Η ελευθερία μου

http://www.youtube.com/watch?v=WxHHMEEKsFA

Θυμάμαι, όταν ήμουνα μικρούλα, 18 χρονών, άκουγα τη μπαλάντα
"All by myself, don't wanna be" και παρότι ένιωθα μια σχετική θλίψη,
αναρωτιόμουνα τι άραγε να εννοεί το τραγούδι..
γιατί να βρεθεί κάποιος μόνος του όταν φτάσει σε ώριμη ηλικία,
δεν μπορούσα να κατανοήσω, το πώς είναι δυνατόν αυτό να συμβεί.
Μετά απο δεκαπέντε χρόνια αβίαστης σκέψης και εμπειρίας
νομίζω πως ξέρω.

Ατομισμός. Ίσως και κάποια δόση αλαζoνείας.

Όταν πιστεύεις πως θα μείνεις για πάντα 20 χρονών (σωματικά κυρίως) και πως ακόμα κι όταν θα είσαι 50, θα νιώθεις 20 -που ενίοτε συμβαίνει- οι υπόλοιποι γύρω σου θα είναι 50 και πιθανώς να νιώθουνε 50. Προφανώς θα είναι μάλιστα ικανοποιημένοι που πατήσανε στα 50. Όμως εσύ, ίσως να μην είσαι ικανοποιημένος. Όταν φέρεσαι αλαζoνικά γιατί νιώθεις πως είσαι ο κατακτητής της εποχής σου, ίσως ξυπνήσεις μια μέρα μετά απο χρόνια και βρεθείς μόνος ή σχεδόν μόνος.

Η εξέλιξη μας είναι πρωταρχικά προσωπική υπόθεση, όμως ζούμε -είτε θέλουμε είτε όχι- μαζί με τους συνανθρώπους μας, συνεπώς οι παντός τύπου σχέσεις που διαμορφώνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ορίζουνε τη ποιότητα της.
Απο την ημέρα που χτίσαμε την κάθε σχέση μέχρι την ημέρα που δεν υπάρχει πια.

Τα πάντα, ο τρόπος που ζούμε την κάθε μέρα μας, το κάθε μας συναίσθημα, η γνωριμία με τον κάθε άνθρωπο, συνεισφέρουν όλα στο πως θα νιώσουμε όταν βρεθούμε στην αρχή της ώριμης φάση της ζωής μας...

Είναι απίστευτη ελευθερία και αληθινά υπέροχο να νιώθεις και να ζεις την σημασία της κάθε στιγμής, αποβάλλοντας τον έμφυτο ατομισμό, το καταστρεπτικό άγχος και την ψυχολογική πίεση της εκάστοτε εποχής (βλέπε οικονομική κρίση 2011) και να διασκεδάζεις τα καλά και τα κακά, είναι όλα μέρος της εξέλιξης σου κι είναι όλα αναντικατάστατα....

είναι όλα εσύ και το σύμπαν.