Η εύπλαστη καρδιά

Φοβάμαι και κρύβομαι.
Κρύβομαι πίσω απο την λεία εσοχή του μυαλού μου.
Κρύβομαι απο εμένα για να μη δω την πραγματικότητα.

Λέω ψέμματα στον εαυτό μου για να τον προστατεύσω
απο μια ξαφνική αλλαγή που η αποδοχή της πραγματικότητας θα φέρει.
Έκνευρίζομαι, θυμώνω, αντιδρώ, αντί να ακούσω, να μυρίσω, να δω,
το οφθαλμοφανές, χώνω το κεφάλι μου βαθιά μέσα στην γη.

Ο έρωτας είναι ο πιό απλός τρόπος να τυφλωθείς.
Όταν αρχίσει να διαλύεται σιγά σιγά θα αρχίσεις να βλέπεις,
η διαδικασία μπορεί να πάρει χρόνια, μέχρι ο καταρράκτης του
έρωτα να αφαιρεθεί εντελώς..και τότε θα ξανάδεις,
η προσωρινή σου τύφλωση θα είναι παρελθόν,
σχεδόν θα σβηστεί απο την μνήμη σου.

Η καρδιά όμως δεν διαγράφει. Επανατοποθετεί, δεν σβήνει.
Μεταβάλλει τα δεδομένα, τα αλλάζει χρώμα και υφή,
όμως οι σκιές μένουνε εκεί για να απεικονίσουν το προηγούμενο
σχήμα της καρδιάς.