Ο φόβος της απόρριψης

Διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικοί γονείς και περιβάλλον, άλλες αξίες, κριτήρια
και επιλογές, διαφορετικές ζωές.
Η απόρριψη δεν είναι θέμα προς συζήτηση ή προς αμφισβήτηση, είναι σαν την αλήθεια,
ή την βλέπεις ή κάνεις πως δεν την βλέπεις. Είναι δικαίωμα επιλογής.
Είναι εκεί ολάκερη μπροστά σου, σου φανερώνεται δίχως υπεκφυγές και υπαινιγμούς,
μα εσύ προτιμάς να την αγνοείς. Είναι τόσο απλή, απτή σαν την αλήθεια.
Το σπίτι έχει χρώμα γκρί, έχει μια εξώπορτα, έχει εσωτερική σκάλα.
Η κυρία Α απορρίπτει τον κύριο Β. Όσο σημασία έχει η ερώτηση "μα γιατί χρώμα γκρί?",
τόση έχει και η ερώτηση "μα γιατί τον απορρίπτει?".
Δεν υπάρχει γιατί, πώς, ίσως και μπορεί, η απόρριψη είναι ένα γεγονός κι όσο πιο γρήγορα το αποδεχτεί κανείς (ο Κύριος Β) τόσο πιο εύκολη θα κάνει την ζωή του.
Γιατί όμως αντιδρούμε άσχημα στην απόρριψη? Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι τη δεχόμαστε με τόση δυσκολία και φόβο? Το ένστικτό μας αντιδρά, ο εγωισμός μας πληγώνεται, γιατί?