι τελειωσε...? Γιατι απλα θελαμε να συνεχιστει, θελαμε να συνεχισουμε να νιωθουμε πχ ερωτευμενοι, ομως ποσο ρεαλιστικο ειναι αυτο? Γιατι μας ποναει η θυμηση εφοσον παλια οταν το παρελθον ηταν παρον περνουσαμε υπεροχα? Γιατι το μυαλο μας αρνειται να εστιασει στο ποσο ομορφα μπορει να νιωθαμε οταν αγκαλιαζαμε καποιον και να επαναφερουμε τη μνημη ξαναζωντας το συναισθημα και επιμενει να ποναμε, μοιαζει να γινεται καποια λαθος εγκεφαλικη συνδεση ή να ξεχναμε καποιο σταδιο....

Μνημη του αγαπημενου μας (πρωην) – παρελθον-

Η μνημη μπορει να επαναφερει μεσω της σκεψης ευχαριστα συναισθηματα –παρον-

Στα οποια ομως δεν εμβαθυνουμε πια γιατι επισκιαζονται απο αλλες σκεψεις οπως πχ απαιτηση αυτο που ζουσαμε να ναι για παντα και απογοητευση γιατι αυτο δεν θα συμβει–παρον και παρελθον-

Απογοητευση λογω μη εκπληρωμενων μελλοντικων προσδοκιων –μελλον-

Απορριψη – παρελθον-

Το φιλτρο με το οποιο εξεταζουμε το παρελθον εχει παντα να κανει με τις προσδοκιες που εχουμε, οσο πιο τρελες και πολλες, τοσο πιο αρνητικη γινεται η θετικη μνημη, κι οσο οταν ζουμε κατι εστιαζουμε την προσοχη στο μελλον κι οχι στο τωρα, τοσο πιο πολυ μικραινει η μνημη του θετικου συναισθηματος που βιωναμε τοτε...

Μεσα απο την ελεγχομενη (εκουσια) σκεψη μπορουμε να φερουμε στο μυαλο μας μονο τις σκεψεις που θα μας προκαλεσουνε θετικα κι ομορφα συναισθηματα, θελει πολυ δουλεια φυσικα αλλα γιατι να σπαταλαμε χρονο και ενεργεια σε κατι που τελειωσε, εφοασον γνωριζουμε πως απλα ετσι επρεπε να γινει? Αν ερθει μια μνημη-σκεψη στο νου μπορουμε να της πουμε την διαδρομη που θα κανει. ΕΜΕΙΣ ελεγχουμε την σκεψη μας και κατα συνεπεια τα συναισθηματα μας, κανεις αλλος...κανεις δεν μας κανει να νιωθουμε χαλια γιατι ειμαστε οι μονοι που μπορουμε να ελεγξουμε την σκεψη μας, ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ κι οποτε το επιθυμουμε...

Λοιπον απο εδω και στο εξης οι μνημες που φερνουν θετικα συναισθηματα θα πρεπει να μενουνε εκει και να μην «παραφερονται» περπατωντας προς τον δρομο της απογοητευσης, της αχαριστιας, του εγωισμου, του παρελθοντος ή μελλοντος...ας εστιασουμε στο τωρα κι ας φερουμε στο νου μας μονο αυτο που θα μας κανει να νιωσουμε ομορφα, μπορουμε με λιγη πρακτικη, πολυ πολυ ευκολα να χαρουμε ακομα και για οτι δεν εχουμε και ποιος ξερεις μπορει αυτη η θετικη σκεψη και συναισθημα να εχει σαν αποτελεσμα κι ενα μικρο θαυματακι....

Καλη τυχη!!!!!!!!!!!!