Ξημερώματα Τετάρτης, η θάλασσα γκρι σκούρα, φουρτουνιασμένη,
θυμίζει στομάχι που παλεύει με ένα δύσκολο μικρόβιο γαστρεντερίτιδας.
Δεν είναι απωθητική ή τρομακτική, είναι όμορφη και ζωντανή,
με μαγεύει, μπορώ να την κοιτώ ώρες ολόκληρες, μέχρι να φύγει το φως της ημέρας.
Ο αέρας δυνατός εξαγνίζει την βαριά ατμόσφαιρα των φετινών Χριστουγέννων
πολυεπίπεδης κρίσης, στιγμιαία διώχνει μακριά την αληθινή δυστυχία και φτώχια
όπως και την πλασματική δυστυχία που πολλοί βιώνουν εγκωβισμένοι στα όνειρα του παρελθόντος.
Τα κύματα ζούνε λίγο, όμως μάχονται χωρίς σταματημό, δεν απογοήτευονται, δεν άγχονωνται γιατί τα όνειρα τους και η ζωή τους πρέπει να κάνουν επανεκκίνηση.
Η ζωή είναι εξέλιξη, είναι δράση, προκαλεί αντίδραση και μεταμόρφωση, είναι διαρκής διάλογος με τα υπόλοιπα όντα, δεν έχει σταματημό, ακόμα κι όταν
εμείς νιώθουμε πως λιμνάζουμε η ζωή συνεχίζεται, οι αλλαγές συνεχίζονται, ο κόσμος αλλάζει κι είναι μια όμορφη εμπειρία μόνο αν αποφασίσουμε να
αποδεχτούμε ότι μας συμβαίνει και σταματήσουμε να σαμποτάρουμε την ευτυχία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου