Έτσι είμαι εγώ

Έτσι είμαι εγώ. Είναι άραγε αυτή μια απάντηση?

Δεν κατακρίνω, ούτε εκφράζω γνώμη..

απλά αναρωτιέμαι και δεν μπορώ να αποφασίσω,

ποιά είναι η γνώμη μου.

Ποιό είναι το κομβικό σημείο που αλλάζει την έννοια του "έτσι είμαι εγώ"?

Πότε παύει να είναι μια εγωιστική δήλωση και πότε είναι μια απλή πραγματικότητα?

Ίσως πάλι να είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή, όπως σχεδόν τα πάντα στη ζωή μας.

Το ξεχνάμε μα είμαστε οι αποκλειστικοί κάτοχοι αυτού του σώματος και της ψυχής μας,

εμείς αποφασίζουμε τι και πως θα το πούμε, αν θα ισχυριστούμε "έτσι είμαι εγώ"

για να κλείσει ενα θέμα ή όχι. Νομίζω θα χρειάζονταν πολύ λιγότερες δικαιολογίες,

απο αυτές που δίνουμε στη ζωή μας σε δεύτερα πρόσωπα,

αν ήμασταν σαφείς (στον εαυτό μας τουλάχιστον)

για την "ιδιοκτησία" των επιλογών μας.