Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους καθώς περπατώ σε κεντρικούς δημόσιους χώρους της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας...τις Κυριακές, κυρίως τα μεσημέρια, βλέπω τις ταβέρνες / εστιατόρια γεμάτα. Κάποιες άλλες φορές κοιτώ ανθρώπους γύρω στα 45-50 ετών που άλλοτε είναι υπέρβαροι, άλλοτε περπατούν με δυσκολία, ή ανεβαίνουν το πεζοδρόμιο των 20 εκατοστών διόλου άνετα. Είναι τυχαίο πως όποτε έχω βρεθεί στο βουνό, Σειχ-Σου, Πάρνηθα, Υμηττό κτλ για περπάτημα / τρέξιμο βλέπω πιο πολλά σκουπίδια παρά ανθρώπους να χαίρονται την φύση?
Άραγε είναι τόσο δυσνόητη έννοια πως το σώμα δεν είναι ένα άψυχο αντικείμενο που απλά μας ακολουθεί καθόλη την διάρκεια της ζωής μας, κάνει ότι του λέμε, μας υπακούει πιστά? Ναι, όντως μας υπακούει, όμως μέχρι κάποια ηλικία (35, ίσως και νωρίτερα), μετά παύει να είναι τόσο υπάκουο και ξεκινάει να αντιδρά πρωτόγνωρα..με απότομη αύξηση βάρους, πονεμένη μέση, ενόχληση στα γόνατα, αυχενικό και διάφορες άλλες μίκρο ενοχλήσεις, το σώμα μας εκδηλώνει την παρουσία και ανησυχία του!! Μας μιλάει ξεκάθαρα, όμως εμείς κλείνουμε τα αυτάκια μας, βλέπουμε 5 ώρες τηλεόραση, πηγαίνουμε π α ν τ ο ύ με το αυτοκίνητο, ξεχνάμε την ύπαρξη της φύσης, δεν γυμναζόμαστε, προτιμάμε να πιούμε ένα γρήγορο καφεδάκι αντί να περπατήσουμε γρήγορα για 30 λέπτά.
Φερόμαστε έτσι στον φίλο μας, στον σύντροφο μας ή στο παιδί μας?
Όταν μας μιλάνε οι άνθρωποι που αγαπάμε τόσο, τους αγνοούμε ή τους ακούμε προσεκτικά? Είτε το κάνουμε απο συνήθεια είτε όχι, έφτασε η στιγμή να φερθούμε με αγάπη και προσοχή και στο σώμα μας, να ακούσουμε τι μας λέει και να πράξουμε ανάλογα..το σώμα μας ανακοινώνει τι θέλει να φάει, αν και πόσο θέλει να φάει, τι το ενοχλεί, μας λέει τι χρειάζεται και πως νιώθει κάθε λεπτό της ζωής μας, αρκεί μόνο να το ακούσουμε και συνειδητά να προσπαθήσουμε να συνεργαστούμε για το καλό του και το καλό μας...
Μια ματιά σε άλλους λαούς, κυρίως της Βόρειας Ευρώπης θα μας πείσει πως δεν είναι τυχαίες οι παραπάνω παρατηρήσεις. Όμως φτάνουν οι παρατηρήσεις, ας πράξουμε, είτε με γυνμαστική είτε με γιόγκα, ποδήλατο, τρέξιμο ή οτιδήποτε υπενθυμίζει στο σώμα μας πως είναι ζωντανό, ας σταματήσουμε την εθνική συνήθεια της μη άσκησης και αν βάλουμε την κίνηση στη ζωή μας..ας δούμε τους παλμούς μας να μεταβάλλονται όχι μόνον όταν έχουμε άγχος και ταχυκαρδία...
απο σήμερα, όχι απο αύριο!!!!
Άραγε είναι τόσο δυσνόητη έννοια πως το σώμα δεν είναι ένα άψυχο αντικείμενο που απλά μας ακολουθεί καθόλη την διάρκεια της ζωής μας, κάνει ότι του λέμε, μας υπακούει πιστά? Ναι, όντως μας υπακούει, όμως μέχρι κάποια ηλικία (35, ίσως και νωρίτερα), μετά παύει να είναι τόσο υπάκουο και ξεκινάει να αντιδρά πρωτόγνωρα..με απότομη αύξηση βάρους, πονεμένη μέση, ενόχληση στα γόνατα, αυχενικό και διάφορες άλλες μίκρο ενοχλήσεις, το σώμα μας εκδηλώνει την παρουσία και ανησυχία του!! Μας μιλάει ξεκάθαρα, όμως εμείς κλείνουμε τα αυτάκια μας, βλέπουμε 5 ώρες τηλεόραση, πηγαίνουμε π α ν τ ο ύ με το αυτοκίνητο, ξεχνάμε την ύπαρξη της φύσης, δεν γυμναζόμαστε, προτιμάμε να πιούμε ένα γρήγορο καφεδάκι αντί να περπατήσουμε γρήγορα για 30 λέπτά.
Φερόμαστε έτσι στον φίλο μας, στον σύντροφο μας ή στο παιδί μας?
Όταν μας μιλάνε οι άνθρωποι που αγαπάμε τόσο, τους αγνοούμε ή τους ακούμε προσεκτικά? Είτε το κάνουμε απο συνήθεια είτε όχι, έφτασε η στιγμή να φερθούμε με αγάπη και προσοχή και στο σώμα μας, να ακούσουμε τι μας λέει και να πράξουμε ανάλογα..το σώμα μας ανακοινώνει τι θέλει να φάει, αν και πόσο θέλει να φάει, τι το ενοχλεί, μας λέει τι χρειάζεται και πως νιώθει κάθε λεπτό της ζωής μας, αρκεί μόνο να το ακούσουμε και συνειδητά να προσπαθήσουμε να συνεργαστούμε για το καλό του και το καλό μας...
Μια ματιά σε άλλους λαούς, κυρίως της Βόρειας Ευρώπης θα μας πείσει πως δεν είναι τυχαίες οι παραπάνω παρατηρήσεις. Όμως φτάνουν οι παρατηρήσεις, ας πράξουμε, είτε με γυνμαστική είτε με γιόγκα, ποδήλατο, τρέξιμο ή οτιδήποτε υπενθυμίζει στο σώμα μας πως είναι ζωντανό, ας σταματήσουμε την εθνική συνήθεια της μη άσκησης και αν βάλουμε την κίνηση στη ζωή μας..ας δούμε τους παλμούς μας να μεταβάλλονται όχι μόνον όταν έχουμε άγχος και ταχυκαρδία...
απο σήμερα, όχι απο αύριο!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου